Amnesty International skrytykowała w oświadczeniu w zeszły poniedziałek „godną ubolewania” i „bezwzględną” politykę Unii Europejskiej w odpowiedzi na kryzys migracyjny na Morzu Śródziemnym.
„Ze względu na bezwzględną politykę państw UE mającą na celu zapobieżenie przybyciu tysięcy mężczyzn, kobiet i dzieci na europejskie wybrzeża, są oni uwięzieni w Libii, narażeni na straszne akty przemocy. Do tego niestety dodaje się godną ubolewania nieadekwatność pomocy udzielanej przez te państwa w celu umożliwienia uchodźcom ochrony przez regularne kanały ”.
Amnesty przypomniała, że „migranci i uchodźcy przetrzymywani w libijskich ośrodkach detencyjnych są regularnie poddawani torturom, wymuszeniom i gwałtom”.
Amnesty skrytykowała powtarzające się wysyłanie ludzi do sponsorowanego przez UNHCR ośrodka dla uchodźców w Libii, który „zabezpiecza tylko tysiąc uchodźców z ośrodków detencyjnych, w których są narażeni na naruszenia”, dodając, że „ośrodek ten jest niewątpliwie postęp, ale pomaga tylko małej części uwięzionych uchodźców i nie jest rozwiązaniem trwałym ”. Amnesty stwierdziła, że w ciągu ostatnich dwóch lat państwa członkowskie UE wprowadziły szereg środków w celu zablokowania migracji w środkowej części Morza Śródziemnego „poprzez zawieranie porozumień z milicją w Libii i utrudnianie pracy organizacjom pozarządowym prowadzącym działalność badawczą i ratunek ”.
„Ponieważ środkowa część Morza Śródziemnego jest prawie całkowicie zamknięta, a władze libijskie nielegalnie zatrzymują uchodźców w areszcie i odmawiają ich uwolnienia do aresztu UNHCR, ewakuacja do innego kraju w ramach programów prowadzonych przez ONZ jest jedyne wyjście z libijskich ośrodków zatrzymań ”.
Amnesty skrytykowała także Libię za jej „niedopuszczalną politykę zatrzymań”. Organizacja stwierdziła, że „starcia zbrojne, które miały miejsce w tym roku w Trypolisie między sierpniem a wrześniem, uczyniły sytuację jeszcze bardziej niebezpieczną dla uchodźców i migrantów. Ludzi przetrzymywanych w aresztach raniono zabłąkanymi kulami. Zdarzyło się też, że strażnicy więzienni uciekali, aby uniknąć niebezpieczeństwa pożaru rakietowego, pozostawiając tysiące osadzonych bez jedzenia i wody ”.