(door John Blackeye) De titel kan misleidend zijn omdat deze niet bedoeld is om te praten over de politie-aanvallen die plaatsvonden aan de zijlijn van een vreedzame demonstratie op het Piazza del Popolo in Rome, maar eerder over de morele lading en persoonlijke energie die ik zag bij de mensen die ik ontmoette tijdens deze warme middag half oktober. Er waren groepen van vreedzame mensen initiatiefnemers ja Reggio Emilia, Padua, Mantua, Brescia, Verona, Turijn, Milaan, Bergamo, Pesaro Ancona, Florence, Triëst, Bolzano, Modena, Treviso, Rovereto en Arezzo.
In dit soort situaties verdient het de voorkeur om de metro te nemen, dus stapte ik uit bij de halte “Flaminio” en nam de afslag richting Piazza del Popolo. De aanwezigheid van honderden gewone mensen die met mij in dezelfde richting liepen, deed mij vermoeden dat al die mensen misschien wel bestonden vrouwen, ouderen e moeders de kinderen die in de metro aan de telefoon zaten of glimlachend met hun reisgenoot spraken, hadden een gemeenschappelijk doel: demonstreer vandaag tegen de "Groene Pas" op Piazza del Popolo.
Nadat ik de metro heb verlaten, zie ik de politie busjes bijna overal geplaatst, terwijl de metro er honderden blijft produceren heel normale mensen die zich aansluiten bij een vierkant dat nu vol zit. Ik zeg heel normaal, want dit zijn geen georganiseerde mensen zoals wanneer vakbonden de straat op gaan om te demonstreren met duizend vlaggen in dezelfde kleur. Dit zijn mensen die lieten wat ze moesten doen om hun teleurstelling over de groene pas en de beperkingen ervan te uiten.
Ik baan me een weg door de menigte om te begrijpen hoe de lucht is en ik zie bordjes die door gewone mensen zijn geschreven. Ik werd getroffen door een van deze teksten, die luidde: “het is gemakkelijker om mensen te misleiden dan hen ervan te overtuigen dat ze misleid zijn'.
Ik beweeg richting de “geïmproviseerd podium” en ik zie twee groepen deelnemers zwaaien met spandoeken waarop de Maagd Maria en San Michele. Ook aanwezig zijn religieuze bewegingen en ik begrijp dat dat heterogene vierkant is ze ging daar niet heen om geweld te plegen, maar om gezien te worden door een regering wat, zoals een dame naast mij mij vertelt, doet alsof ze het grote ongemak niet ziet van bijna negen miljoen Italianen die hebben besloten zich niet te laten vaccineren.
Ik loop weg van het plein waar goedgeklede mensen zich hebben "bewapend" met fluitjes om hun protest nog luider te laten klinken en ik loop naar de trappen van de nabijgelegen kerk om een nog duidelijker beeld van de situatie te krijgen.
Een snelle blik naar rechts om er honderd te observeren jonge universitaire studenten die omhelzend, glimlachend en in ieder geval luchthartig het plein betreden om zich bij die zee van mensen te voegen.
Ik zit naast een vrouw van middelbare leeftijd die geen oorlogszuchtige bedoelingen heeft en vertelt me dat ze zich nooit had kunnen voorstellen dat ze in een surrealistische situatie terecht zou komen zoals die ze nu ervaart: “met een staat die je chanteert door te zeggen: óf je vaccineert jezelf met een experimenteel serum, óf je werkt niet’', dus flapt de geïrriteerde vrouw eruit, terwijl ze haar fluitje naar haar mond brengt en zich vervolgens bij mij verontschuldigt voor het geluid dat ze maakte.
Rechts van mij komt een andere dame naderbij, heel gedistingeerd, met een bril en een tas onder haar arm. Het lijkt erop dat ze is gaan winkelen in de Via del Corso, maar ze is daar ook. Ook zij is niet gewend aan straatdemonstraties, maar heeft besloten zich bij iedereen aan te sluiten, om te laten zien dat zij niet openstaat voor chantage van een staat die plotseling van werkgever in een ‘vijand’ verandert.
