Zeer interessant voor de inhoud en voor de gemaakte analyse, het artikel gepubliceerd op "leurispes.it" door generaal Pasquale Preziosa, voorzitter van de permanente waarnemingspost voor veiligheid, die in samenwerking met prof. Avv. Roberto De Vita en Dr. Giovanni Russo vertelt hoe economische crises, zoals pandemieën, endogene sociale, economische, politieke, gerechtelijke en financiële spanningen kunnen veroorzaken door de voorbereiding van plannen en financiering voor nieuwe investeringen voor te stellen om de crisis te stoppen en de economie te stimuleren.
(door Pasquale Preziosa, Roberto De Vita, Giovanni Russo) Het beschavingsproces is lang en moeilijk geweest voor mensen.
Volgens Will Durant wordt beschaving geïdentificeerd met de sociale orde en bestaat uit de volgende elementen: economische en politieke organisatie, ethische en morele tradities, het zoeken naar kennis.
Beschaving begint wanneer chaos en onzekerheid eindigen.
Nationale veiligheid streeft naar sociale orde op alle levensgebieden in het land.
Economische crises zoals pandemieën, hoewel exogeen van aard, kunnen leiden tot endogene spanningen van sociale, economische, politieke, gerechtelijke en financiële aard.
De meeste crises versnellen echter alleen reeds bestaande trends in de samenleving.
Als de economie van een land tijdens het normale leven zwakke punten vertoont, zullen de zwakke punten tijdens crises waarschijnlijk verergeren.
Om de crisis een halt toe te roepen en de economie nieuw leven in te blazen, zijn plannen en financiering voor nieuwe investeringen nodig: het is een les die we hebben geleerd tijdens de Grote Depressie van de Negenentwintig.
In 1929 waren echter niet alle door de Staten getroffen maatregelen succesvol.
De VS namen hun toevlucht tot een revolutionaire ervaring die een evenwicht kon vinden tussen publieke doelstellingen en marktlogica. Dit resulteerde, met een nauwkeurig mandaat, in het creëren van het constitutionele belang Tennessee Valley Authority (TVA), dat de regering en het parlement op een organische manier moest aangeven welke maatregelen moesten worden genomen op industrieel, landbouwgebied, politie, sociaal beleid, om een regeringscapaciteit te concretiseren die de betrokken "staten" niet konden garanderen.
De American New Deal was succesvol en slaagde erin om een hoog niveau van nationale veiligheid voor de VS te krijgen.
De introductie van de New Deal USA-principes in Italië (Rosenstein-Rodan) is niet gelukt.
Het model van de Cassa per il Mezzogiorno kan worden aangenomen als een Italian New Statist Deal, met de oprichting van een ad-hocministerie voor het beheer van openbare interventies in de economie.
De prevalentie van de soevereine staat boven de ondernemende staat heeft onvermijdelijk geleid tot het faillissement van de Cassa del Mezzogiorno, een voorbeeld van bestuurlijke diseducatie.
De plannen en financiering om de rampen als gevolg van de crises te verhelpen, zijn op zich niet voldoende: de plannen moeten worden verankerd in solide methodologische en transparantiebeginselen om de groei van zowel de openbare als de particuliere sector te organiseren.
Nu de pandemische crisis aan de gang is, heeft Italië de BBB-rating (Fitch) bereikt, dus zonder een deugdzaam wedergeboorteplan kan de nationale veiligheid de sinds de naoorlogse periode nooit bereikte risiconiveaus bereiken.
Hetzelfde geldt voor het rechtssysteem van het land.
Rechtvaardigheid garandeert de samenleving een van de belangrijkste waarden voor de mens: vrijheid als gevolg van de veiligheid die door de sociale orde wordt gegarandeerd.
De rechterlijke macht berust op haar doeltreffendheid door het naleven van door de gemeenschap gedeelde beginselen - voornamelijk uitgedrukt in het Grondwettelijk Handvest - waarvan de eerbied wordt gegarandeerd door dwang, wat het belangrijkste doel van de sanctie is.
Het dwangvermogen wordt in ernstige gevallen geconcretiseerd met de verplichting tot isolatie in de gevangenis.
Als het om welke reden dan ook, inclusief crisis, niet mogelijk is om de afdwingbaarheid van de sanctie te garanderen, dalen zowel de perceptie van de afschrikking van de straf als het niveau van de sociale zekerheid.
De georganiseerde misdaad, die nu een wereldwijde plaag is, heeft grote flexibiliteit getoond bij de aanpassing aan de omgeving waarin ze leeft en waar ze opereert, net zoals transnationale terroristische organisaties.
Criminele organisaties werken met dezelfde organisatorische en administratieve methoden van de staat, alleen de doelen die niet gericht zijn op de verandering van algemeen belang. Grondgebied en mensen zijn voor deze organisaties de sterke punten, evenals voor sommige terroristische formaties.
In westerse landen moet de beperking van de risico's voor de nationale veiligheid verwijzen naar de democratische controle van het grondgebied, geassocieerd met het vertrouwen van de burgers in de instellingen.
De "politieke" macht van de georganiseerde misdaad, zoals de staatsmisdaad, wordt uitgeoefend als een domein door middel van dwang, soms vermengd met consensus onder de bevolking.
De gevangenis voor staatsorganisaties vertegenwoordigt de uitoefening van dwang volgens democratische normen.
De zwakte van het gevangenissysteem ondermijnt de afschrikking van dwang.
Opvallende concessies van alternatieve straffen voor de gevangenis (en zelfs voor het veilige gevangenisregime, voorzien in art. 41 bis van het penitentiair systeem) erkend aan vooraanstaande persoonlijkheden van de georganiseerde misdaad, in het bijzonder als gevolg van vermoedelijke gevangenisrellen heterodirect dreigen ze - afgezien van de legitimiteit en de intrinsieke mogelijkheid van gerechtelijke maatregelen - signalen te vertegenwoordigen van een zeer sterke verzwakking van de staatsmacht, met ernstige gevolgen voor de Nationale Veiligheid.
De georganiseerde misdaad is, net als terrorisme, een van de belangrijkste bedreigingen voor de nationale veiligheid van elk land, inclusief Italië, maar het is nog subtieler omdat het de instellingen kan corroderen die de vorm van binnenuit behouden, maar privé van de stof.
"Vrijheid is het" luxe "product van veiligheid en individuele vrijheid is het kenmerk van beschaving."
Macht is een middel om doelen te bereiken: met verminderde kracht gaat de strijd om voldoende nationale veiligheid te bereiken verloren.
De bedreigingen die moeten worden aangepakt zijn talrijk, van economisch financieel tot sociaal, maar die in verband met de georganiseerde misdaad is voortdurend een prioriteit omdat het de staat en de bereikte beschavingsniveaus uitdaagt.