W 2017 r. Taryfy publiczne zaczęły ponownie rosnąć, odwracając trend, który miał miejsce w poprzednich dwóch latach. Z wyjątkiem usług telefonicznych (-0,8 proc.), Wzrost wszystkich pozostałych 9 pozycji analizowanych przez CGIA Studies Office: transport kolejowy aż o 7,3 proc., Woda o 5,3 proc .; usługi pocztowe o 4,5 proc., prąd o 3,8 proc., gaz o 2 proc., opłaty drogowe o 1 proc., taksówki o 0,6 proc., odpady o 0,5, 0,2 proc., A transport miejski o 1,2 proc. Z drugiej strony inflacja wzrosła o XNUMX proc.
Zwiększa się jednak, że nie mają nic wspólnego z eskalacją doszło w ostatnich latach 10: jeśli koszty utrzymania między 2007 i 2017 wzrosła o prawie 15 procent, woda oznaczył a + 90 dla procent, bilety kolejowe a + 46,4 procent, usługi pocztowe a + 45,4 procent, odpadów i opłaty za przejazd / parkowanie zarówno 40 procent. W dekadzie branej pod uwagę były tylko usługi telefoniczne (-9,9 procent) (patrz tabela 1).
„Wzrost cen surowców w ostatnim roku, zwłaszcza produktów naftowych - informuje koordynator Biura Studiów CGIA Paolo Zabeo - ożywił ceny znacznej części głównych publicznych taryf. Nie należy też zapominać, że blokada podatków lokalnych narzucona przez rząd w ostatnich latach skłoniła wiele samorządów do pozyskiwania środków z przedsiębiorstw wielotowarowych poprzez podwyższenie administrowanych taryf. Jak pokazują dane, połączony efekt tych dwóch operacji miał bardzo negatywny wpływ ekonomiczny na bilanse gospodarstw domowych i przedsiębiorstw ”.
Jeśli chodzi o taryfę wodną, konieczne jest wyjaśnienie. To prawda, że wzrost odnotowano we Włoszech w ostatnich latach były bardzo ważne, ale należy pamiętać, że średnia cena za metr sześcienny w Rzymie, lub $ 1,63, jest znacznie niższa niż wszystkich średnich taryf stosowanych w głównych stolicach Kraje europejskie (patrz Tab. 2).
„Jak zapowiadał Urząd ds. Energii Elektrycznej i Gazu pod koniec 2017 roku - wspomina sekretarz CGIA Renato Mason - od 1 stycznia br. Rachunki za prąd i gaz wzrosły odpowiednio o 5,3, 5 i 59 procent, powodując wzrost kosztów dla typowej rodziny o 1 euro rocznie. Należy również zauważyć, że bardzo potrzebna liberalizacja zmonopolizowanego rynku zarówno energii elektrycznej, jak i gazu została odroczona o rok. Początkowo zaplanowano na 2019 lipca, zamiast tego rozpocznie się tego samego dnia, ale w XNUMX r. ”.
Jeśli porównamy wagę naszych taryf z wagą innych krajów europejskich, wynik, który się pojawi, będzie wyglądał jasno i ciemno. Przykładowo, jeśli chodzi o cenę energii elektrycznej dla rodziny o średnim rocznym zużyciu krajowym między 2.500 a 5.000 KWH, nasz kraj zajmuje szóste miejsce z oszczędnościami w porównaniu ze średnią dla strefy euro (19) o 2,5% (patrz tabela 3).
W przypadku gazu sytuacja jest jednak gorzej. Średni koszt ponoszony przez włoską rodzinę o krajowym zużyciu między 20 a 200 GJ (Giga Joule - jednostka miary energii) jest trzecim z 19 krajów, które używają wspólnej waluty. W porównaniu ze średnią dla strefy euro płacimy o 8,1 proc. Więcej (por. Tabela 4).
Z drugiej strony poruszanie się transportem publicznym we Włoszech jest wygodne, przynajmniej pod względem ceny. W porównaniu z głównymi miastami europejskimi koszt biletu autobusowego, tramwajowego i metra w jedną stronę na odcinku około 10 kilometrów (lub co najmniej 10 przystanków) jest najniższy w historii. Średnia mierzona w Mediolanie i Rzymie to 1,6 dolara. Nie ma to nic wspólnego z ceną pobieraną np. W Sztokholmie (4,2 USD), Londynie (4 USD) i Dublinie (3,2 USD) (patrz Tab. 5).
Bilety należą do najtańszych w Europie, nawet jeśli podróżujemy pociągiem. Bilet w jedną stronę w klasie ekonomicznej na odcinku co najmniej 200 km nałożono na stacji w Mediolanie i Rzymie jest średnio $ 27,8. Tylko średnia z Barcelony i Madrytu jest nieco niższy niż nasze (27,2 dolarów), podczas gdy w Londynie koszt to $ 74, średnia Berlinie, Frankfurcie i Monako jest $ 58,2 w Paryżu $ 43,8 i Sztokholm 41,8 dolarów (patrz Tab. 6).
