(door Massimiliano D'Elia) De NAVO verandert haar huid, van een puur defensieve alliantie, onder de dictaten van de kunst. 5, naar een meer moderne, coöperatieve en reactieve versie die zijn aandacht richt op crises, op mondiaal niveau, die in staat zijn de vrede en veiligheid van de geallieerde landen te destabiliseren. De secretaris-generaal van de NAVO,Jean Stoltenberg, tijdens de laatste persconferentie, maakte hij publiekelijk een opmerking over de nieuwe missie van het Bondgenootschap naar "Crisis met gevolgen voor de veiligheid van iedereen".
In sommige gevallen was het explicieter, zoals toen werd vermeld dat "De crisis in Libië heeft directe gevolgen voor de regionale stabiliteit en de veiligheid van alle bondgenoten". Een bijzonder belang, dat jegens Libië, dat het standpunt bevestigt en valideert dat de regering-Draghi sinds het begin van haar mandaat heeft ingenomen: het Noord-Afrikaanse land niet in handen van Rusland en Turkije te laten. Het Libische dossier is in feite van fundamenteel belang voor Italië, zowel voor de bekende historische banden en gemeenschappelijke economische belangen als voor de controle en het beheer van migratiestromen.
Italië had daarom wat het wilde, meer en unanieme aandacht voor Libië, maar ook voor de Sahel (we zijn klaar om deel te nemen aan de Takuba-missie), beide beslissende gebieden voor de beheersing van de migratiestromen naar ons land en Europa, maar ook voor de bestrijding van terrorisme dat , juist vanuit die gebieden, reorganiseert zich op een meer gestructureerde manier. Wat Libië betreft, stonden de interventieadressen daarom duidelijk in het definitieve document: de regio moeten stabiliseren, nationale verkiezingen moeten bevorderen en ondubbelzinnig moeten verduidelijkengoedkeuring voor de interim-regering van nationale eenheid.
Turkije. Heel belangrijk, in deze nieuwe cursus was het de vergadering vond plaats achter gesloten deuren tussen de Amerikaanse president, Biden en de Turkse president Erdogan. In dit soort vergaderingen, achter gesloten deuren, bepaal je echt wat je gaat doen, of liever: om de betrekkingen tussen staten al dan niet voort te zetten. De afgelopen jaren heeft Turkije steeds meer unilaterale besluiten genomen die openlijk in conflict waren met de NAVO en haar gelieerde landen. Een voorbeeld is de aanschaf van de Russische S 400 luchtverdedigingssystemen en de eenzaamheidspolitiek in Libië en Syrië. Biden probeert naar verluidt het nieuwe Ottomaanse expansionisme van Erdogan te verzachten.
Afghanistan. Een ander punt dat de NAVO zorgen baart en niet een beetje, is Afghanistan na de huidige terugtrekking uit Kabul. Van dat land wordt nu een hernieuwde vitaliteit van de Taliban verwacht, die naast het voortzetten van instabiliteit de migratiestromen als extra ruilmiddel en chantage met de westerse wereld zou kunnen gebruiken.
De NAVO wijzigt met de nieuwe benadering haar institutionele functie, die de synthese zag in de beroemde kunst, aanzienlijk. 5., voor het laatst gebruikt om de Taliban de oorlog te verklaren, na de aanval op de Twin Towers in 2001.
Om de relevantie op het wereldtoneel niet te verliezen, heeft het Bondgenootschap het vandaag nodig geacht om met meer gezag op mondiale uitdagingen te reageren, in een poging terug te keren naar een instrument van evenwicht in de internationale politiek. Een nieuwe en hernieuwde kracht volgend op de besluiten van de regering-Biden om terug te keren naar de NAVO om kwesties van gemeenschappelijk belang op te lossen en om zich beter te verzetten tegen het groeiende Russisch-Chinese blok.
De NAVO blijft de NAVO, ze sterft niet zoals tycoon Donald Trump had gewild. Biden heeft daarmee de kaarten van zijn voorganger herschikt.