De Middellandse Zee wordt na aanhoudende conflicten steeds meer een gebied met hoge spanningen in de wereld. Hoewel het slechts 1% van de maritieme dekking wereldwijd uitmaakt, passeert 16% van het mondiale commerciële verkeer door de wateren, terwijl 20% van de onderzeese kabels voor het web en 16% van de gas- en oliepijpleidingen door de diepte ervan slingeren.
door Emanuela Ricci
De aanhoudende oorlogen hebben van de Mare Nostrum een "veilige" plaats gemaakt voor de doorvoer van schepen van vijandige landen, onder adequaat toezicht van de marines van NAVO-landen. Verschillende Russische schepen, beladen met wapens en olie, zo schrijft Corsera, schenden blijkbaar de sancties die aan het Kremlin zijn opgelegd, waardoor het conflict in Oekraïne wordt aangewakkerd. Deze schepen begonnen tussendoor te varen Syrische havenstad Tartus en de Russische van Novorossisk aan de Zwarte Zee, het transporteren van oorlogsmateriaal en olie ter ondersteuning van Russische militaire operaties. Recentelijk hebben er echter enkele belangrijke veranderingen plaatsgevonden. Een Russisch schip, de Sparta N, voorheen betrokken bij deze activiteiten, veranderde plotseling van koers om potentiële conflicten in de Zwarte Zee te voorkomen en stak de Middellandse Zee over naar de Oostzee. De plotselinge koerswijziging zou aanleiding geven tot twijfel over de vervoerde lading: wapens uit Noord-Korea? van China? van Iran?
Parallel aan de ‘Sparta N’-operaties exporteert een vloot van Russische olietankers, geregistreerd onder verschillende vlaggen, clandestien Russische olie over de Middellandse Zee en de Zwarte Zee. Deze tankers opereren in specifieke gebieden en vervoeren olie op volle zee om sancties te omzeilen en financiële winsten verkrijgen. Dit systeem brengt echter aanzienlijke milieurisico's met zich mee, aangezien de betrokken schepen verouderd zijn en niet voldoen aan de maritieme regelgeving.
Deze illegale operaties stellen de Russische president Poetin in staat de Russische economie in stand te houden en zijn buitenlands beleid, inclusief de oorlog in Oekraïne, te financieren. Dergelijke activiteiten, hoewel uitgevoerd onder de ogen van het Westen, trekken nu de aandacht van de Europese Commissie, die een rapport voorbereidt om de kwestie aan te pakken. Het tegenhouden van deze schepen zou echter het risico van escalatie met Rusland met zich mee kunnen brengen.
Rusland verkoopt gas en olie ondanks sancties
Een onderzoek van de Duitse krant De WereldMaanden geleden onthulde hij de strategie van Moskou om zijn olie te blijven verkopen, vooral aan de Aziatische markt, met behulp van buitenlandse rederijen die ruwe olie laden vanuit Russische havens aan de Zwarte Zee. Elke maand exporteert het land ongeveer 60 miljoen vaten ruwe olie , een derde van het totaal, via de haven van Novorossiejsk.
De gevaren van Oekraïense invallen in de Zwarte Zee kunnen echter de Russische pogingen om de Zwarte Zee te gebruiken versnellen Noordelijke Zeeroute (NSR) om ruwe olie naar internationale markten te transporteren, vooral in Azië. Er zijn tientallen olietankers die de afgelopen maanden de Arctische route zijn overgestoken om China en India te bereiken.
Transacties waarbij Rusland betrokken is, zijn echter alleen toegestaan als deze in lijn zijn met de maximale prijslimiet per vat die is vastgesteld door de G7-landen, de EU en Australië. Om deze beperking te omzeilen, opnieuw volgens Die Welt, Moskou zou oude olietankers onder westerse vlag hebben gekocht om zijn grondstoffen te vervoeren. Deze schepen vermijden de verplichte verzekering te betalen en schakelen het radiosysteem op zee uit (transponders) om anoniem te reizen en zo hun routes te verbergen. De EU probeert het fenomeen aan te pakken door schepen te verbieden Europese havens aan te doen. Dit is de bedoeling van het elfde sanctiepakket.
Om de oorlogsinspanningen te blijven ondersteunen, werd volgens de westerse inlichtingendienst een derde van de Russische economie volledig bekeerd om aan de behoeften van het front te voldoen. De productie van de betrokken fabrieken werd daarom omgezet van civiel naar militair, waarbij de arbeiders zeven dagen per week uitputtende ploegendiensten oplegden.
Voor de waardevolle componenten Net als microchips slaagt Moskou er nog steeds in om via derde landen bevoorrading te verkrijgen in Azië, maar ook in het Westen. Voor raketten en artilleriegranaten werd een overeenkomst getekend met de Noord-Korea dat over depots vol munitie beschikt die, ook al is ze gedateerd, nog steeds de strategie van het Kremlin kan bevorderen bij het nastreven van de tactische doelstelling van het voortduren van de bombardementen in Oekraïne.
Abonneer je op onze nieuwsbrief!