W ciągu ostatnich 10 lat liczba skarg dotyczących wymuszeń wzrosła o 77,2 procent. Prawdziwy boom. O ile w liczbach bezwzględnych w 2006 r. na policję wpłynęło 5.400 zgłoszeń, to w 2016 r. (ostatnim roku, w którym dostępne są dane) było ich 9.568. Próg, ten ostatni, w każdym razie spadł o 2,7 punktu procentowego w porównaniu z wynikiem odnotowanym w 2015 roku. Podało to Biuro Analiz CGIA.
„Wymuszenia – potwierdza koordynator Biura Badawczego Paolo Zabeo – to przestępstwa często popełniane przez organizacje o charakterze mafijnym wobec przedsiębiorców. Oprócz nielegalnego zdobywania pieniędzy poprzez nadużycia, odwet lub groźby, celem tych przestępców jest sprawowanie silnej kontroli nad terytorium. Wyraźny wzrost skarg nasuwa jednak różne interpretacje. Jedną z nich jest również nowo odkryte zaufanie ofiar do sił porządkowych. Zwłaszcza na północy, gdzie tkanka produkcyjna tego obszaru dopiero w ciągu ostatnich kilku dekad zaczęła być świadoma tego przestępczego zjawiska”.
Według danych Transcrime (Centrum Badań Katolickiego Uniwersytetu Mediolańskiego), Biuro Studiów CGIA twierdzi, szacuje się, że całkowity obrót wymuszeniami zorganizowanymi we Włoszech waha się między 2,7 a 7,7 miliardami euro rocznie ,
Na poziomie regionalnym rosnąca tendencja skarg odnotowana w latach 2010-2016 dotyczyła głównie regionów północno-wschodnich: z wyjątkiem Valle d'Aosta (+533,3 proc.), Trentino Alto Adige (+188 proc.) Emilia-Romania (+ 179,7 procent) wystąpiły najważniejsze zmiany.
Choć znacznie mniejsze (w 2016 roku było 408 zgłoszeń w całym kraju), nie należy lekceważyć również zjawiska lichwy.
„Na podstawie samych tylko doniesień kierowanych do władz sądowniczych – deklaruje sekretarz Renato Mason – nie da się zwymiarować zjawiska lichwy. Raporty są niestety bardzo małe. Nie należy jednak w ogóle umniejszać uwagi, ponieważ jak wiedzą znawcy tego zjawiska, ofiarom bardzo trudno jest znaleźć siłę, by donieść na swoich lichwiarzy. Poza skutkami kryzysu, który dotknął nas w ostatnich latach, negatywny wpływ wywarł kryzys kredytowy stosowany przez banki wobec przedsiębiorców, zjawisko, które niestety trwa do dziś”.
Podobnie jak w przypadku wymuszeń, regionalne dane dotyczące skarg związanych z lichwą również wskazują na północny wschód, aw szczególności na region Emilia-Romania, wśród najbardziej dotkniętych rzeczywistości: w latach 2010-2016 zmiana procentowa w regionie kierowanym przez gubernatora Bonacciniego wzrosła o ponad 266 punktów. Następnie Kalabria (+100 proc.) i Marche (+85,7 proc.).
Jedną z przyczyn, która prawdopodobnie popchnęła wielu drobnych handlarzy i rzemieślników w ramiona lichwiarzy, jest utrzymywanie się kryzysu kredytowego stosowanego przez banki wobec przedsiębiorców.
W porównaniu z końcem czerwca 2011 r., w tym samym miesiącu br. łączna kwota kredytów bankowych dla przedsiębiorstw była o prawie 217 mld euro niższa. Kredyty zagrożone od przedsiębiorstw są nadal wysokie (101 mld euro na koniec czerwca 2018 r.), pomimo masowej sprzedaży zagrożonych kredytów w ostatnim roku (prawie 56 mld euro sekurytyzacji i cesji dotyczących przedsiębiorstw niefinansowych), co w ten sposób bilanse lewego banku, znikające ze statystyki kredytów zagrożonych i pożyczek.
Jednak w ostatnich miesiącach, zgodnie z tym, co wskazał Bank Włoch 9 sierpnia 2018 r., sytuacja kredytowa uległa poprawie: w czerwcu ubiegłego roku kwota kredytów dla firm niefinansowych (firm zatrudniających powyżej 5 pracowników) wzrosła o 0,6 12 proc. (dane uwzględniają sekurytyzacje i inne kredyty sprzedane/wykreślone z bilansów banków i są konstruowane na podstawie kursów zmian z ostatnich XNUMX miesięcy).
Nie da się jednak ukryć, że w porównaniu z sytuacją sprzed drugiej fali kryzysu gospodarczego (która rozpoczęła się jesienią 2011 r.) dostępność kredytów dla firm była na koniec czerwca 2018 r. niższa o co najmniej 20 proc. A patrząc na kredyty niezagrożone, tj. kredyty niezagrożone (kredyty pomniejszone o kredyty zagrożone), od końca czerwca 2011 r. do końca czerwca 2018 r. było ich prawie 245 mld euro mniej. A tam, gdzie kredyt zawodzi, zawsze czai się lichwa.
