(door Kristalia Rachele Papaevangeliu, advocaat en hoofd van de AIDR digitale justitie-waarnemingspost) Het coronavirus heeft de benadering van magistraten en advocaten tot de telematicamethode grondig veranderd en heeft deelname op afstand aan hoorzittingen mogelijk gemaakt met effecten die ook gunstig waren voor het werk van professionals, rechters , van de partijen. De geest van aanpassing van de Italianen is onmiskenbaar naar voren gekomen in deze epochale pandemie die aanvankelijk de machine van rechtvaardigheid blokkeerde, die al werd opgezadeld door de impasse in de historische vertraging van de hervorming van het proces en door het langdurige debat over het voorschrift.
Laat de onwil bij het aannemen van zogenaamde oplossingen achterwege. slim om de werking van de justitiële machinerie mogelijk te maken, heeft de Hoge Raad voor de Rechtspraak tijdens de zitting van 26 maart 2020, zoals bekend, een resolutie uitgevaardigd die elk aspect tracht te verduidelijken en concrete richtlijnen oplegt aan operatoren in de sector, waarbij de wetgeving van Overheid in de afgelopen weken, met bijzondere aandacht voor kunst. 83 van de DL n. 18 van 17.03.2020. De resolutie bevat ook een “Protocolvoorstel voor civiele hoorzittingen via verbinding op afstand” in bijlage 1. Volgens wat is vastgesteld, deelname aan de virtuele kamer, een omgeving gewijd aan elke individuele magistraat binnen het "Teams" -programma en geïdentificeerd via een unieke toegangslink, persoonlijk en identificatie van de individuele magistraat, daarom zou de virtuele kamer de verhoorkamer identificeren van een specifieke rechter, die zal communiceren met het "team", een reeks proefpersonen die worden opgeroepen om deel te nemen aan een specifieke hoorzitting, geïdentificeerd door de algemene rol, tijd, datum en virtuele plaats.
Uit een meer zorgvuldige analyse komt echter het probleem van derden voor het strafproces en getuigen voor het burgerlijk proces naar voren, en het is duidelijk dat de behandeling van het proces tot nu toe bijna mondeling is, op afstand verbannen in veel passages op de schriftelijke vorm, ook het vinden van harde kritiek van de experts.
Maar dit heeft de afgelopen jaren in ieder geval de digitalisering en informatisering van bijna alle civiele, administratieve en zelfs fiscale procedures via het elektronische proces niet verhinderd, met uitzondering van de vrederechter en het Hooggerechtshof van Cassatie. Deze technologische vertraging in de unitaire rechtsorde heeft tot geïmproviseerde oplossingen geleid, met het risico de procedureregels en de privacy van de betrokken partijen op te offeren.
Kortom, de pandemie veroorzaakte en stimuleerde een versnelling van het telematicaproces dat al in volle gang was in de burgerwereld, waardoor het mogelijk werd om elke bovenbouw te verwijderen die alleen geschikt was om het te verzwaren, die patina's met een oude smaak die nog steeds bestaan en niets anders doen dan het verzwaren. Dit alles probeert natuurlijk altijd de grondrechten van ons systeem te excelleren op basis van rechtvaardigheid, eerlijkheid en respect voor de wet, en in feite moet er een echte organisatie zijn op het digitale thema en dat de initiële improvisatie vanwege het pandemische moment niet mag creëren juridische gebreken.