door Francesco Matera
Gisteren bracht de Arabische Liga de hele moslimwereld samen: onder de deelnemers waren aanwezigen van het kaliber van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan en de Iraanse president, de ultraconservatief Ebrahim Raisi. Een absolute nieuwigheid sinds de leider van de Iraanse sjiieten naar de bakermat van de soennieten ging, Saoedi-Arabië, waarmee hij sinds 2016 elke relatie had verbroken. Afgelopen maart hadden de twee landen dankzij bemiddeling van China de diplomatieke kanalen heropend. .
"Verantwoordelijkheid voor misdaden tegen het Palestijnse volk - zegt hij Salman - het is van de Israëlische bezettingsautoriteit”, aldus de Saoedische prins, schuldig aan het herhaaldelijk schenden van het internationaal humanitair recht. Salman zei toen dat “de enige manier om veiligheid, vrede en stabiliteit te garanderen is door een einde te maken aan de belegering en de nederzettingen van kolonisten. Na deze verklaringen verdween de kracht die de geest had gekenmerkt die Saoedi-Arabië dichter bij Israël had moeten brengen Abraham-akkoorden, krachtig gesteund door de VS.
De hardste was de Iraanse president Raisi: "We moeten de handen van Hamas kussen voor verzet tegen Israël."
De Turkse president ErdoganIn plaats daarvan hekelde hij de ongekende barbaarsheid in Gaza en bekritiseerde hij het Westen vanwege zijn stilzwijgen. Toen lanceerde hij een voorstel: een internationale vredesconferentie.
De huidige situatie, die van uur tot uur evolueert, vereist toenadering van alle moslims, omdat elke beslissing met de grootste voorzichtigheid zal moeten worden genomen. We kunnen de roekeloosheid van individuele staten niet riskeren, omdat er het gevaar bestaat van een oncontroleerbare oorlogsspiraal die in staat is waarbij het hele Midden-Oosten betrokken is, met onvoorstelbare gevolgen. Het gevaar van een uitbreiding van het conflict houdt ook het Westen in spanning, dat ondertussen een dicht web van transversale diplomatieke betrekkingen probeert te weven om het ergste te voorkomen. De gevolgen van de Israëlisch-Palestijnse oorlog (Hamas) hebben de pleinen van de grote hoofdsteden over de hele wereld gevuld met demonstranten, waarbij ook de universitaire wereld betrokken werd met pro-Hamas-proclamaties en duidelijke verwijzingen naar antisemitisme.
De toon tussen de partijen blijft verhit
Gisteren heeft de leider van Hezbollah voor de tweede keer in een maand Hassan Nasrallah herhaalde bedreigingen aan het adres van Israël: “We zullen druk blijven uitoefenen op Israël totdat het stopt, en het oorlogsfront open houden met de vijand ten zuiden van Libanon. We zijn getuige geweest van een reeks bedreigingen van Netanyahu, Gantz en Gallant en we zullen op deze weg doorgaan.”
Nasrallah deed vervolgens een tactische onthulling die klinkt als een verdere waarschuwing aan de vijand over de nieuwe capaciteiten van Hezbollah: “We lanceren elke dag drones, sommige defensief, andere om informatie te verzamelen. Ze kunnen reiken tot aan Haifa en het hele noorden: het maakt deel uit van de uitputtingsoorlog tegen de Israëlische luchtverdediging. We hebben de kwaliteit en kwantiteit van onze operaties verbeterd door ook raketten met een lading tussen de 300 en 500 kilo in te zetten en het bereik van de Katyusha te registreren.”
Het antwoord van de Israëlische minister van Defensie kwam onmiddellijk: Yoav Galant"U sleurt Libanon mee in een oorlog die mogelijk lijkt. U maakt een reeks fouten en degenen die hiervoor zullen boeten zullen vooral Libanese burgers zijn. Wat we in Gaza doen, kunnen we ook in Beiroet doen.”.
Gevolgd door de premier Netanyahu hij riep Hezbollah op om een fatale fout te vermijden.
Het post-conflict
Voor het post-conflict concentreren Amerikanen en Europeanen zich op de leider van de PNA, Abu Mazen. Israël heeft echter, na Hamas te hebben vernietigd, al gezegd dat het zich rechtstreeks wil bezighouden met de veiligheid van Gaza, waardoor de onvrede onder de Amerikanen toeneemt. De Palestijnen op hun beurt willen ondanks alles dat Hamas blijft bestaan en vertegenwoordigd wordt in een toekomstig parlement.
Er is een voorstel dat volgens sommige geruchten door de Repubblica is onthuld: de oprichting van een technische overgangsregering, die over twee of drie jaar verkiezingen zal houden. Eén enkele regering die de Westelijke Jordaanoever en Gaza omvat.
Abonneer je op onze nieuwsbrief!