(door Giuseppe Paccione) Sinds een maand of langer is de internationale gemeenschap getuige van de omverwerping van de de status quo van de internationale rechtsorde sinds het begin van de invasie van Russische troepen, die de grenzen van Oekraïne hebben overschreden, een soevereine, onafhankelijke staat en lid van de Verenigde Naties. Het was duidelijk dat er geen gebrek was aan brede veroordeling door staten en internationale organisaties van het agressieve gedrag van Rusland en van de zorgen rond het mechanisme van het VN-Handvest, dat niet lijkt te hebben gewerkt, bij gebrek aan de primaire consistente doelstelling. om toekomstige generaties te redden van de plaag van oorlog. De reactie van de hele menselijke familie, bestaande uit naties die interageren in het internationale sociale leven, is om indirect Oekraïne te steunen, het slachtoffer van Russische agressie.
Westerse landen die een confrontatie juist willen vermijden militair rechtstreeks met Rusland, wat kan leiden tot onvoorstelbare gevolgen tot aan toevlucht nemen tot massavernietigingswapens, en het politieke orgaan van de VN, geblokkeerd door de macht van het Russische vetorecht, moest zijn toevlucht nemen tot het instrument van economische sancties, exportcontroles enhulp bij wapeninkoop. Tegelijkertijd reageerde de internationale gemeenschap op het Kremlin met een uitnodiging om het woord te leren kennen repareren, wat aangeeft dat er kosten zullen worden betaald voor het schenden van de territoriale soevereiniteit van Oekraïne en het geweld tegen zijn bevolking. voorzorgsmaatregelen over de manipulatie door de Russische regering van het concept van genocide om zijn agressie te verbergen en te rechtvaardigen. In feite hebben de rechters van de internationale rechterlijke instantie vervolgens de autoriteiten van het Kremlin gevraagd om: zijn militaire operaties opschortenhetzelfde Hof heeft echter ook nagelaten te reageren op verzoeken van de Oekraïense autoriteiten om volledige vergoeding van oorlogsschade. Bijgevolg kunnen sancties door middel van naoorlogse Russisch-Oekraïense vredesbesprekingen worden gerelateerd aan herstelbetalingen, als instrumenten om de betrekkingen aan het einde van de vijandelijkheden opnieuw in evenwicht te brengen en te normaliseren en de omvang van de band van een herstel in integrum of restituio in pristinum, die de feitelijke situatie vormt die bestond vóór de gewapende agressieve commissie, die duidelijk de natuurlijke vorm van herstel vormt.
Het doel van economische, commerciële en morele sancties of tegenmaatregelen bestaat in het censureren van internationale misdrijven en het verkrijgen van consequenties voor de overtreder. Sinds de toepassing van de sancties tegen Moskou is er een reactie geweest tegen het Russische volk. Terwijl de sancties, opgelegd door veel westerse staten en door henzelf UE (de laatste heeft anderen geadopteerd) sanctiepakketten tegen Rusland) blijven toenemen, bijvoorbeeld met het verbod op de boten van Poetin-ondersteunende oligarchen uit de Britse en Canadese territoriale zeeën, hebben de Verenigde Staten vooruitgang geboekt voorstellen om de in beslag genomen activa van de oligarchische klasse die verbonden zijn met de autarchische regering van Poetin te liquideren en deze te investeren in humanitaire hulp ten gunste van de Oekraïners, roept ook deze inbeslagname van de activa van de Russen ten gunste van de Oekraïners enkele substantiële vragen op, zoals de twijfel van de wettigheid van de afstoting van de activa van Russische zakenlieden en Russische bedrijven zonder een proces waarin zij het recht kunnen hebben te stellen dat er geen verband bestaat tussen hen en het besluit van Poetin om Oekraïne binnen te vallen. Eén ding is de inbeslagname of bevriezing van tegoeden die onderworpen zijn aan: eenzijdige sancties of gemeenschap, maar kan een schending vormen van eigendomsrechten bij de liquidatie of verkoop van activa voor hersteldoeleinden. Volgens de anticorruptie- en antiterrorismeregels kunnen de activa van degenen die aan dergelijke sancties zijn onderworpen, worden verdeeld met het doel om te worden gebruikt in het voordeel van de getroffen slachtoffers, wanneer er een rechterlijke beslissing tegen hen is. Een proces dat enige tijd kan duren, waarbij houders van in beslag genomen activa moeten bewijzen dat hun bezittingen niets te maken hebben met illegale opbrengsten. Nu, zowel de sancties als de herstel in integrum ze kunnen de hegemonie van relaties weerspiegelen die tot herstel zouden kunnen leiden als een nuttige maatregel om sancties te verlichten zodra de voortdurende schending is beëindigd, in een poging om de schending te verhelpen. In het geval van Rusland, dat de Oekraïense staat is binnengevallen, kunnen de sancties, zelfs als er een vredesverdrag wordt bereikt, blijven bestaan. Dit is waar de reparaties voor mishandeling ze kunnen een signaal zijn van de inspanning om de schade te herstellen die is veroorzaakt door een dergelijke flagrante schending van het internationaal recht, wat onderdeel zou moeten zijn van de onderhandelingen en sancties.
