(autor: Andrea Pinto) Nerwy napięte, a nawet bardzo napięte między ministerstwem spraw wewnętrznych a obroną. W centrum pytania jest wykorzystanie Marynarki Wojennej do obrony włoskich wód terytorialnych. Intencją byłoby umieszczenie dużego statku wojskowego przed wodami Lampedusy. Aby mieć wpływ psychologiczny. Jednocześnie użyj więcej środków morskich, radarów i samolotów, aby zlokalizować statki-matki, które wysyłają łodzie-widma w kierunku naszych wybrzeży. Przekaż Libii kolejne 10 łodzi patrolowych i zawrzyj bardziej „operacyjne” porozumienia z Tunezją. Ze źródeł w pałacu dowiadujemy się, że wśród oficerów Marynarki Wojennej panuje duża obawa, ponieważ uważają używanie swoich urządzeń za bardzo niebezpieczne w przeciwieństwie nawet fizycznie do jednostek NGO. Włoska Marynarka Wojenna wciąż ma w pamięci wydarzenie z 1997 r. (rząd Prodiego), kiedy okręt Marynarki Wojennej zderzył się z łodzią albańskich migrantów. Wielu zabitych i wiele kłopotów dla dowódcy statku, który po wyczerpującym procesie również trafił do więzienia na dwa lata.

Minister Obrony Trzydzieści, coraz bardziej zirytowana ministrem Salvinim, poruszyła temat Misja Zofii. "Bez statków misji Sophia Qngowie powracają. Tego, co się dzieje, można było uniknąć„. Odpowiedź Mateusza Salvini nie czekała: "Misja Sophia odzyskała dziesiątki tysięcy imigrantów i sprowadziła ich wszystkich do Włoch. Okręty wojskowe nie mogą świadczyć usług taksówkowych dla organizacji pozarządowych".

Nikt nie wie, że misja Sophia nie ma nic wspólnego z organizacjami pozarządowymi i migrantami. Głównym zadaniem misji Sophia jest walka z handlem ludźmi, właśnie poprzez aresztowanie handlarzy, walka z nielegalnym handlem bronią i ropą naftową. Szkolenie libijskiej straży przybrzeżnej jest bardzo ważne po przekazaniu przez Włochy 14 łodzi patrolowych. Natomiast druga i trzecia faza operacji przewidywała użycie żołnierzy Unii Europejskiej w terenie. Okręty urządzenia Op.Sophia podczas operacji kilkakrotnie musiały ratować statki migrantów, zgodnie z wymogami prawa morskiego. Nad Umowy europejskie, podpisane przez rząd Renziego, przewidywały, że migranci uratowani przez statki operacji Sophia mieli zostać przewiezieni bezpośrednio do Włoch. 

Salvini, poza prasowymi proklamacjami różnych partii politycznych, zwołał Komitet Narodowy ds. Porządku i Bezpieczeństwa, na którym daje do zrozumienia, że ​​chodzi o otwartą wojnę z organizacjami pozarządowymi i przemytnikami, obronę granic i ograniczenie wyjazdów. Ale jak? Wysyłaj okręty Marynarki Wojennej i Finansów, aby kontrolować odpływy migrantów i bronić włoskich portów.

5S reaguje: „Obowiązki policji na morzu nie należą do marynarki wojennej. Jak zwykle Salvini zaskakuje„. W tym momencie interweniuje premier Giuseppe historia który wysyła list do przywódców dykasterii zainteresowanych frontem imigracyjnym – poza Salvinim i Trentą, Danilo Toninellim, Giovannim Trią i Enzo Moavero Milanesim – aby zachęcić ich do współpracy i zwołać szczyt.

Z treści listu wynika, że ​​jeszcze pilniejsze staje się skoordynowanie inicjatyw właściwych ministerstw, także po to, aby uniknąć nakładania się działań lub nieporozumień, które mogłyby zaszkodzić naszym działaniom.

Salvini, prawdziwy szef, już podczas Komitetu Bezpieczeństwa podaje adresy: konieczność użycia radaru, statków i samolotów wojskowych. Nowa umowa z Trypolisem przewiduje wysłanie 10 łodzi patrolowych do libijskiej straży przybrzeżnej. Jest też plan zwiększenia kontaktów z Tunezją w celu zwiększenia repatriacji i ograniczenia wyjazdów.

Szef Sztabu Obrony, Enzo Vecciarelli, która uczestniczyła w Komitecie, potwierdza swoje zaangażowanie w nadzór i ochronę wybrzeży. Podkreśla jednak, że w ramach własnych obowiązków za planowanie, przygotowanie i wykorzystanie Sił Zbrojnych jako całości. Rodzaj „pokonania…..the”. Minister obrony Trenta, który powinien kierować Vecciarellim, nie przedstawił żadnego potwierdzenia użycia Marynarki Wojennej.

W międzyczasie trwają „duchowe” lądowania małych łodzi.