(door Massimiliano D'Elia) De zaak van het Diciotti-schip was nog een ander bewijs dat duidelijk maakte wie echt de regels bepaalt in Europa. De "sherpa's" die onlangs in Brussel bijeenkwamen, reageerden niet op de verzoeken van Italië om een structureel programma voor de herplaatsing van migranten (velen zeggen dat Macron en Merkel die dag tijdens de belangrijke bijeenkomst in Brussel naar zee voor een rustperiode). Niemand wil de hete aardappel van het beheer van migratiestromen en de daaruit voortvloeiende verplaatsing. Merkel zelf, toen ze in het recente verleden probeerde open te staan voor verplaatsingen, kreeg ze te maken met bittere interne tegenstand die haar leiderschap deed wankelen. Het resultaat? Onverbiddelijkheid met migratiestromen. Frankrijk leek "in woorden" het meest geneigd om aan de verzoeken van Italië te voldoen. Jammer dat hij in Ventimiglia de "wapenstok" gebruikte om degenen af te weren die probeerden de grens over te steken. Om nog maar te zwijgen van de agressieve politiek in Noord-Afrika, Libië aan de leiding, waar Italië denkt dat het geworteld en populair is. Jammer dat Frankrijk in Libië altijd de overhand weet te hebben en invloed heeft op de keuzes van degene die het bevel voert ten zuiden van Tripoli, generaal Haftar. Haftar beheert de zuidelijke grenzen waar de meeste migranten vandaan komen en waar Italië heeft onlangs ook de controle over Fezzan verloren https://www.prpchannel.com/mondo/libia-salta-accordo-del-fezzan-litalia-rimane-a-mani-vuote-ce-lo-zampino-della-francia/
Frankrijk, 'pro-Europees op zijn eigen manier', heeft echter nooit gehoor gegeven aan het Duitse verzoek om de opbrengst die het jaarlijks ontvangt van de voormalige Afrikaanse koloniën bij de ECB in te dienen. We hebben het over ten minste 500 miljard euro die de Franse schatkist dankzij de CFA-valuta in eigen zak steekt, Voor verdere informatie: https://www.prpchannel.com/mondo/la-politica-coloniale-francese-sottobanco-in-africa-14-le-ex-colonie-che-pagano-la-gabella/
Duitsland is geen uitzondering
Italië Vandaag, op 27 maart jl., Rapporteerde hij in een prachtig artikel de Duitse energiestrategie die hij met Moskou implementeert, waarbij hij de sancties tegen Rusland en de Europese Commissie "niet" negeert.
Afgelopen maart bracht de Duitse autoriteit die verantwoordelijk was voor de zaak, na maandenlang milieu- en commercieel onderzoek naar de duurzaamheid van de Russisch-Duitse gaspijpleiding North Stream 2, het definitieve vonnis uit, waarbij de aanleg ervan werd goedgekeurd. Dit werd onthuld door de website euractiv.com, die er tot in detail verslag van doet.
De nieuwe pijpleiding, 1.225 kilometer lang, zal Russische gasvelden rechtstreeks verbinden met Duitsland, onder de Noordzee en de Oostzee door, en zal 85 kilometer op Duits grondgebied lopen. Om de duurzaamheid van dit laatste traject te beoordelen, werd het Duitse Federale Agentschap voor Navigatie en Hydrografie gevraagd om zijn bindend advies uit te brengen, dat positief was. Meer dan de technische aspecten zijn het echter de politieke die indruk maken in dit verhaal, dat als een concentratie van tegenstrijdigheden verschijnt.
De eerste tegenstelling is voor iedereen zichtbaar: net zoals 22 landen van de Europese Unie honderd Russische ambassademedewerkers het land uitzetten uit protest tegen de vergiftiging van een voormalige Russische spion in Groot-Brittannië, en terwijl de economische sancties tegen het Rusland van Vladimir Poetin voortduren voor wat er in De Krim en Donbass in de afgelopen jaren, het Duitsland van mevrouw Angela Merkel geeft niets om de sancties en de vergiftigde spion, en gaat als een tank te werk bij de aanleg van een pijpleiding die bestemd is om de levering van Russisch gas aan Duitsland te verdubbelen, wat nu onvoldoende is. van de North Stream 1, al jaren in bedrijf.