La herstel in integrum o re-integratie in de situatie reeds bestaande voor de invasie van een staat met betrekking tot een andere staat doet denken aan de Verdrag van Versailles en de verwijtbaarheidsclausules die Duitsland verantwoordelijk stelden voor de totale kosten van de eerste wereldoorlog, belasting van reparatieik die de zaden zaaide van de opkomst van het nazisme, geleid door Hitler, en het uitbreken van tweede Wereldoorlog, weigert een deel ervan te betalen. De herstelbetalingen veroorzaakt door agressief gedrag hangen af van wie de absolute overwinning van een partij verkrijgt, de installatie of de beëindiging van de vijandelijkheden. De praktijk van de agressorstaat die de aangevallen staat compenseerde is rijk, om nog maar te zwijgen van bijvoorbeeld de invasie van Oeganda en Burundi door de Tanzaniet troepen die in de jaren zeventig van de vorige eeuw een schadevergoeding moesten betalen; dat gold ook voor de tussenkomst van de Veiligheidsraad, die Israël om compensatie vroeg voor het feit dat territoriale integriteit gebombardeerd van Tunesië in het midden van de jaren tachtig van de twintigste eeuw enzovoort. Maar het kan ook gebeuren dat slachtofferstaten afzien van herstelbetalingen, zoals gebeurde toen het VK besloot geen aanspraak te maken op Argentinië herstel in integrum tijdens het eilandconflict Falklands Malvinas of je kunt denken aan de de Kosovo-affaire die heeft afgezien van het vragen van Servië om herstel van de schade die de Servische troepen hebben veroorzaakt. In principe moet de staat die verantwoordelijk is voor een internationaal misdrijf, aan het einde van een gewapend conflict, voor alle duidelijkheid zorgen voor volledige vergoeding van de veroorzaakte schade, waaronder materiële en morele schade.
Dezelfde Permanent Hof van Internationale Justitie, aan de andere kant, in het relatieve oordeel van 1927 in de Chorzòw-workshop, bepaalde de maatstaf voor de omvang van de band van herstel in het internationaal recht, hoewel het herstel in integrum alle gevolgen van het ongeoorloofde feit moet wegnemen en de stand van zaken moet herstellen die waarschijnlijk zou zijn weerstaan als het bovengenoemde feit niet was begaan . Pas toe wat is gezegd op oorlogsconflicten veroorzaakt door agressief gedrag, beveel het herstel van de status quo ante totaal voor een invasie was een uitzonderlijk geval, waarbij werd benadrukt dat het politieke orgaan van de VN de Het regime van Saddam Hoessein om de agressie en de oorlogsbezetting van Koeweit, waarvan het werd verkregen, volledig goed te maken Klachtenvergoeding van de Verenigde Naties.
