Analiza sprawozdań finansowych odnoszących się do roku obrotowego 2018 głównych grup bankowych działających w Europie pokazuje scenariusz poprawy podstawowych zasad tego sektora, szczególnie widoczny pod względem jakości aktywów. Nie brakuje jednak niektórych obszarów uwagi, głównie ze względu na niekorzystną ewolucję międzynarodowego scenariusza gospodarczego, który manifestuje się od drugiej połowy 2018.
Raport analizuje europejskie rynki bankowe pod kątem bilansu, dochodów, wydajności i wydajności poprzez analizę, między 2006 i 2018, danych skonsolidowanego sprawozdania finansowego dotyczących próby grup bankowych 112, równych w przybliżeniu 75 % rynku europejskiego.
Główne dowody opisane w raporcie przedstawiają ramy, w których przeważają pozytywne aspekty, przede wszystkim w porównaniu z niedawną przeszłością, nawet jeśli istnieją pewne obszary uwagi, wywołane głównie przez niekorzystną ewolucję ram gospodarczych, która ujawniła się od drugiej połowy 2018.
Ogólnie rzecz biorąc, trendy 2018 wykazują poprawę jakości aktywów i zmniejszenie ryzyka kredytowego w kontekście wzmocnienia kapitału i odzyskania wyników dochodowych, które jednak pozostają poniżej poziomów sprzed kryzysu 2007. Główne czynniki niepewności, które można przeciwstawić tej korzystnej cyklicznej intonacji, można przypisać egzogenicznym elementom w branży bankowej. Spośród nich szczególnie istotne wydają się możliwe skutki obecnego spowolnienia gospodarczego i skutki otoczenia regulacyjnego, które wciąż podlega silnej ewolucji, z których pierwsze ograniczają ożywienie popytu na kredyt na wsparcie inwestycji, a drugie ryzykuje wpływ na ofertę kredytu.
Bardziej szczegółowo, analiza pokazuje, że pomimo wzrostu liczby europejskich banków, które zamykają rok z zyskiem, poziomy wydajności pozostają ograniczone. W szczególności odsetek europejskich banków, które zamknęły 2018 ze stratą, wrócił do poziomów fizjologicznych sprzed kryzysu 2007, równych% 9, daleko od 30% osiągniętych w 2012. Liczba ta przyjmuje szczególną wartość w odniesieniu do tradycyjnych banków komercyjnych z krajów Europy Południowej, które najbardziej ucierpiały w wyniku kryzysu realnej gospodarki. W tym przypadku w rzeczywistości, w porównaniu ze szczytem 2012, kiedy więcej niż bank 1 na 2 poniósł stratę, w ubiegłym roku tylko bank 1 na 10 znalazł się w tym stanie.
Różnice pod względem ryzyka i rentowności zazwyczaj zanikają wśród dużych banków europejskich. Najnowsze dane wskazują, że europejski sektor bankowy, pomimo złożonego kontekstu makroekonomicznego, ewoluuje w kierunku struktury, w której dominuje tradycyjny model banku komercyjnego. Jest to zjawisko szczególnie interesujące w krajach Unii Europejskiej, w których wzrost gospodarczy, bardziej niż na innych obszarach geograficznych, potrzebuje silnego sektora bankowego, zorientowanego na wspieranie rodzin, a zwłaszcza przedsiębiorstw, zwłaszcza małych oraz średnie firmy, które przy braku dobrze rozwiniętego europejskiego rynku kapitałowego znajdują w sektorze bankowym główne, a czasem wyłączne, źródło finansowania swoich inwestycji.
Pod względem rentowności zwrot z zainwestowanego kapitału (Return On Equity, ROE) wynosi około 6,6% w ujęciu zagregowanym w Europie, o około około punktów bazowych 50 w porównaniu do 2017. Bez nadzwyczajnych opłat i przychodów ROE wyniósłby 6,7%, przy wzroście punktów bazowych 80 w ciągu roku. Poprawę wyników ekonomicznych osiągnięto przede wszystkim dzięki zmniejszeniu korekt i starannemu zarządzaniu kosztami operacyjnymi przy niewielkim zmniejszeniu całkowitych przychodów. Niemniej jednak należy zauważyć, że liczba dużych europejskich banków zdolnych do osiągania poziomów wydajności powyżej tak zwanego kosztu kapitału jest nadal niewielka, około 1 na 3 w 2018, w porównaniu do 8 na 10 przed kryzysem.
Tendencje pojawiające się dla banków działających we Włoszech są podobne do trendów na innych rynkach europejskich. W szczególności jedną z głównych cech najnowszej dynamiki włoskich banków jest znaczna poprawa jakości aktywów, zarówno pod względem przepływów, jak i stanów. Szczegółowo, w czwartym kwartale 2018 przepływ nowych kredytów zagrożonych do kredytów ogółem spadł do 1,4%, zgodnie ze średnimi wartościami z okresu dwóch lat poprzedzającego kryzys. Stan kredytów zagrożonych również wykazywał ważne oznaki poprawy: kwota kredytów z utratą wartości wyrażona po uwzględnieniu strat z tytułu utraty wartości obliczonych już na rachunkach bankowych (NPL netto) w grudniu 2018 wyniosła około miliarda 90, w porównaniu do miliarda 129 rok wcześniej (-30%); w tym samym dniu wskaźnik NPL netto spadł poniżej 4,3% od maksymalnego punktu 9,6% na końcu 2015.
Patrząc w przyszłość, prognozy jakości aktywów są nadal pozytywne. Analiza ABI wskazuje, że proces konwergencji wskaźnika NPL w kierunku poziomów sprzed kryzysu powinien być kontynuowany pomimo mniej błyskotliwego cyklicznego tonu naszej gospodarki: pod koniec 2022 wskaźnik powinien wynieść nawet 2,4%, nawet nieznacznie niższe niż dane 2007.