De "De Libische waarnemer” documenteert de bijeenkomst die plaatsvond op 29 afgelopen december tussen binnenlandse ambtenaren in Rome en Tripoli. Zoals de reformist schrijft, zijn er onder de Libische vertegenwoordigers niet bepaald aanbevelenswaardige elementen die al enige tijd worden gerapporteerd door de VN en het Internationaal Strafhof.
Het doel van de bijeenkomst is om de vertrekken vanuit Libië naar de Italiaanse kusten op alle mogelijke manieren te stoppen.
De Italiaanse delegatie, die Al-Trabelsi ontmoette op het hoofdkantoor van de afdeling Betrekkingen en Samenwerking in Tripoli, bestond uit ambtenaren van het ministerie van Binnenlandse Zaken.
De Libische minister Al-Trabelsi bevestigde de oprichting van een commissie voor de uitvoering van het gezamenlijke plan, na met de Italiaanse zijde de vooruitzichten voor veiligheidssamenwerking tussen Libië en Italië en de uitwisseling van visies en strategieën over de strijd tegen het fenomeen van illegale immigratie te hebben besproken .
Het Libische ministerie van Binnenlandse Zaken zei dat de Italiaanse delegatie het met de Libische zijde eens was om een team te vormen om het houden van een technische bijeenkomst tussen de twee partijen voor te bereiden om de gezamenlijke samenwerking te formaliseren en te versterken, volgens een bilaterale overeenkomst tussen de twee landen.
Het interview met Piantedosi
Om duidelijk te maken dat het Libische dossier hot is en een van de prioriteiten van de Meloni-regering is, worden in het interview van Repubblica met de minister van Binnenlandse Zaken, Matteo Piantedosi, de redenen uiteengezet voor de laatste dringende wetgevende interventies die zijn gelanceerd door de uitvoerende macht dicht bij de einde van het jaar.
Minister Piantedosi, geïnterviewd door Repubblica bevestigt dat "redding op zee wordt gegarandeerd door de staat. De ngo's richten zich alleen op de route vanuit Tripolitania en moedigen vertrek aan. 93% van de mensen die ze redden, begint daar. Ik vraag me af waarom".
Met het immigratiedecreet dat zojuist door de ministerraad is aangenomen, wordt Matteo Piantedosi al geprojecteerd op 2023: "De overheid wil een beleid inzake landen van herkomst en doorvoer van migratiestromen voeren dat kan leiden tot het geleidelijk leeglopen van de centra waar mensen terechtkomen'.
Over de gevreesde toename van het aantal doden op zee als gevolg van het nieuwe decreet, zei Piantedosi"Zoals uit de gegevens blijkt, worden reddingsacties in de Middellandse Zee vooral uitgevoerd door onze Guardia di Finanza en onze kustwacht: meer dan 43% van de mensen landde in 2022, terwijl de rest grotendeels zelfstandig aankwam. Ik vind de redenering volgens welke ngo's een statistisch marginale rol spelen bij het naar ons land halen van migranten en vervolgens zeggen dat migranten zonder hen gedoemd zijn om op zee te sterven, vreemd. Scheepswrakken en aanwezigheid in Libië worden alleen verminderd als onregelmatig vertrek wordt voorkomen'.
Ontvangst in Italië. "Het opvangsysteem in het gebied staat al op instorten. De aanbestedingen om nieuwe plaatsen veilig te stellen lopen leeg. De mogelijkheid van adequate opvang is een kwestie van waardigheid van mensen. Ik vind het vreemd dat de collectieve sensitiviteit stopt op het moment van ontscheping terwijl er geen aandacht is voor de duurzaamheid van ongecontroleerde stromen die marginalisering genereren'.
Op de ngo's die slechts 12 procent van het totale verkeer vervoeren. "Als zeker de aankomsten in Italië van immigranten op schepen van ngo's een deel uitmaken van het totaal, wijst een analyse met betrekking tot de aanlandingen op een gelijktijdige toename van de aanwezigheid van schepen in de Middellandse Zee. De activiteit van de ngo's is bepalend voor de aankomsten uit Tripolitania, ongeveer een derde van de totale aanvoer in Italië. Vanaf deze specifieke route kwamen in 2021 27.264 mensen aan, waarvan 8.665 (31,78%) via ngo-schepen. De trend zette in 2022 verder door, met 31.860 immigranten, waarvan 11.076 met ngo-schepen (34,76%). Dit jaar hebben ngo's in totaal 11.892 mensen naar Italië gehaald, waarvan 11.076 uit Tripolitania (93,2%) en slechts 816 uit andere regio's (6,8%). Deze gegevens laten zien hoe de totale activiteit van de ngo's op die route is geconcentreerd, met een stimulerend effect op vertrekken uit dat gebied. Bovendien begrijp ik niet waarom het streven naar redding zich uitsluitend daar ontwikkelt”.
Kritiek op het decreet over ngo's
De voormalige president van het Grondwettelijk Hof en voormalig minister van Justitie in de eerste regering-Prodi, professor John Mary Flick in Avvenire bekritiseerde hij het decreet over ngo's: “Het lijkt mij dat er een typisch Italiaanse en bureaucratische route is gekozen om reddingen op zee te belemmeren: toevlucht nemen tot administratieve bevelen en sancties. Voorbeeld: in plaats van de dichtstbijzijnde veilige haven toe te wijzen, zoals vereist door nationale en internationale normen, wordt de "bureaucratisch" dichtstbijzijnde haven aangegeven; onze bekende "administratieve efficiëntie" wordt gebruikt om redding op zee te belemmeren".
"Het is duidelijk, legt Flick uit” dat we, door zeer verafgelegen loshavens toe te wijzen, bijna tot aan onze uiterste zeegrenzen, humanitaire schepen lange tijd bezig willen houden, zodat ze niet in het centrale Middellandse Zeegebied kunnen varen om andere levens te redden of - volgens sommigen - voor zogenaamd verachtelijke overeenkomsten met mensenhandelaren.
Er zijn ook onbegrijpelijke beperkingen, zoals het voorkomen van meerdere saves. Als een schip een groep schipbreukelingen redt en op weg naar de ontschepingshaven de kans krijgt om nog meer levens te redden, moet het dan afslaan? We hebben het over het absurde”.