Aan de voet van de trap bevindt zich er een heel oude dame. Ze bracht enorme afdrukken van foto's mee en plaatste ze op de trap naast haar. Ze beelden een man van haar leeftijd af, vermoedelijk haar echtgenoot, met blauwe plekken over zijn hele lichaam. Of dit bijwerkingen zijn van het vaccin zullen we nooit weten, ook al omdat toen de menigte zich op het plein begon te verzamelen, de Vrouwe alles verzamelde en vertrok.
een moeder met twee kinderen die zoveel op haar lijken, gaat ze de trap op en maakt een selfie met haar kinderen om een dag te vereeuwigen die tot dan toe iedereen voldoening heeft gegeven, al was het maar omdat de deelname enorm is.
Op dat moment werd ik nieuwsgierig en ging het opzoeken Google wat de capaciteit van Piazza del Popolo was. Het blijkt dat de plein biedt plaats aan 65 duizend mensen. Dus ik sla mijn blik op, kijk naar het plein en gezien het feit dat de mensen naar de aangrenzende straten zijn gestroomd en ook op de steunmuren aan de zijkant en op Piazzale Flaminio zitten, geloof ik dat als er geen tachtigduizend deelnemers, we zijn er bijna.
Uit “geïmproviseerd podium” – aangezien het een vrachtwagen met open dak is – spreken ze om de beurt, maar in tegenstelling tot de demonstratie op het Piazza San Giovanni in Rome lijkt het erop dat de sprekers zijn iets minder professioneel dan hun collega's die op 25 september om de beurt op het podium stonden tijdens de megademonstratie.
De boodschap die veel goede mensen, eerlijke werkers, moeders, kinderen en gezinnen wilden geven was duidelijk: geen groene pas en geen beperkingen op de persoonlijke vrijheid en geen beperking op het recht op werk.
Een laatste grap werd mij toegesproken door een dame die met haar hondje kwam demonstreren. Hij kijkt me aan en vertelt me dat de rest van de Italianen heeft geleden hersenspoeling door tv. Ik kan niet verbergen dat er overal een geïmproviseerd applaus klonk voor de dame die tevreden vertrok nadat ze zaterdagmiddag betekenis had gegeven aan haar aanwezigheid op het plein.
De infiltranten onder de goede mensen
La demonstratie zou goed zijn afgelopen als dat niet zo was geweest voor sommige onruststokersNog geen honderd, die, uitgerust met trommels, vlaggen en spandoeken, het plein aanzetten tot het starten van een processie. Ze trokken richting Piazzale Flaminio en veel van die goede mensen, of beter gezegd een nooit eindigende stroom, begonnen hen te volgen, ervan overtuigd dat Het passeren voor de gebouwen van Power zou de protestboodschap nog sterker hebben gemaakt. Jammer dat het een val was, de gebruikelijke val. Sterker nog, op Piazza San Giovanni zeiden ze vanaf het podium meteen serieus dat de demonstratie geen processie had gepland, dus ging de lont uit voordat de bom ontplofte.
Gisteren, mede door de woede die al die gewone mensen van binnen koesterden vanwege de onmogelijkheid om vanaf 15 oktober vrij te gaan werken, duizenden mensen raakten betrokken. De vreedzame demonstratie bleef op het plein bestaan en het lijkt erop dat, zoals sommige FB-sites vandaag melden, deze met onorthodoxe middelen door de politie is verdreven. De rest, bestaande uit een paar duizend van de tachtigduizend die op de bijeenkomst arriveerden, ze volgden naïef de processie, die vervolgens in botsing kwam met de arme politieagenten die zeker graag een vredige zondag met hun families hadden willen doorbrengen in plaats van het dragen van helmen en anti-oproerpakken.
