Een provocatie, gelanceerd door het CGIA Studies Office, die berust op de bijzonder belangrijke economische dimensie van twee fenomenen die diep gevoeld worden door de publieke opinie.
Hoewel beide strikt statistisch gezien niet vergelijkbaar zijn, kunnen we toch met goede benadering zeggen dat de belasting- en socialezekerheidsontduiking in ons land volgens gegevens van het ministerie van Economische Zaken en Financiën gelijk is aan ongeveer 110 miljard euro per jaar - komt neer op iets meer dan de helft van de verspilling, verspilling en inefficiënties veroorzaakt door het wanbeheer van onze overheidsadministratie (PA) die, de CGIA, schat in meer dan 200 miljard euro per jaar.
Daarom zou in de debet- / kredietrelatie tussen de staat en de Italiaanse belastingbetaler de hoogste prijs betalen. Let wel, laat de CGIA weten dat niemand kan beweren dat belastingontduiking gerechtvaardigd is omdat onze overheidsadministratie een relatief laag niveau van efficiëntie heeft.
Als iedereen zou betalen wat hij verschuldigd was, zouden we meer middelen hebben om de openbare machine beter te laten werken, waardoor een hoger niveau van sociale rechtvaardigheid en beschaving wordt verzekerd. Maar het is evenzeer waar dat als we een PA zouden hebben met een productiviteitsniveau en responstijden voor burgers / bedrijven die in lijn zijn met het Europese gemiddelde, we waarschijnlijk nog minder belastingontduiking zouden hebben, omdat degenen die niet betalen in staat zouden zijn om te doen zo.
Degenen die de belastingautoriteiten bedriegen, moeten daarom worden vervolgd en veroordeeld, zonder mitsen en maren, waar ze zich ook verstoppen; het mag echter niet worden vergeten - en dat komt vaak voor in de publieke opinie - dat onze staatsmachine werkt gemiddeld slecht en slecht en - zoals de gouverneur van de Bank of Italy Ignazio Visco herinnerde: "Vormt een van de belangrijkste obstakels voor de economische groei van ons land".
Als we in feite met een toverstokje in staat zouden zijn om een groot deel van de verspilling en verspilling die binnen de PA op de loer ligt te elimineren, zouden de Italiaanse overheidsuitgaven waarschijnlijk veel minder kosten en bijgevolg zou het niveau van belastingdruk zijn meer ingeperkt, wat juist degenen ten goede komt die alle belastingen betalen, tot op de laatste cent.
Niet alleen. Algemeen wordt aangenomen dat de fiscale loyaliteit van een land ook omgekeerd evenredig is met het belastingniveau waaraan de belastingbetalers zijn onderworpen. Daarom zou bij een lagere belastingdruk, zelfs als gevolg van lagere overheidsuitgaven, de omvang van de belastingontduiking waarschijnlijk ruim onder de geschatte 110 miljard euro liggen.
De efficiëntie van onze overheidsuitgaven is een probleem dat we al sinds mensenheugenis meemaken en het dreigt dat ook te gebeuren in de komende 6 jaar, wanneer we geroepen zullen worden om veel publieke middelen te investeren. Van de 210 miljard euro die de Europese Unie beschikbaar stelt, 145 zullen worden gebruikt om de extra investeringen te doen die - in 2026 - volgens de regering 3 extra procentpunt van het bbp zullen garanderen.
Welnu, vergeleken met die 145 miljard zal de toegevoegde waarde van ons land aan het einde van de operatie meer dan 55 miljard euro bedragen. Daarom is de winstgevendheid van de interventies aangegeven in het ontwerp van de "Nationaal herstel- en veerkrachtplan”Opgesteld op 12 januari, lijkt het erg ingesloten. Niet alleen. Zoals hierboven vermeld, stelt Europa ons in staat de komende zes jaar in totaal 210 miljard euro te investeren. Een belangrijk cijfer dat de toekomst van ons land zal beïnvloeden. We mogen echter niet vergeten dat, na aftrek van rente op de schuld, de onze overheidsuitgaven vorig jaar was het iets minder dan 900 miljard en voor meer dan 90 procent is het actueel (salarissen, pensioenen, aankopen, structuurbeheer, enz.).
Het is duidelijk dat we de aan ons toegewezen middelen zullen moeten besteden aan de EU van de volgende generatie met veel aandacht. Maar des te meer reden waarom we het elk jaar moeten doen, wanneer we worden geroepen om vier keer meer uit te geven dan de Europese middelen die we in plaats daarvan over zes jaar zullen uitgeven.
Ze willen er echter vanuit de CGIA op wijzen dat het onjuist zou zijn om te generaliseren en bijvoorbeeld de niveaus van excellentie die kenmerkend zijn voor veel sectoren van onze PA niet te erkennen. Zoals bijvoorbeeld de gezondheidszorg (vooral in de centraal-noordelijke regio's), de telecommunicatiesector, het onderwijsniveau en de professionaliteit van veel universiteiten / onderzoeksinstellingen en de kwaliteit van het werk van politie en krijgsmacht.
Dat gezegd hebbende, heeft het CGIA Studies Office de resultaten verzameld van een reeks uitwerkingen over de inefficiënties, verspilling en wanbeheer die op verschillende manieren onze openbare administratie kenmerken.
Samenvattend moet worden opgemerkt dat:
- de jaarlijkse kosten die bedrijven maken voor het beheren van de relaties met de PA (bureaucratie) bedragen 57 miljard euro (Bron: The European House Ambrosetti);
- de handelsschulden van de PA aan haar leveranciers bedragen 53 miljard euro (Bron: Bank of Italy);
- het logistiek-infrastructurele tekort benadeelt ons economisch systeem voor een bedrag van 40 miljard euro per jaar (Bron: Ministerie van Infrastructuur en Transport);
- als de Italiaanse civiele justitie dezelfde timing had als de Duitse, zou de winst in termen van bbp 40 miljard euro per jaar bedragen (Bron: CER-Eures);
- Met 24 miljard euro aan overtollige overheidsuitgaven kunnen we onze belastingdruk niet verlagen in vergelijking met het EU-gemiddelde (bron: discussienota 23 Europese Commissie);
- verspilling en corruptie in de gezondheidszorg kosten de gemeenschap jaarlijks 21,5 miljard euro (Bron: GIMBE);
- afval en inefficiënties in de lokale openbaarvervoersector bedragen 12,5 miljard euro per jaar (Bron: The European House Ambrosetti-Ferrovie dello Stato).
Zoals we hierboven hebben benadrukt, worden deze inefficiënties in onze PA uit verschillende bronnen gehaald en kunnen ze niet bij elkaar worden opgeteld, ook omdat de invloedsgebieden van deze analyses in veel gevallen overlappen. Deze waarschuwingen hebben echter geen invloed op de juistheid van de uitgesproken weerspiegeling.
In wezen kunnen we zeggen dat de hoeveelheid belastingontduiking veel lager is dan de negatieve effecten die worden gegenereerd door het slecht functioneren van onze PA. Effecten die in veel omstandigheden optreden als gevolg van een duidelijke schending van wet- en regelgeving door ongeschoolde managers en ambtenaren.