Een bijna verplichte convergentie tussen Meloni en Macron: er zijn te veel gemeenschappelijke doelen, te veel activiteiten die de twee landen gezamenlijk uitvoeren. Aan Noord-Afrikaanse zijde wordt gestreefd naar vrije verkiezingen in Libië tegen 2023 en is er ook overeenstemming over het te voeren beleid met Tunesië om de migratiestroom richting Europa via Italië-Frankrijk te beheersen. Convergentie blijkt ook uit het gezamenlijk verzet tegen de nieuwe regels van het EU-stabiliteitspact.
Onder de activiteiten op niveau waar sterke concurrentie is, bevinden zich mode, defensie en ruimtevaart. Er zijn echter veel gezamenlijke activiteiten in de sectoren defensie en ruimtevaart. Om vooral de gezamenlijke bevoorrading van de luchtafweerbatterij te noemen Samp-T naar Oekraïne. Italië heeft het wapensysteem geleverd dat 500 miljoen euro kost, terwijl Frankrijk de Aster30-raketten heeft geleverd, waarvan de kosten ongeveer twee miljoen euro per stuk bedragen.
Ook de landkeuze voor Expo 2030 zit in de pot: Meloni ging naar het Palais des Congres d'Issy om Rome te steunen, terwijl de Saoedi's Riyadh nomineerden. Ook minderheidsvoorstellen omvatten Busan in Zuid-Korea en Odessa in de Oekraïne.
Bij de stemmen kwam Macron onmiddellijk naar buiten door Rome niet te steunen en voor Riyadh te stemmen, net terwijl hij wachtte op een bilateraal akkoord over immigratie. In strijd met het Quirinaalverdrag dat meer wederkerigheid zou moeten garanderen, is Macron duidelijk ingegaan tegen de belangen van Italië en omgekeerd van Europa.
Het enige punt dat Meloni naar huis brengt, is een algemene overeenkomst voor het beheer van de migratiestromen door de stabilisatie van Libië en Tunesië. In het land onder leiding van Kais Saied zouden de twee leiders een gemeenschappelijk pad hebben gevolgd om het terrorisme en de stromen van irreguliere immigranten te bestrijden. Niet alleen dat, het idee is om een nieuw pad van hervormingen uit te stippelen, langer en met een andere impact, zodat de president van Tunis de opgelegde hervormingen kan accepteren zonder het gezicht te verliezen van de lokale publieke opinie. Bovenal zou het pad het gemakkelijker maken om de uitbetaling van middelen binnen het Internationaal Monetair Fonds te accepteren.
Wat Libië betreft, willen Italië en Frankrijk samen optreden tegen Khalifa Haftar en Mohammed Dbeibeh, de voorlopige regeringsleider van Tripoli, om al in het lopende jaar en vóór december vrije verkiezingen uit te voeren.
Macron zei dat het "moeten beter samenwerken met doorvoer- en herkomstlanden om inkomende stromen te vermijden. Dat is ook de betekenis van het Tunesische initiatief. We willen de controle aan onze buitengrenzen versterken, waaronder Italië als land van eerste binnenkomst'.
Meloni herhaalde dat het op de volgende Europese top nodig zal zijn om een stap voorwaarts te zetten op het gebied van de externe dimensie van migratiestromen: "Het beheersen van de primaire stromen om de secundaire te beheren, daarom staat in de externe dimensie het partnerschap met de landen van Noord-Afrika en daarbuiten centraal. We hebben alternatieven nodig waarmee we illegale migratie kunnen organiseren en illegale migratie kunnen stoppen, we kunnen slavernij in het derde millennium niet blijven toestaan".
Italië en Frankrijk, zei Meloni, kunnen een gemeenschappelijke weg inslaan en de dialoog versterken, zowel in het belang van onze nationale belangen als van Europa.
Abonneer je op onze nieuwsbrief!