Er ontstaat echter een legitieme twijfel door te stellen dat geweld altijd betreurenswaardig is en dat de verantwoordelijken vervolgd moeten worden. Als er hetzelfde aantal demonstranten op het Piazza San Giovanni zou zijn geweest en het nieuws had gesproken over ongeveer tweehonderd aanwezigen die uit protest waren samengekomen, als er niet die extreme daden van betreurenswaardig geweld waren geweest, zou het nieuws erover hebben gesproken, of zelfs over deze tachtigduizend mensen. op miraculeuze wijze zouden zijn getransformeerd in “een paar honderd demonstranten?”
Er was nooit sprake van geweld, en niemand van de tachtigduizend aanwezigen ging de straat op om alles te vernietigen. Stel je voor: ik zag ouderen, kinderen, moeders en vaders samen met jonge universiteitsstudenten eerlijk en boos de straat op gaan, maar niet in staat tot geweld.
Een kleine groep onruststokers verpestte ieders dag...maar ik stel de vraag opnieuw: als ze er niet waren geweest, zou het nieuws dan hebben gesproken over de grote ontberingen die negen miljoen Italianen, die niet van plan zijn toe te geven aan de chantage van een staat, ervaren?
Het Openbaar Ministerie heeft een zaak wegens terrorisme geopend
Een antiterrorismemagistraat zal ook onderzoek doen naar de botsingen die gistermiddag plaatsvonden tijdens de No-Vax en no Green Pass-demonstratie in het centrum van Rome: een belegering van de machtspaleizen, gemanoeuvreerd door ultrarechtse groepen die klaar staan om de spanning op te voeren en geweld op straat tot minder dan een week nadat de Green Pass-verplichting op de werkvloer van kracht werd.
Het zijn de cijfers uit de oorlogsbulletins die het nog duidelijker maken wat er gebeurde aan de zijlijn van de demonstratie zonder groene pas die op Piazza del Popolo werd gehouden. Volgens het bulletin dat bekend is bij het hoofdbureau van politie in Rome raakten 38 leden van de politie gewond bij de botsingen van gisteren in Rome. Onder hen bevonden zich een manager van het hoofdbureau van de politie die een gebroken rib opliep en een forensische politie-operator die een gebroken jukbeen opliep. Ook zeer ernstig was wat er gebeurde in het Umerto I-ziekenhuis, waar een groep demonstranten de eerste hulp binnendrong om een in het ziekenhuis opgenomen man te bevrijden die in politiehechtenis zat: vier gezondheidswerkers en politieagenten raakten gewond.
Wat de controlediensten betreft, zijn er 600 demonstranten geïdentificeerd uit verschillende delen van Italië.
Degenen die zijn gearresteerd
In Fragrance zijn zes mensen gearresteerd: de misdaden waarvoor zij worden gemeld zijn talrijk, waaronder zware schade, verwoestingen en plunderingen, geweld en verzet tegen een overheidsfunctionaris. Verdere onderzoeks- en verificatieactiviteiten van de video's die zijn opgenomen door het personeel van de forensische politie zijn gaande, om ander crimineel gedrag te evalueren dat relevant is voor de gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden.
Op dit moment zijn 12 mensen gearresteerd, waaronder de historische leiders van Forza Nuova Giuliano Castellino en Roberto Fiore, evenals de promotor van de demonstratie Pamela Testa, 39 jaar oud, en Luigi Aronica, 65 jaar oud, "er pantera di Monteverde' was voormalig lid van de Nar en werd in 18 al tot 1985 jaar veroordeeld, juist vanwege zijn strijdbaarheid in de Revolutionaire Gewapende Kernen. Onder de arrestanten bevond zich ook de restaurateur Biagio Passaro, leider van de 'IoApro'-beweging, aanwezig tijdens de aanval op het CGIL-hoofdkwartier in Rome.