Zoals bekend werd het North Stream 2-project vanaf het begin afgekeurd door de Baltische landen (Litouwen, Letland, Estland), Polen en Oekraïne, aangezien de pijpleiding het Rusland van Poetin in staat zou hebben gesteld om deze landen te omzeilen, vooral Oekraïne, niet langer onderhevig aan het risico van onderbreking van de levering of vermoeiende onderhandelingen over de doorvoerprijs. Niet alleen. Sinds de tijd van het presidentschap van Barack Obama hadden de Verenigde Staten er verschillende keren bij Europa op aangedrongen zijn afhankelijkheid van Russisch gas te verminderen, met de verklaarde intentie om de monetaire inkomsten te verlagen ten gunste van Poetin. Een complete gasoorlog, waarvan Italië het meeste heeft betaald sinds het de aanleg van de South Stream moest opgeven.
Mevrouw Merkel negeerde echter de oppositie van de verschillende landen die tegen North Stream 2 waren, gaf geen moer om de Amerikaanse veto's en liet de vrije hand aan de Duitse bedrijven die de onderhandelingen met de Russische Gazprom hebben gevoerd. En toen de kanselier werd ondervraagd over de verdiensten van deze kwestie, benadrukt euractiv.com, beperkte ze zich tot de opmerking dat North Stream 2 slechts "een economisch project" is, dat geen enkele politieke tussenkomst vereist. Een schaamteloze leugen, aangezien zelfs de Europese Commissie al lang partij kiest tegen North Stream 2, die als "onnodig" wordt beschouwd, in een "gediversifieerd en veilig" Europees energiebeleidskader.
Niet alleen. Juist om de afhankelijkheid van Russisch gas te verminderen, stelde de Europese Commissie in 2017 een richtlijn voor met strengere regels: elke nieuwe pijpleiding voor het importeren van gas aan EU-goedkeuring onderwerpen; verbod voor gasleveranciers (zoals Gazprom) om ook rechtstreeks eigenaar te zijn van de pijpleiding; niet-discriminerende tarieven; transparante operaties; tenslotte het ter beschikking stellen aan derden van minimaal 10% van de transportcapaciteit.
Weet u wat er met het ontwerp van deze richtlijn is gebeurd? Mislukt in de kofferbak. Maar niet door Duitsland. Althans niet rechtstreeks. Eerder op initiatief van de juridische dienst van de Europese Raad van Staatshoofden en Regeringsleiders, die zich tegen het initiatief van de Europese Commissie verzette op basis van een stelling die maanden, misschien wel jarenlang voor discussie zou zorgen: namelijk dat de Europese Unie niet het is bevoegd voor de pijpleidingen die de "exclusieve economische zones" (EEZ) van de 28 lidstaten doorkruisen. Toevallig een mening die op maat lijkt voor de 85 km van de North Stream 2 die over Duits grondgebied zal gaan. Is het u nu duidelijk wat het nut is van het beheersen van de bureaucratie in Brussel, zoals Duitsland doet? Weet u wie de leiding heeft in Europa, ondanks de richtlijnen ervan?
Het is duidelijk dat Italië de EU niet kan negeren, maar het moet zijn ogen openen en proberen de beste mannen in de institutionele structuren van de EU te plaatsen om te proberen water van binnenuit naar zijn eigen molen te brengen. In het buitenlands beleid moet het ergens anders gaan zoeken. Het bezoek van minister Tria aan China is goed. Rusland, de VS en India zullen ook worden gecultiveerd om investeringen aan te trekken en te proberen een deel van de Italiaanse staatsschuld te verkopen.