(door Andrea Pinto) De spanning in Libië loopt steeds verder op. Gemeenschappelijke demonstranten gingen eergisteren samen met leden van de milities naar het huis van Fayez al Serraj, het hoofd van de regering van nationale overeenstemming, om hun afwijkende mening te tonen en zelfs zo ver te gaan dat ze hem met de dood bedreigden. Nog maar een paar uur geleden kwam het nieuws dat Fayez al Serraj, het hoofd van de in 2016 door de VN erkende regering, heeft aangekondigd dat hij eind oktober zijn ambt zal neerleggen.
Er ontstonden spanningen na het staakt-het-vuren van vorige maand tussen de twee tegengestelde milities, die van al Serraj (gesteund door Turkije) en die van generaal Haftar (gesteund door Rusland en deels ook door Frankrijk). De eerste desintegraties binnen de instituties werden dan ook opgetekend omdat de situatie op het terrein na maanden van straat voor straat bevochten oorlog feitelijk niet het gewenste effect had. Politieke passiviteit, de noodsituatie op gezondheidsgebied als gevolg van CoViD-19 en de externe inmenging door Turkije en Rusland hebben de Libische bevolking niet al te enthousiast gemaakt, aangezien ze worstelen met de moeilijkheden van het echte leven (gebrek aan drinkwater, voedsel en medicijnen). De sterke economische crisis als gevolg van de sluiting van oliebronnen in het oosten door Haftar is niet secundair. Pas onlangs heropend door het NOC, veroorzaken ze echter een verlies van ongeveer 20 miljard dollar per maand.
Op de boodschapper Federica Saini Fasanotti van ISPI analyseerde de situatie: “De stap van de premier verraste waarnemers niet. Zijn ontslag heeft echter geen onmiddellijk effect, een teken dat het misschien vooral de bedoeling is om mensen te kalmeren, zonder een echt verlangen om de functie over te dragen aan ‘een autoriteit’ wiens naam niet bekend is en die waarschijnlijk niet werkelijkheid zal worden. in de komende weken".
Geconfronteerd met het gebrek aan leiderschap dat door de Internationale Gemeenschap wordt erkend, wordt er gewerkt aan een vermoedelijke bijeenkomst van ministers van Buitenlandse Zaken in Berlijns format, die op 5 oktober zal plaatsvinden na de werkzaamheden van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Het doel is om het land in deze interregnumfase taken toe te vertrouwen.
Om Libië te leiden, in afwachting van de vrije en democratische verkiezingen (waarschijnlijk in maart 2021), hebben de voormalige Libische ambassadeur in de Emiraten, de post- en telecommunicatiemanager Aguila Saleh maar ook Gaddafi's zoon, Saif al Islam, die naar verluidt ook samen met zijn stammen aandringt om de hoofdstad van Tripoli naar Sirte te verplaatsen.
Wat Italië betreft, is de zaak van de achttien Siciliaanse matrozen die nog steeds door de milities van Haftar in de haven van Benghazi worden vastgehouden, nog steeds open. Onze diplomatie en diensten proberen de matrozen zonder poespas naar huis te brengen om de lopende onderhandelingen niet in gevaar te brengen. Sommige burgers in Benghazi vroegen Haftar om Italië een voorwaarde op te leggen: de vrijlating van vier zogenaamde jonge voetballers, zeggen ze, maar die in Italië waren gearresteerd wegens migrantenhandel.
Italië werkt blijkbaar ook aan de oprichting van een SAR-gebied (Search and Rescue) in Tunesië. Tot op heden is dit nog niet gepland in dat zeegebied, waardoor Italië, Malta of Libië gedwongen zijn in te grijpen.