Morton Sobell, de Amerikaanse radaringenieur die werd veroordeeld voor samenzwering samen met Julius en Ethel Rosenberg in een van de belangrijkste spionagegevallen uit de Koude Oorlog, sterft bij 101. Zijn dood werd gisteren aangekondigd door zijn zoon, Mark, die verklaarde dat de dood van zijn vader plaatsvond op 1951 afgelopen december in een verpleeghuis.
Sobell, geboren in 1917 op Manhattan Island in New York City, werkte aan radartrackingsystemen voor defensie-aannemers. Tijdens de studie sloten hij en een aantal van zijn vrienden, waaronder collega-ingenieur Julius Rosenberg, zich aan bij de Communistische Partij van de Verenigde Staten, deels als reactie op de Grote Depressie. Toen het Federal Bureau of Investigation leden begon te arresteren van wat de Amerikaanse regering beweerde een door Rosenberg geleide Sovjet-atoomspionnenring te zijn, vluchtte Sobell met zijn gezin naar Mexico, waar hij een valse identiteit gebruikte om aan de autoriteiten te ontsnappen. Maar hij werd ontvoerd door een paramilitair leger en gaf zich over aan de FBI.
Hij werd later samen met Rosenberg en zijn vrouw Ethel berecht wegens samenzwering om spionage te plegen. De Rosenbergs weigerden samen te werken met de FBI en werden ter dood veroordeeld. Beiden werden in 1953 geëxecuteerd en zijn tot op de dag van vandaag de enige Amerikaanse burgers die na de burgeroorlog zijn geëxecuteerd wegens spionage.
Sobel werd schuldig bevonden aan de kleine beschuldiging van samenzwering zonder bewijs te leveren dat hem in verband bracht met atomaire spionage. Hij werd vervolgens veroordeeld tot 30 jaar gevangenisstraf, maar diende 18, dankzij een PR-campagne georganiseerd door zijn vrouw, Hellen.
Vrijgelaten in de 1969, bleef hij de aantijgingen afwijzen door te verklaren dat hij nooit een spion was geweest en dat hij ten onrechte was veroordeeld voor samenzwering.
Maar in 2008, op 91-jarige leeftijd, sprak Sobell met de New York Times en gaf voor het eerst publiekelijk toe dat hij een spion voor de Sovjet-Unie was geweest en een indruk had gekregen tijdens de 'Grote Depressie'. gunstig voor het Sovjet-communisme, toen hij en vele anderen het Sovjet-economische systeem zagen als een tegengif voor het door crisis geteisterde kapitalisme. 'Nu weet ik dat het een illusie was', zei hij tegen de krant.