Według danych Biura Studiów CGIA w ciągu ostatnich 5 lat (2010-2015) liczba skarg na wymuszenia wzrosła o 64,2 proc.: W wartościach bezwzględnych z 5.992 9.839 do 188. Najważniejsze wzrosty procentowe szczególnie dotknęły regiony północnego wschodu: w Trentino Alto Adige o +94% (w wartościach bezwzględnych +172,8), w Emilii-Romanii o +501% (+ 125,4 w wartościach bezwzględnych) oraz we Friuli Venezia Giulia o +79 procent (+79,5 zgłoszeń). Ostatni region północno-wschodni, Veneto, odnotował procentowy wzrost o 217 procent, co odpowiada wzrostowi w wartościach bezwzględnych o XNUMX skarg.
Regionem o największej liczbie skarg zgłoszonych organowi sądowemu jest Lombardia, która zarejestrowała 2015 1.336 w 1.277 r. Kampania zajmuje drugie miejsce z 916, a Lazio trzecie z XNUMX (patrz Tab. 1).
„Zjawisko wymuszenia - deklaruje koordynator Biura Studiów CGIA Paolo Zabeo - to typowe przestępstwo popełniane przez organizacje przestępcze o charakterze mafijnym na przedsiębiorcach. Oprócz nielegalnego zdobywania pieniędzy za pomocą przemocy i gróźb, głównym celem jest kontrola terytorium. Fakt, że w regionach północnych następuje gwałtowny wzrost skarg na wymuszenia, po raz kolejny sygnalizuje, że te zorganizowane grupy przestępcze rozprzestrzeniły się po całym kraju, a zwłaszcza w bogatszych regionach ”.
Eskalację zjawiska wymuszeń można również zobaczyć na podstawie tego, co pojawia się w Wykres 1 który rekonstruuje postęp skarg na szczeblu krajowym, który miał miejsce w latach 2006–2015.
Według danych Transcrime (Centrum Badań Katolickiego Uniwersytetu Mediolańskiego), Biuro Studiów CGIA twierdzi, szacuje się, że całkowity obrót wymuszeniami zorganizowanymi we Włoszech waha się między 2,7 a 7,7 miliardami euro rocznie ,
Chociaż bardzo ograniczone (w 2015 r. Było tylko 375 raportów), zjawiska lichwiarstwa nie należy lekceważyć (patrz wykres. 2).
„Mając tylko skargi kierowane do organów wymiaru sprawiedliwości - deklaruje sekretarz CGIA Renato Mason - nie da się zmierzyć zjawiska lichwy. Niestety jest bardzo niewiele raportów. Jednak nie można w ogóle obniżać uwagi, ponieważ jak wiedzą znawcy, ofiarom bardzo trudno jest znaleźć siłę, aby zgłosić swoje lichwiarze. Oprócz utrzymującego się kryzysu i związanego z nim kryzysu kredytowego, to przede wszystkim terminy podatkowe czy konieczność radzenia sobie z małymi niespodziewanymi wydatkami wpychają wiele mikroprzedsiębiorstw w uścisk lichwiarzy, często na bardzo małe kwoty, które nie przekraczają kilku tysięcy euro ”.
Jednym z powodów, które prawdopodobnie nadal popychają wielu drobnych przedsiębiorców w ręce lichwiarzy, jest utrzymywanie się kryzysu kredytowego praktykowanego przez banki wobec firm. Od czerwca 2011 r. (Najwyższy punkt wypłaty kredytu) do tego samego miesiąca tego roku kredyty bankowe dla przedsiębiorstw (korporacji niefinansowych i rodzin produkcyjnych) zmniejszyły się o 153,5 mld euro (-15,3 mld euro) procent). Przy takim pionowym spadku jest bardzo prawdopodobne, że niektóre małe firmy, zawsze pozbawione płynności i tradycyjnie niedokapitalizowane, uciekły się do nielegalnych form podaży kredytów, aby utrzymać się na powierzchni.
