De belangrijkste ontmoetingen die tussen 23 en 25 juli in Parijs plaatsvonden tussen Sarraj en Haftar, vonden plaats in Celle Saint – Cloud, ver van het Elysée, weg van de schijnwerpers. De Franse regering ging sluw te werk en voerde de diplomatieke fase op meesterlijke wijze af. Om de gesprekken te vergemakkelijken gaf de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Jean-Yves Le Drian, nauwkeurige instructies aan de twee delegaties om in hetzelfde hotel, het Sofitel, te verblijven.
In dit zeer besloten hotel konden de twee delegaties meer dan tien uur onderhandelen over de gezamenlijke verklaring, die uiteindelijk op de avond van 10 juli openbaar werd gemaakt.
Premier Sarraj, vergezeld door zijn minister van Buitenlandse Zaken, Mohamed Taher Siala en zijn persoonlijke adviseur Tahar El Sonni, vertrouwde de hele tijd op zijn vice-minister van Buitenlandse Zaken Lofti El Maghrebi. Maar wie is El Magrebi? Een ervaren diplomaat die heeft gediend bij de Libische ambassade in Parijs en in veel andere West-Afrikaanse landen. Hij is degene die ervaring over heeft in de Franse manier van denken en spreken en is de juiste man, gezocht door de Fransen, naast degene die het Libische land zal moeten leiden.
El Magrebi is volgens geruchten al aangewezen als de volgende opvolger van de huidige Libische ambassadeur in Frankrijk, Alshiabani Mansour Abuhamoud, die op zijn beurt op het punt staat teruggeroepen te worden naar Tripoli om een delicate missie te leiden die verband houdt met de inspanningen om Zuid-Libië te stabiliseren.
Haftar had echter ook zijn "sherpa", de zakenman Dira. Dira was de eerste die vanuit Tunesië naar Parijs vertrok zodra de "top" was bevestigd. Dira is al meer dan tien jaar de afgezant tussen Frankrijk en Libië. Als voormalig Mirage-piloot van Gaddafi's luchtmacht, militair Attaché in Parijs, probeerde hij vervolgens verschillende bedrijven in de luchtvaartwereld uit en landde uiteindelijk bij het Franse bedrijf Dassaut.
Tijdens en na 2011 was hij de contactpersoon tussen zijn Zintan-stam en het Franse Ministerie van Defensie, dat volledig afhankelijk was van de Zintan voor diplomatieke inspanningen in Libië. Dira, iedereen weet dat het veel deuren kan openen in Parijs.
Naast Dira vertrouwde Haftar op een van zijn politieke adviseurs, Fadhel El Dib, die te zien was naast de aanwezige delegatie in Celle Saint-Cloud. Hij is een kapitein, zoon van een van zijn legergeneraals.
De gezamenlijke verklaring, gepubliceerd na ontmoetingen tussen Sarraj en Haftar, veroorzaakte geen enkele wrok bij Libische politici en militair personeel. Ook de Fransen waren erg slim in de tekst: de Franse president Macron en zijn adviseurs voor het buitenlands beleid Aurelien Lechevallier en Ahlem Gharbi wilden in de tekst een voetnoot opnemen voor het staakt-het-vuren, behalve voor antiterrorismeoperaties. En zo schreven ze. Oplettende waarnemers hebben in de nota gelezen dat de strijdkrachten van Tripoli en de westerse legers zullen worden uitgesloten van directe conflicten; op deze manier zal Haftar zijn militaire opmars naar Dern kunnen voortzetten onder het voorwendsel van de strijd tegen de jihadisten. Zelfs de Misrata-milities en die van Kalifa Ghwell die met de pro-Sarraj-troepen in Tripoli vochten, werden niet specifiek genoemd in de overeenkomst.
De verklaring voorziet ook in nationale amnestie, een 'oplossing' waar veel brigadecommandanten uitdrukkelijk om hebben gevraagd om de verantwoordelijkheid te ontlopen voor de acties die zijn gepleegd tijdens en na de rellen, na de afzetting van het Gaddafi-regime.
Voor de rest kwamen Sarraj en Haftar overeen om de Skhirat-overeenkomst operationeel te maken, die eind 2015 werd ondertekend maar nooit werd voltooid. De verklaring vermeldt ook de komende verkiezingen, maar voorspelt niet wanneer. De twee leiders hebben Macron nooit verteld dat ze overeenstemming hadden bereikt over de datum in het voorjaar van 2018, een datum die Sarraj echter op prijs zou stellen.
Foto La Stampa