(fot. Emanuela Ricci) Po nieustannym deszczu, w surrealistycznej atmosferze Gavignano ponowił ślubowanie Madonna delle Grazie. Tradycja, która trwa 340 lat. Latem 1678 r. ludność nawiedziła poważna zaraza, która spowodowała wiele ofiar śmiertelnych. Gavignanesi w ostatnim akcie, teraz zrezygnowani, zwrócili się do drewnianego obrazu Madonny delle Grazie, prosząc o pomoc i ochronę. Prośba została uwzględniona 3 października 1679 r., zaraza nagle ustała. Ludność zgromadzona przed obrazem Najświętszej Maryi Panny w kościele San Rocco złożyła uroczyste śluby celebrowania Święta Madonny 3 października każdego roku, przyzywane znamiennym tytułem „Matki Łaski”.
W mieście zawsze panuje zamęt, a rytuał jest powtarzany od prawie 350 lat. Za dużo jest uczucia wdzięczności, że całe pokolenia zostały przekazane z ojca na syna. Emocje są namacalne w małym miasteczku, kobiety ozdabiają balkony drogocennymi tkaninami w kolorach Madonny, bieli i błękitu. Istnieją setki małych kolorowych światełek, które wskazują drogę procesji.
Gavignano zatrzymuje się i zamienia w wyjątkowy chór religijny, wydaje się, że czas się zatrzymuje. Tło zespołu muzycznego często przerywa „Evviva Maria Santissima”, to zdanie, które wszyscy intonują zarówno w kościele, jak i podczas procesji. Bardzo sugestywny jest moment, w którym figura Madonny delle Grazie schodzi z ołtarza kościoła w kierunku wiernych, ślizgając się po dwóch solidnych drewnianych deskach, umiejętnie ułożonych. Zaraz potem rozpoczyna się procesja, za którą przybywają tysiące wiernych ze wszystkich sąsiednich krajów, z Rzymu iz wielu innych części Włoch. Przed rozpoczęciem procesji, kiedy figura jest teraz na ramionach wiernych, którzy ją niosą, wielu zbliża się do figury Madonny ze świecącymi oczami, pieszczą ją i dają jej drogie przedmioty na znak wdzięczności .
Święto religijne zakończyło się fajerwerkami, które rozświetliły całe Gavignano w obecności nowego burmistrza Ivana Ferrariego, władz politycznych, religijnych i wojskowych sąsiednich gmin.