(door Massimiliano D'Elia) Het is een probleem van attributen. Salvini moet nu iedereen laten zien wie de "kapitein" is. Een bureau is zojuist in elkaar geslagen over een ontmoeting tussen Matteo #Salvini e Mara #Carfagna, sinds gisteren coördinator van Forza Italië, Samen met Giovanni #Toti. Blijkbaar neemt centrumrechts een geloofwaardige regeringsvorm aan tussen de Broeders van Italië, Forza Italia en Lega.
Salvini's twijfels en #meloenen op Forza Italia waren ze waarschijnlijk verbonden met de ‘luidruchtige’ aanwezigheid van de oude kolonels onder leiding van Renato Brunetta. Sinds gisteren Forza Italia, onder impuls van de tijdloze president Silvio #Berlusconi, veranderde zijn uiterlijk. Berlusconi luisterde naar de oproepen van Giovanni Toti die herhaaldelijk had gedreigd het feest te verlaten. Toti beweert dat alles moet worden veranderd en dat een ingrijpende reorganisatie moet worden uitgevoerd, te beginnen bij de namen van de heersende klasse. Een omkering van de totale koers die Matteo Salvini waarschijnlijk erg goed vond die ondanks de afkondigingen via Facebook gewoon niet doorgaat met deze regering om nog vier jaar door te gaan, volgens de inzet van het regeerakkoord.
Het punt is dat de M5S implodeert, vooral met de terugkeer naar de scène van Alessandro Di Battista die gisteren ook een voorstel-provocatie lanceerde, gericht aan alle pentastellated parlementariërs: "de regel van het dubbele parlementaire mandaat afschaffen van het statuut". Een regel die alle eervolle 5S, al op de dubbele termijn, dwingt om verankerd te blijven aan de zetels van de Kamer. Een voorstel, dat van Di Battista, dat niet werd verwelkomd door de "leider" van de beweging Luigi Di Maio dat dag na dag zijn capitulatie steeds meer aan de horizon ziet. Als de Di Battista-linie zou passeren, zou Di Maio ook de steun in het parlement verliezen. Veel pentastellati-dames hebben het "debacle" van de recente Europeanen van de Beweging niet verteerd en geloven dat het beleid van Di Maio de oorzaak is van de klinkende nederlaag.
Matteo Salvini, aan de andere kant, worstelt met het "niet" van Brussel, met een niet erg gezaghebbende graaf, niet door zijn schuld, maar voor de rol die hem is toebedeeld door de vice-premier van "premier zonder de echte teugels van de regering" en met het "gepleisterde" parlement , van de "driftbuien" van de 5S, heeft hij geen andere keuze dan de Colle te beklimmen. De technische tijd raakt op om de Kamers te ontbinden e ga eind september al stemmen vóór de volgende financiële manoeuvre.
Matteo Salvini zou daarom naar de heuvel kunnen gaan, of doorgaan met dit regeringsteam om de volgende financiële manoeuvre, 'tranen en bloed', te lanceren, waarbij hij de schuld bij de 5S legt, schuldig aan het blokkeren van alle initiatieven van de Northern League die de economische groei van de Land. Een soort grafsteen op de beweging. Met deze stap zou Salvini de weg inslaan om in de lente te gaan stemmen, een zeer welkome periode voor Forza Italia, die zich ondertussen zou reorganiseren - het Forces Congress is gepland voor oktober. Forza Italia is momenteel niet klaar voor een verkiezingscampagne onder de paraplu.
Het punt is dat in deze politieke strategieën voor het "nemen" van de macht in Italië, degenen die echt zullen verliezen de Italianen zullen zijn die waarschijnlijk begin juli zullen lijden onder de inbreukprocedure die door Ecofin is "afgestempeld".
De meest pijnloze oplossing zou zijn om onmiddellijk terug te keren naar de stemming, voor een 'uitgebreide' financiële manoeuvre implementeren, zoals herhaaldelijk ook aangegeven door de president van de ECB, Mario Draghi, na de aankondiging dat hij de rentetarieven wil verlagen en de "bazooka" van kwantitatieve versoepeling opnieuw wil lanceren. Als Brussel een sterke en gesteunde regering in het Parlement krijgt, zou dat de leden waarschijnlijk overtuigen om de inbreukprocedure niet voort te zetten, aangezien we de op twee na grootste economie van de Unie zijn en het concrete potentieel hebben om alle groeiramingen op middellange termijn om te draaien.
Een geschenk aan Italië, voordat hij het ambt van president van de ECB verliet, werd geschonken door Draghi. Na hem zal een "Franse of Duitse" president zeker meer gericht zijn op de striktheid van de rekeningen. Het aangaan van een kans, een moedige tekortmanoeuvre, met alle respect voor de Europese instellingen, is een kans die Italië niet mag laten liggen in het licht van de waarschijnlijke herstart van kwantitatieve versoepeling en de daaruit voortvloeiende geleidelijke verlaging van de "spread".