Frankrijk-Libië: de duivel doet de potten maar niet de deksels

Aanhangers van het voormalige Libische regime van Kadhafi hebben elkaar allemaal ontmoet in Frankrijk.

Op 13 juli is het Sahel Centre for Expertise & Consultancy ontvangen in de Franse Senaat als onderdeel van normale internationale contacten.

Het centrum, gerund door de Mauritaanse Mohamed Abba Ould Sidi Jellany, bracht vele persoonlijkheden samen die al tot het Gaddafi-hof behoorden.

Voor de gelegenheid werden veel onderwerpen besproken, waarvan de meest relevante voor de gastheren de toekomst van Libië was.

De conferentie, gesponsord door een Franse senator, zag ook de aanwezigheid van de architect van de organisatie "Sudan Liberation Army", wiens manager eerst Minni Arko Minawi is in verband met Gaddafi en nu goede relaties onderhoudt met generaal Khalifa Haftar, ook voor de problemen van Darfour.

Bovendien vroeg Oliver Stirm, voormalig politiek adviseur van voormalig president Nicolas Sarkozy, de zoon van Gaddafi, Saif El Islam Gaddafi, onlangs vrijgelaten uit de gevangenis, om terug te keren naar de conferentie "Unie voor het Middellandse Zeegebied" om politiek te doen.

Dit verzoek werd ondersteund door Zohra Mansour, die gedurende de Gaddafi-periode minister van vrouwenrechten was geweest.

In het licht van deze feiten verliezen de recente uitingen van de zoon van de voormalige Libische leider Gaddafi, die de afgelopen dagen verklaarde dat de Italianen het NAVO-scenario herhalen, samen met andere niet-vleiende waarderingen, hun constructie verliezen omdat ze reageren op andere logica nationalistisch.

Italië deelt minstens driehonderd jaar geschiedenis met de Arabische wereld en heeft altijd gewerkt met de politieke veronderstellingen van goed nabuurschap.

Italië is het Europese land dat het dichtst bij Libië ligt, met Lampedusa, op minder dan driehonderd kilometer van Tripoli: het is de toegangspoort tot Noord-Afrika naar Europa.

Het wordt door velen gedeeld dat elk probleem in het buurland grote gevolgen kan hebben voor de buurlanden; het vuur dat in een paleis brandt, brengt de aangrenzende gebouwen in gevaar, dit is pure geografie.

Daarom is de stabiliteit van Libië een primair belang van Italië, dat onmiddellijk moet worden gedeeld door alle Europese landen met de meest geschikte methoden voor elke staatsrealiteit met een geest van solidariteit, zonder dissonant gedrag.

Het concept van veiligheid in Europa en voor Europa is ondeelbaar zonder maren of maren, omdat de niet-toepassing ervan twijfel zou doen rijzen over de geldigheid van alle door de staten ondertekende veiligheidsdocumenten, waardoor de organisaties waartoe zij behoren feitelijk worden verzwakt.

door Roberta Preziosa

Frankrijk-Libië: de duivel doet de potten maar niet de deksels