10 jaar na de dood van prefect Antonio Manganelli heeft de staatspolitie hem vanmorgen teruggeroepen tijdens een religieuze viering in Rome in de basiliek van Santi XII Apostoli.
Prefect Manganelli oefende de functies uit van politiechef - directeur-generaal van de openbare veiligheid tot aan zijn dood in 2013 wegens ziekte.
Naast mevrouw Adriana Manganelli en haar dochter Emanuela werd de ceremonie bijgewoond door de minister van Binnenlandse Zaken Matteo Piantedosi, de staatssecretaris van het voorzitterschap van de ministerraad Alfredo Mantovano, de politiechef Lamberto Giannini, de voormalige ministers van de Interieur Luciana Lamorgese, Marco Minniti, Angelino Alfano en Enzo Bianco, de voormalige voorzitter van de Senaat Piero Grasso, de geachte Mara Carfagna en de voormalige politiechefs Franco Gabrielli en Alessandro Pansa, de voormalige procureur-generaal bij de cassatie Giovanni Salvi en Dr. Gianni gelezen.
De plechtigheid werd gevierd door Don Luigi Ciotti en gevierd door Don Giuseppe Cangiano, Nationaal Coördinator van de Kapelaans van de Staatspolitie, en door Pater Antonio Raaidy, Kapelaan van het Instituut voor Staatspolitie-inspecteurs van Nettuno.
Een kwintet van de Staatspolitiekapel begeleidde de viering.
Ter nagedachtenis aan prefect Manganelli herinnerde de minister van Binnenlandse Zaken aan hun oude en diepe vriendschap: "Behalve dat hij een vriend was, was hij een fundamenteel professioneel referentiepunt voor mij, omdat ik de gelegenheid had om nauw samen te werken in een belangrijke fase van mijn ervaring, als plaatsvervangend hoofd van de politie". “Prefect Manganelli was een geweldige vertegenwoordiger van de instellingen en een uitzonderlijk persoon. Gezaghebbend, vastberaden, charismatisch, hij was geliefd bij de eerste van de quaestoren tot de laatste politieagenten. Nog nooit werd het hoofd van zo'n belangrijke instelling zo gewaardeerd en ademt de grootsheid van de persoon door de warmte die na 10 jaar nog steeds in zijn geheugen gegrift staat”, besluit minister Piantedosi.
Emanuela Manganelli herinnerde zich trots de figuur van haar vader, een intelligente, empathische, oprechte en transparante man; tegelijkertijd een briljante en bedachtzame politieagent, een waarnemer van mensen en zielen, een buitengewone communicator die altijd het juiste woord had. Hij was een geweldige, altijd aanwezige vader die een voorbeeld voor mij was en, ik denk dat ik het niet te vaak zeg, voor ons allemaal.