Hoofdartikel
Gisteren, de stad Kerman, in centraal Iran, was het toneel van de ergste terroristische aanslag in de veertigjarige geschiedenis van de Islamitische Republiek. Tijdens een bezoek aan het graf van de generaal Qassem Soleimani op de vierde verjaardag van zijn dood (door Amerikaanse handen) werd de menigte pelgrims geschokt door twee explosies. De volgelingen van generaal Soleimani waren zo talrijk dat het bloedbad op zijn minst indrukwekkend was 95 slachtoffers en meer dan het dubbele van het aantal gewonden. De precieze dynamiek van de aanslagen blijft onzeker; officiële bronnen in Teheran hebben verschillende mogelijkheden genoemd, waaronder een bom in een verlaten koffer langs de begraafplaatsstraat, een geparkeerde auto en een tweede explosie, verergerd door de aanwezigheid van gasflessen.
Ondanks de gruwel van de aanval heeft nog geen enkele groep de verantwoordelijkheid opgeëist. De Iraanse autoriteiten, waaronder president Ebrahim Raisi, hebben beloofd de verantwoordelijken te identificeren en te straffen, maar hebben tot nu toe geen waarschijnlijke aanstichters aangegeven. Lokale media en Jemenitische bondgenoten hebben de aanval in verband gebracht met de oorlog in Gaza en beweren een vermeende poging van de Verenigde Staten en Israël om Iran te destabiliseren.
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken ontkende onmiddellijk elke betrokkenheid en benadrukte dat er geen reden is om aan te nemen dat Israël een rol speelde bij de aanval. Het externe spoor is echter slechts een van de vele hypothesen die in omloop zijn. Sommige onafhankelijke analisten beweren dat ISIS achter de aanslagen zou kunnen zitten, misschien met medeplichtigheid van lokale elementen van het Baloch-separatisme. Dit volk is in conflict met Pakistan en Iran voor onafhankelijkheid, waardoor een parallel ontstaat met de situatie van de Koerden tussen Syrië en Turkije.
De president van het Centrum voor Internationale Studies (Cesi), Andrea Margelletti, ondersteunt ook de mogelijkheid dat ISIS erbij betrokken was, en benadrukt dat Soleimani een felle tegenstander van de terroristische groepering was. Margelletti onderstreept ook dat de Israëlische Mossad misschien om politieke redenen in het spel is gebracht door de autoriteiten van Teheran, maar hij is van mening dat deze beschuldiging ontdaan is van logica en geloofwaardigheid. Zijn analyse is gebaseerd op het professionele respect dat de Mossad voor Soleimani zou hebben gehad, door een dergelijke onelegante aanval op zijn graf te vermijden.
Tegen de achtergrond van de aanval komen ook de interne problemen van het Iraanse regime naar voren, dat de interne opstanden van een groeiend oppositiefront bloedig heeft onderdrukt. Ashka Rostami, lid van de Constitutionele Partij van Iran, suggereert dat de explosies het resultaat zouden kunnen zijn van interne actie van het regime, gericht op het consolideren van het syndroom van omsingeling van de Iraanse publieke opinie. Ondanks deze hypothese wordt onderstreept dat het idee van een staatsbloedbad politiek gemotiveerd is en niet erg duurzaam zonder concreet bewijs.
Abonneer je op onze nieuwsbrief!