(door John Blackeye) Het onthutste gezicht van de gouverneur van de regio Lombardije, Avv. Fontana spreekt boekdelen over de situatie van de epidemie in dat deel van Noord-Italië.
De gegevens die ze graag hadden gelezen, zijn anders. Een hint van een neergang in de epidemie en sterfgevallen waren de afgelopen twee dagen goed geweest. Iemand had het over het licht aan het einde van de tunnel gehad, maar het lijkt erop dat dat licht vandaag plotseling uitging. De statistieken van vandaag laten in feite geen uitweg en de leiders van de regio Lombardije, zelfs vandaag, hebben te maken gehad met een toename van infecties en met het totale aantal sterfgevallen dat op het nationale grondgebied de derde is in rangorde sinds het begin van de noodsituatie: 712 burgers meegenomen door de onzichtbare vijand. Nog eens 712 families werden gekapt door de epidemie en werden met rust gelaten in hun dagelijkse drama terwijl ze rouwden om een vrouw, een echtgenoot, een zoon, terwijl ze projecten, verwachtingen en dromen opzij lieten die niet langer zullen uitkomen. Er wordt zelfs veel gepraat over de economie, maar de cynische informatiewereld negeert duizenden mannen en vrouwen die geen geesten zijn, maar echte slachtoffers zijn van een catastrofale gebeurtenis die ons Italië trof en die een paar maanden geleden zelfs niet voor te stellen was.
We waren niet voorbereid op oorlog met dit type vijand, zo erg zelfs dat het enige tijd duurde om te begrijpen dat deze pandemie Italië binnen een paar maanden zou hebben geplaveid.
Plots werd een actiestrategie besloten, de meest plausibele, ook gebaseerd op het voorbeeld van China en dus overwinterde Italië op 10 maart en volgens wat ze ons hadden verteld, ook vanwege de twee weken van incubatie van het virus, zou het veertien of vijftien dagen genoeg zijn geweest om de eerste omgekeerde resultaten te zien in een stijgende parabool die in deze dagen nooit lijkt te stoppen.
We moeten echter bedenken dat de gemiddelde Italiaan rekening houdt met staatsverordeningen en wetten alsof ze tot anderen zijn gericht en niet tot hemzelf. En om deze reden begon waarschijnlijk de echte algemene quarantaine minstens een week later of misschien tien dagen later. Dat wil zeggen, de tijd die nodig is voor de follow-up van klachten en boetes, het enige effectieve systeem om de gemiddelde Italiaan te laten begrijpen dat deze door de wet opgelegde verboden hem aanbelangen.
Zodra is vastgesteld dat het nodig was om echt thuis te blijven en zodra de massa jongeren die dachten dat ze immuun waren voor de ziekte, uit het nachtleven werd verwijderd, gezien de honderden doodskisten die elke nacht door militaire vrachtwagens uit de getroffen steden worden gehaald, kan worden gezegd dat voldoende quarantaine is bereikt, wellicht vanaf 16 maart. Dus om de ommekeer te zien van een gelijkenis van de besmetting die de wereldbevolking bespot, althans in Italië, zal het nodig zijn om begin april te wachten.
Er ontstaat echter spontaan een reflectie. Als daarentegen de quarantaine vanaf het begin was gerespecteerd, waarom nemen de infecties dan toe?
Het antwoord zou naar mijn mening behoorlijk schokkend zijn. Sterker nog, als ondanks de quarantaine de infecties blijven toenemen, betekent dit dat degenen die nu thuis gesloten zijn, de ziekte allang hebben ingenomen en pas nu, met het optreden van symptomen, naar ziekenhuizen gaan om behandeld te worden.
Op dit punt zou het signaal een ander zijn. Dat wil zeggen, als de Lombardische bevolking elke dag bijna drieduizend geïnfecteerden voortbrengt, betekent dit dat het complex van zieken in het hele Lombardische gebied absoluut niet onder controle is, het is absoluut niet wat uit de statistische cijfers komt die verwijzen naar het gebruik van de buffer maar het suggereert dat de infecties in Lombardije de overgrote meerderheid van de bevolking betreffen. Dat wil zeggen, de besmetting is zo wijdverbreid dat het niet voldoende is om mensen van de straat of van het openbaar vervoer te verwijderen om de infectie te stoppen.
Er zijn duidelijk zoveel zieke of asymptomatische dragers dat ze zelfs tussen de vier muren van het huis niet kunnen voorkomen dat het virus zijn ras onder de mensen stopt of dat het virus zich niet kan manifesteren onder degenen die in die vier muren de ziekte hebben ze nam het mee.
Samengevat, de bijna vijfduizend geïnfecteerde dagelijks meer dan vandaag zouden het topje van de ijsberg kunnen vertegenwoordigen, dat wil zeggen dat ze een geïnfecteerde populatie in zijn geheel zouden kunnen verbergen.
En hier zal de geschiedenis helaas na jaren zijn oordeel vellen, maar het is waarschijnlijk dat iedereen, echt iedereen, het probleem licht opvatte, te beginnen met de Zingaretti die pronkte met veiligheid en sereniteit, die haastte om mensen eraan te herinneren dat de normale seizoensgriep veroorzaakt meer slachtoffers van het coronavirus en dat staat tegenwoordig, juist vanwege die oppervlakkigheid, in de lijst van zieken.
We hopen in plaats daarvan dat de oorzaak van de talrijke dagelijkse besmettingen echt te wijten is aan de nalatigheid van de Italianen bij het respecteren van de door de wet opgelegde verboden. Als dit het geval was, zouden we al begin april neerwaartse resultaten moeten zien. Maar er zijn nog maar vijf dagen over tot begin april. Als de neerwaartse trend zich niet voordoet, zal het echt nodig zijn om uw handen op te steken, misschien naar de hemel, om te gaan doen wat de wereldbevolking niet meer weet te doen: bidden.