In de ontwerpconclusies van de top die morgen in Brussel wordt gehouden, heeft de EU aangegeven dat er tot 4 miljoen ton tarwe per maand uit Oekraïne moet worden gehaald. Vanaf het begin van de oorlog tot vandaag is er slechts 240 duizend ton tarwe gepasseerd, ongeveer 1% van de hoeveelheid die momenteel wordt geblokkeerd in Oekraïne. Er is 25 miljoen ton graan in Oekraïense pakhuizen die zo snel mogelijk moeten worden geruimd om plaats te maken voor de volgende oogst van ongeveer 50 miljoen ton.
Momenteel zou er volgens schattingen van de Europese Commissie ruimte zijn om slechts de helft op te slaan.
Volgens de wil van Poetin is de route waaraan we werken om de enorme hoeveelheid graan eruit te krijgen, de route die begint in de haven van Odessa en dan afdaalt in de Zwarte Zee en dan een uitlaatklep zoekt via de Bosporus. Hiervoor is het echter noodzakelijk de Russische zeeblokkade te overwinnen en zeemijnen te omzeilen, onder meer door mijnopruiming. Het is echter noodzakelijk om niet alleen naar een veilige corridor te zoeken, maar ook om alle personen te betrekken die over zee, over de rivier, over land en per spoor kunnen worden vervolgd.
De Spaanse krant "El Pais" schreef over het voorstel voor een Europese marinemissie om de schepen geladen met Oekraïens graan te begeleiden, volgens het idee van de hoge vertegenwoordiger voor het buitenlands beleid van de EU, Josep Borrel.
Het voorstel moet echter verschillende voorwaarden van militaire aard overwinnen en daarom is de betrokkenheid van de VN en het groene licht van Turkije vereist. De marine-operatie zou zich echter te gemakkelijk lenen voor het risico van een ongeval dat de escalatie van het conflict naar een breder niveau zou kunnen bevorderen.
Zoals hij vanmorgen zei tegen: TGCOM24 de admiraal Nicola De Felice, de betrokkenheid van EU-schepen van landen die wapens aan Oekraïne hebben geleverd, moet worden nagegaan of ze als strijdlustig worden beschouwd of niet, omdat volgens de Montreux conventie, als er een oorlog aan de gang is, kunnen ze de Zwarte Zee niet oversteken (voor de doorgang over de Dardanellen is de toestemming van Turkije vereist als er oorlog is). Als er geen overeenstemming is tussen partijen, wijst De Felice erop, is er kans op een ongeval. Er is een lokaal staakt-het-vuren nodig, in gesprek met Rusland waarin wordt opgeroepen tot beëindiging van de sancties. Denk bijvoorbeeld aan de betrokkenheid van Bulgarije en Roemenië bij de doorvoer van graanladingen op de Donau. (Bulgarije en Roemenië zijn EU-landen die Oekraïne tot op heden niet van wapens hebben voorzien, red.).
Admiraal div. Nicola De Felice-onderzoek op TGCOM24
Minister van Buitenlandse Zaken Luigi Di Maio zei hierover: "Rusland moet zeker een gesprekspartner zijn" in de operatie Laten we de graanschuren leegmaken, zozeer zelfs dat het hoofd van de Farnesina het Azovstal-model opriep waarbij de gevangenen werden geëvacueerd en de graangangen hetzelfde pad volgen, dat onvermijdelijk door een overeenkomst met Moskou gaat. "we - voegde minister Di Maio toe - we willen tarwe deblokkeren zowel om de kosten te verlagen, maar ook om staatsgrepen, politieke instabiliteit en migratie in andere landen te voorkomennee".
Wat de tweede oplossing betreft, de doorvoer naar het noorden, heeft het Oekraïense spoorwegnet hetzelfde systeem van uitwisseling-laden-lossen van goederen als dat van Wit-Rusland, waardoor vrachtwagens met graan gemakkelijk kunnen passeren en vervolgens Letland en Litouwen bereiken en uiteindelijk richting de havens aan de Oostzee.
Voor deze route hebben we echter groen licht nodig van Loekasjenko, wat in ruil daarvoor vraagt om een versoepeling van de sancties. Een andere reeds verkende route loopt door de Polonia, maar de andere spoorbreedte bij de Oekraïense spoorwegen vertraagt de reis aanzienlijk omdat het aan de grens noodzakelijk is om goederen naar andere wagons te verplaatsen. Sneller is de route die met schuiten naar Roemenië gaat door het water van de Donau en eindigt in de haven van Constanta, ook in de Zwarte Zee.