(door Andrea Pinto) Saif al-Islam, werd de zoon van Kadhafi, die aanvankelijk was uitgesloten van de verkiezingswedstrijd, vervolgens opnieuw toegelaten tot de kandidatenlijst voor de verkiezingen die voor morgen gepland zijn en volgens de woorden van de speciale gezant van de VN, Stephanie Williams, uitgesteld tot eind januari.
De kiescommissie had hem uitgesloten, maar vervolgens plaatste de rechterlijke macht hem met een definitief oordeel opnieuw in de competitie omdat er geen Grondwettelijk Hof in Libië is.
Wij vinden de huidige voorlopige premier tegen Saif Dbeibah en de generaal Kalifa Haftar die vrezen voor een terugkeer van de dynastie die erin slaagde om Libië verenigd te houden en voor bijna een halve eeuw interne stabiliteit te verzekeren. Onder andere een familie die zeer geliefd was bij de mensen.
Afgezien van de omslachtige aanwezigheid van Saif al Islam, vertoonden de voorbereidingsfasen voor de verkiezingen echter al onherstelbare gebreken, was er nog steeds geen officiële kandidatenlijst, laat staan de stembiljetten.
De crux is blijkbaar de zoon van Kadhafi maar er zijn andere factoren die het voor het land gewenste democratische proces belemmeren door de VN en Europese landen, Italië voorop. Er zijn nog steeds onoverkomelijke territoriale kloven tussen Tripolitania en Cyrenaica, om nog maar te zwijgen van de eeuwige rivaliteit binnen elk stammenkamp.
Om van deze wanorde te profiteren, zijn de milities die nog steeds aanwezig zijn op het veld van Turkije en Rusland, die ondanks de oproepen om zich terug te trekken uit de internationale gemeenschap er nog steeds zijn, klaar om en niet alleen met wapens de verschillende facties te ondersteunen die vandaag Libië verdelen.
Wat zeker is, is dat de situatie in Ankara en Moskou erg gunstig is, zodat ze hun handel kunnen voortzetten en met de dag meer en meer krediet en invloed verwerven onder de verschillende stammen verspreid over het gevarieerde landschap van het Libische grondgebied, de echte ruggengraat van de stabiliteit van het gekwelde land, Noord-Afrika.
De VN, Europa en de Verenigde Staten hebben hun diplomatieke werk op flagrante wijze gefaald als ze er niet in slagen het Libische volk naar vreedzame democratische verkiezingen te leiden. Als dit niet snel gebeurt, is de enige manier om "de laarzen op de grond" te zetten onder de paraplu van een "overtuigde" VN-resolutie. In de loop van 2022 zou zich daarom een nieuw front in Libië kunnen openen en gezien het Quirinale-verdrag is het niet uitgesloten dat Italië en Frankrijk, gezien hun gemeenschappelijke belangen (migratiecontrole en koolwaterstofwinning met Eni en Total), de promotors zouden kunnen zijn van een door de EU geleide of bilaterale militaire missie zoals die plaatsvindt in de Sahel, met stilzwijgende goedkeuring van de VS.