Defensepoint.com demonstreerde via de gratis FlightRadar 24-app (bewaakt alle vluchten van luchtvaartmaatschappijen met transponders aan) dat Turkije burgervluchten gebruikt om oorlogsmateriaal en personeel naar Libië te vervoeren. Recente rapporten laten in feite een ongewoon luchtverkeer zien van Constantinopel naar Libië, dat boven het Griekse luchtruim en binnen de Athens FIR vliegt.
Turkije is een lidstaat van Eurocontrol en om deze reden hoeft Griekenland geen toestemming te geven voor vluchten in zijn luchtruim, van of naar Turkije.
Bovendien is het niet nodig om een flyby-vergunning te verkrijgen boven Turkije (bijvoorbeeld FIR Istanbul of FIR Ankara) om naar bestemmingen zoals Teheran, Armenië (Yerevan) of Georgië (Tbilisi) te reizen. Hetzelfde geldt uiteraard voor Turkse luchtvaartmaatschappijen die naar Griekse bestemmingen vliegen of de FIR van Athene oversteken.
Er moet echter worden opgemerkt dat er specifieke richtlijnen (beperkingen) zijn uitgevaardigd door zowel de Amerikaanse FAA als de Europese EASA met betrekking tot Libië.
Deze waarschuwen luchtvaartmaatschappijen om het Libische luchtruim niet te gebruiken en, uiteraard, niet om van en naar luchthavens in dat land te opereren omdat het in een staat van oorlog verkeert.
Griekenland kan, net als alle andere lidstaten van Eurocontrol, daarom om het even welke vlucht die zijn luchtruim (FIR: Flight Information Region) naar een luchthaven in Libië overschrijdt, om redenen van nationale veiligheid verbieden. Het behoudt zich ook het recht voor om overvliegen ook te verbieden op vluchten die andere bestemmingen hebben, maar die alternatieve vluchtplannen voor Libië hebben.
Als een luchtvaartmaatschappij bijvoorbeeld een vluchtplan indient van Kiev naar Tunesië met een tussenstop of plaatsvervanger in Tripoli, Libië of Misrata (IATA-gecodeerde MRA, ICAO-gecodeerde HLMS), heeft Griekenland de bevoegdheid om dit niet goed te keuren. .
Griekenland zou ook een NOTAM kunnen afgeven om zijn luchtgrens met Libië te sluiten.
De gratis FlightRadar 24-app toont de Turkse luchtroute die door Griekenland, Italië en Malta gaat en vervolgens misschien naar Libië gaat. Waarom volgt Italië deze routes niet en past het de beperkingen van de FAA en EASA niet toe? Misschien had de premier, Giuseppe Conte, om deze reden een “nee fly zone ”, zonder overtuigende reacties van Europese partners en de afwijzing van Moskou.
Om een vlucht niet door een bepaald luchtruim te laten passeren, is geen regeringsmandaat vereist, of een parlementaire passage omdat luchtverkeersleiders onafhankelijk kunnen beslissen ... de af te geven NOTAM (indien uitgegeven ...) zal worden opgesteld door de CAA (Aviation Authority civiel) in samenwerking met het Ministerie van Buitenlandse Zaken.
De internationale diplomatieke situatie
Ondertussen werken Duitsland en Italië aan een diplomatieke oplossing: Merkel belt de Turkse leider Erdogan, minister van Buitenlandse Zaken Di Maio praat met zijn Egyptische tegenhanger, de Arabische Liga vergadert vandaag en Tunesië scherpt de grenscontroles met Libië aan. Rusland is tegen de door Rome gevraagde "vliegverbodzone". Op het geluid van gecoördineerde invallen met de adviseurs en strijders van de Arabische Emiraten, en de militaire steun van Egypte, blijft Haftar de regeringsposities in Tripoli hameren. Haftars Nationale Bevrijdingsleger wijst rechtstreeks naar het hart van de hoofdstad, naar de door de VN en de EU erkende regering van Al Serraj, die op haar beurt gedwongen wordt om de hulp van Erdogan te aanvaarden. Tegen de no-fly zone De Russische minister van Buitenlandse Zaken Serghei Lavrov sprak zich uit aan het einde van de gesprekken met zijn Iraanse ambtsgenoot: "Het idee om een no-fly zone in te stellen boven Libië roept slechte herinneringen op, het is een zeer slechte associatie: de NAVO begon Libië te bombarderen nadat de VN-Veiligheidsraad precies dat besluit had genomen, een no-fly zone af te kondigen.
De generaal van de luchtmacht gaf commentaar op de no Fly-zone op de Messaggero Vincent Camporini, voormalig Chef Defensie en Luchtmachtstaf: "begin vijandelijkheden met het gebruik van wapens en steek de beroemde rode lijn over". De dreiging van een no-fly zone zou eigenlijk moeten dienen om de regering van Al Serraj en het Turkije dat haar steunt gerust te stellen. Maar het probleem is dat de situatie ter plaatse elke dag erger wordt, ondanks het uitgesproken verlangen naar een politieke oplossing door alle actoren, ook door degenen die militaire hulp verlenen aan de partijen bij het conflict. En de strijd gaat door. Het bataljon Al Marsa di Misurata, loyaal aan Al Serraj, heeft de evacuatie van Al Habda, een district van Tripoli, bevolen in afwachting van de opmars van het leger van Haftar. En de Turkse minister Cavusoglu belooft "alles te doen wat nodig is om te voorkomen dat Libië zich verdeelt en in chaos afglijdt". Geen expansionistische ambities van Ankara, volgens Cavusoglu, alleen gebaren van verantwoordelijkheid voor de "vrede en veiligheid van het vriendelijke en broederlijke Libische volk", want het nationale belang beschermt zichzelf ook door "je vrienden en bondgenoten" te beschermen.
Ten slotte worden de voorbereidingen getroffen voor de Europese missie van 7 januari in Libië. Maar Khalid Al Mashri, voorzitter van de Hoge Raad van State van Tripoli, zegt dat hij geen "hoge verwachtingen" heeft, zelfs niet op de conferentie in Berlijn die voor volgende maand gepland staat, "en nog minder in de internationale gemeenschap om de crisis op te lossen".