Nu lijkt het duidelijk dat, met de invasie van Russische troepen op Oekraïens grondgebied, nadat het conflict voorbij is, het agressieve optreden van Rusland zal resulteren in de herstel in integrum vol met miljarden dollars voor oorlogsschade naar de Oekraïense steden waar Kiev natuurlijk om Moskou zal vragen. In wezen weerspiegelen de reparaties voor de aanval niet de volledige kosten, hoewel ze misschien niet haalbaar zijn. De rechters van het Internationaal Gerechtshof, in de uitspraak over herstelbetalingen met betrekking tot activiteiten op het grondgebied van Congo (Democratische Republiek Congo c. Oeganda), werd gevraagd commentaar te geven op het complexe probleem van vergoeding van schade als gevolg van een gewapend conflict, waarin werd geoordeeld dat de Oegandese autoriteiten volledige herstelbetalingen moesten uitvoeren voor hun bezetting en annexatie van een deel van het oostelijke grondgebied van de Democratische Republiek Congo. Echter, de rechters van de internationale rechterlijke instantie veroordeeld naar Oeganda betalen aan de Democratische Republiek Congo een aanzienlijk bedrag aan herstelbetalingen voor het veroorzaken van de dood van duizenden burgers, seksueel geweld, materiële schade enzovoort. Daarnaast benadrukten de internationale gerechtelijke instanties ook de verantwoordelijkheid van de Oegandezen om te voldoen aan de compensatie voor schendingen begaan door niet-statelijke actoren in het door hen bezette territoriale gebied, om alle toezichtmaatregelen te nemen, zoals bovendien is bekrachtigd door de IV Haags Verdrag van 1907 betreffende de wetten en het gebruik van oorlog op het land. Wat is geschreven, kan worden toegepast op het Oekraïense grondgebied dat wordt bezet door de Russische strijdkrachten, waar groepen separatistische en huursoldaten naast Rusland vechten, die niet onder effectieve controle van Moskou staan.
Er moet ook aan worden toegevoegd dat de herstelbetalingen die worden veroorzaakt door agressieoorlogen niet alleen burgerslachtoffers kunnen dekken, maar ook de vechters die hun leven verliezen. Men kan bijvoorbeeld de Vredesverdrag van Versailles van 1919 waarin Duitsland en zijn bondgenoten erkend werden als de oorzaak van alle verliezen en schade die de geallieerde regeringen hadden geleden, maar de Duitse middelen waren niet voldoende om zelfs voor de strijders volledige schadeloosstelling te verzekeren. Evenzo hebben de VN-klachtencommissie en de Ethiopisch-Eritrese klachtencommissieZo hebben zij vorderingen tot vergoeding van de verwondingen en verliezen van strijders en militair logistiek materieel afgewezen. Als gevolg hiervan zou agressie volgens de algemene opmerking van het Mensenrechtencomité - het recht op leven, wat suggereert dat niet alleen burgers zullen terugkeren als slachtoffers in het kader van herstelbetalingen, maar ook het leger van een binnengevallen staat.
Zo zou de Oekraïense regering, nadat de wapens van de twee Russisch-Oekraïense strijdende partijen het zwijgen zijn opgelegd, om herstellende concretisering te verkrijgen, een reparatiebelasting kunnen heffen op grondstoffen zoals Russisch gas en olie om eventuele gevolgen van de illegale daad teniet te doen en te herstellen. de situatie die zou hebben bestaan als de Russische agressieve daad niet was gepleegd. Helaas, totdat Vladimir Poetin en zijn gevolg in de controlekamer van de Russische knoppen zal blijven, zal het echt moeilijk zijn dat het politieke orgaan van de VN in staat zal zijn om een Klachtenvergoeding. Hoogstens zou de opheffing van sancties afhankelijk kunnen zijn van de compensatie van Oekraïne via Russisch-Oekraïense bilaterale overeenkomsten of tussen de VS/EU en Rusland. Met herstelbetalingen, als middel om overtredingen te herstellen, wordt de morele positie van een land hersteld en zijn positie genormaliseerd. toestand van internationale betrekkingen.
Concluderend kan men niet anders dan opmerken dat het agressieve optreden van Rusland tegen het Oekraïense volk bijna het oude VN-handvest met zijn vijfenzeventigjarige levensduur heeft vernietigd om een oorlog in Europa te voorkomen. De oorlogsbezetting die plaatsvond met de invasie van Rusland, heeft de fundamenten van het internationale rechtssysteem, dat aan het einde van dit absurde militaire conflict zal blijven bestaan, gedeeltelijk beschadigd, en heeft vervolgens vorm gegeven aan het herstel van een deel van de veroorzaakte schade militair. Er moet ook aan worden herinnerd dat herstelbetalingen dienen om de internationale rechtsorde te versterken die is aangetast na de schending ervan, maar ook om de rechten op te eisen van burgers die hulpeloze slachtoffers zijn geweest.