Een gespannen confrontatie die aanvankelijk in een koud klimaat werd gehouden en werd voortgezet met de bevestiging van de respectieve onverzettelijke standpunten die duidelijk ver weg waren, sluit af, al was het maar met een gemeenschappelijke verklaring die een kleine glimp laat van een mogelijk akkoord dat te vinden is op de Franco-bilaterale top Italiaans, gepland voor de volgende 27 september. Ondanks de verschillen werd een definitieve pauze vermeden.
Het dossier FINCANTIERI-Stx, centraal in de bijeenkomst bij de Schatkist tussen de ministers van Economie en Economische Ontwikkeling Pier Carlo Padoan en Carlo Calenda en de Franse minister van Economie Bruno Le Maire, blijft dus open maar met een welomlijnde deadline, dat precies op 27 september, waarbinnen de knopen rond de Italiaanse quota, het bestuur en de bouw van een Italiaans-Franse paal zowel in de civiele als de militaire sector zullen worden opgelost. Ondertussen verbindt Parijs zich ertoe om alleen de optie FINCANTIERI te overwegen, zonder de hoofdstad voor anderen open te stellen. In de praktijk is de stap voorwaarts die is gemaakt het hervatten van de betrekkingen, zij het in zeer rigide posities na het uiteenvallen van Parijs met de tijdelijke nationalisatie van de scheepswerven van Saint Nazaire, waarmee de basis werd gelegd voor een onderhandeling die ook zou kunnen worden vrijgegeven door een Gentiloni-Macron-bijeenkomst. Dit beeld wordt heel getrouw weergegeven in de gezamenlijke verklaring die aan het einde van de bijeenkomst werd afgegeven, een noviteit vergeleken met de verwachtingen van de avond. Het gaat uit van de "grote spijt" die Rome heeft geuit voor het besluit dat door Macron is ondertekend, maar het komt tot de conclusie dat de Italiaanse en Franse regeringen "de gemeenschappelijke wil uitdrukken om de verschillen in het evenwicht in de kapitaalstructuur van Stx te overbruggen".
Tussendoor enkele concrete elementen die het lot van de onderhandelingen zullen bepalen. Te beginnen met de kwestie van de kapitaalstructuur van STX Frankrijk die "zal worden aangepakt om een wederzijds aanvaardbare oplossing te definiëren tijdens de Frans-Italiaanse bilaterale top op 27 september". Vervolgens wordt erop gewezen dat "het belang van FINCANTIERI in STX Frankrijk zal worden bepaald in overeenstemming met zijn leidende industriële rol". Bovenal, in afwachting van een definitieve verbetering, "verbindt de Franse regering zich ertoe het kapitaal van STX France niet open te stellen voor andere partijen en FINCANTIERI te beschouwen als de voorkeursoptie voor de toekomst van het bedrijf". Daarna gaan we verder met de details voor de echte doelstellingen van de hele operatie. De regeringen van Frankrijk en Italië "drukken hun wil uit om de totstandkoming van een efficiëntere en meer concurrerende Europese scheepsbouwindustrie te vergemakkelijken" en delen "het doel om te komen tot een sterke alliantie tussen de twee landen op zowel civiel als militair gebied". Als een dergelijk scenario echt wordt bereikt, kan uit de combinatie van de capaciteiten van FINCANTIERI, STX France en Naval Group "een Europese leider met een wereldwijd bereik worden geboren". In de hete uitspraken van de protagonisten van de wedstrijd zitten in plaats daarvan alle nuances van een game die nog moeten worden gespeeld. En als de Franse kant meer optimisme toont, benadrukt de Italiaanse kant de nog steeds aanzienlijke afstanden die moeten worden overbrugd. “We hebben een andere mening over STX, maar we zullen wel een passende oplossing vinden”, vertrouwt Le Maire toe, en herhaalt dat het de bedoeling van de Franse regering is om “met Italië een grote Europese civiele en militaire marinebedrijf op te bouwen”.
In het gesprek met Le Maire, antwoordt Padoan kort daarna: "we ontdekten dat er tussen Italië en Frankrijk nog steeds onopgeloste verschillen zijn in die zin dat het niet mogelijk is om een verdeling van 50% te accepteren". In wezen is er geen weg meer terug naar de inzet van de meerderheid in Italiaanse handen. "Dit standpunt blijft bestaan en wij zullen daarin vast blijven staan", benadrukt de minister van Economie. Calenda's woorden zijn veelbetekenend. "Om een grote groep te creëren, is wederzijds vertrouwen vereist en het uitgangspunt van wederzijds vertrouwen is dat er een conclusie wordt bereikt over Stx die in wezen de afspraken met de Franse overheid respecteert", legt hij uit, verwijzend naar het contract met Hollande en vervolgens schaamteloos afgewezen door Macron. Zeker, vat de minister van Economische Ontwikkeling nog samen, "de standpunten zijn nog ver weg". En aan degenen die vragen of de ministers teleurgesteld waren door de bijeenkomst, antwoordt hij realistisch: "Eerlijk gezegd hadden we niets anders verwacht". Het enige dat overblijft is wachten op deze noodlottige 27 september, de datum van het bilaterale Frankrijk-Italië, maar een eerdere ontmoeting tussen premier Gentiloni en president Macron zou wenselijk zijn, misschien door gebruik te maken van de vakantie die laatstgenoemde de komende dagen in Puglia zou hebben gepland.
Dit zijn de eerste politieke reacties na de bijeenkomst:
Francesco Boccia (PD), voorzitter van de Begrotingscommissie van de Kamer, geeft het volgende commentaar op de bijeenkomst op de MEF: “Op Fincantieri en Stx spelen we onze geloofwaardigheid. Onze ministers, Padoan en Calenda, weten dat ze een verantwoordelijkheid op hun schouders hebben die verder gaat dan zijzelf; de reis naar Italië van de Franse minister van economie, Bruno Le Maire, is veranderd in een uitstel van elke beslissing naar een andere datum. De nationalisatie die Macron momenteel vreest, lijkt meer een bedreiging dan een beslissing. Het is nu aan Italië en heel Europa om aan te tonen dat er een idee is van een gemeenschappelijk industriebeleid. Degenen die zich beperken tot de opmerking dat de EU-regels Frankrijk toestaan dit allemaal te doen, doen afstand van het idee van een Italië dat in Europa wordt gerespecteerd en met een duidelijke industriële strategie ”.
Maullu (FI): “In de FINCANTIERI-affaire hebben Italië en degenen die het regeren de plicht om geen stap terug te doen en om welke reden dan ook geen 50% -verdeling te accepteren, of minder dan wat de Koreanen hadden. Het is een principekwestie en de verdediging van een nationale identiteit die niet mag worden overgeleverd aan plotselinge nationalisatiebeslissingen, ondanks die eengemaakte Europese markt waarover zo veel wordt gesproken, maar die voor sommigen duidelijk een leeg concept is ”. Dit werd verklaard door de exponent van Forza Italia, Stefano Maullu. "Italië moet geen duimbreed terugtrekken en moet integendeel met elk beschikbaar instrument bewegen, ook en vooral op Europees niveau, om een Franse houding te onderstrepen die in strijd is met de basisprincipes die dit Europa in theorie bij elkaar moeten houden".