Maurice Molinari op Repubblica lanceerde hij het voorstel, inderdaad de noodzaak om een "Nationale Veiligheidsraad"zoals Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië en de VS. De huidige geopolitieke situatie vraagt om snelle reacties.
Het voorstel werd uitgevoerd door de voorzitter van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Zaken en Defensie, Stephanie Kraxi die de discussie over deze nieuwe kans voor de veiligheid en verdediging van de republiek op de agenda zette.
Abonneer u op de PRP Channel-nieuwsbrief
Zelfs de voorzitter van Copasir, Lorenzo Guerini hij had het onderwerp een maand geleden behandeld op de conferentie van ambassadeurs in de Farnesina: “. Voor de voormalige minister van Defensie, “Misschien is de tijd gekomen om na te denken over de definitie van een nationale veiligheidsstrategie onder coördinatie van het kabinet van de premier".
De actoren die deel zouden moeten uitmaken van deze nieuwe operationele structuur zijn Buitenlandse Zaken, Defensie, Economische Ontwikkeling, Binnenlandse Zaken en Inlichtingen, evenals de betrokken entiteiten van tijd tot tijd, afhankelijk van de te behandelen noodsituaties.
Guerini maakt echter een bedenking: Italië heeft het al Hoge Raad van Defensie voorgezeten door de president van de republiek, zoals vereist door de grondwet, en de Interministerieel Comité voor de Veiligheid van de Republiek (CISR). De Hoge Defensieraad komt echter maar twee keer per jaar bijeen, of wanneer dit nodig wordt geacht.
Stephanie Kraxi zegt dat "het eerste wat ik besefte was dat Italië geen strategisch plan heeft voor de defensie en veiligheid van het land. Ik heb daarom al een notitie opgesteld, omdat ik denk dat de betrokkenheid van de strijdkrachten bij de verschillende ganglia van de staat essentieel is'.
Frankrijk heeft onlangs een veiligheidscommissie van 160 leden opgericht, rechtstreeks afhankelijk van de premier.
George Mule, is voormalig staatssecretaris van Defensie het eens over de noodzaak om een permanente interdepartementale en interdepartementale structuur aan te nemen vanwege de huidige crises, variërend van de oorlog in Oekraïne tot de migrantenroutes vanuit Noord-Afrika en de Balkan die worden gebruikt voor illegale handel, tot het terrorismealarm in de Sahel, tot alle energienoodsituaties in Europa, tot cyberaanvallen op civiele infrastructuren tot aan de uitdaging met China op het gebied van kunstmatige intelligentie.