(door Massimiliano D'Elia) Het reddingsanker voor alle grensoverschrijdende crises is de president van de republiek Sergio Mattarella. Steeds vaker wenden de leiders van andere landen zich tot de Quirinale om 'genante' situaties op te lossen en af te zwakken. Deze keer stopte de Franse president Macron niet even en wendde zich tot de Italiaanse president om de draad van redelijkheid te vinden waarop hij de historische relaties, om te zeggen van de "uitzonderlijke" Fransen, tussen Frankrijk en Italië te verankeren.
Tijdens het telefoongesprek sprak Macron zijn wens uit om Mattarella als zijn gast op het Elysée te hebben. Mattarella nam de uitnodiging natuurlijk aan en betreurde de terugtrekking van de Franse ambassadeur uit Rome. 'S Avonds dan het nieuws dat de transalpiene ambassadeur binnenkort naar Italië zal terugkeren.
Een Franse diplomatieke bron zei toen: "Ons gebaar was nooit tegen het Italiaanse volk maar een reactie vanwege het onaanvaardbare gedrag van enkele leden van de huidige regering". Ambassadeur Christian Masset is nog steeds in Parijs voor een reeks institutionele benoemingen. Morgen zal hij minister Elisabeth Borne, de tegenhanger van Danilo Toninelli, ontmoeten om de netelige kwestie Tav te bespreken. 'We zullen van tijd tot tijd uiteenlopende standpunten blijven innemen over sommige dossiers, concludeert de Franse diplomatieke bron - maar we hopen dat er nu meer besef is dat er samen naar oplossingen voor problemen moet worden gezocht.'.
Als er een patch met Frankrijk is gemaakt, kan de relatie met de bondgenoot van Donald Trump in de Verenigde Staten heel netelig worden. Di Maio gaat over een maand naar de VS voor een officieel bezoek. De gelegenheid zal voor de regering-Trump verleidelijk zijn om de nodige opheldering te vragen over F35 en enkele stemmen van steun voor Maduro, evenals over de Italiaanse terugtrekking uit Afghanistan.
De as Mattarella-Moavero Milanesi werkt daarom in de schaduw en weg van de retoriek van de leiders van de geelgroene regering in een poging het land achter de naties te houden die er op Europees en mondiaal niveau toe doen. Dit zijn tenminste de aannames, die later door de feiten werden ontkend: Heel "gênant" is het feit dat terwijl Macron aan de telefoon was met Mattarella, de Franse Mirage-jagers landden op de basis van N'jamena na ongeveer tien dagen onafgebroken bombardementen in het zuiden van Libië. Een militaire campagne, schrijft La Verità, werd in stilte gevoerd en bovendien niet overeengekomen met Italië. De Franse bombardementen eindigde zodra generaal Khalifa Haftar bezit nam van het belangrijkste olieveld in Libië, de Sahara, gelegen in Fezzan, precies waar Italië veel belangen heeft en samen met Eni aanwezig is.