(autor: Rosangela Cesareo - Head of Institutional Relations Aidr) Jesteśmy w stanie wojny i to jest wojna światowa, to jest pandemia. To ból, udręka, to strach, to życie odmieniane z dnia na dzień, bez ostrzeżenia. Życie codzienne, projekty, zobowiązania, ale przede wszystkim wolność zmieniły swoje znaczenie. Normalność jawi się jako utopia, ta sama, która nudziła nas jeszcze kilka tygodni temu, teraz tęsknimy za nią, tęsknimy za nią szaleńczo.
Wiadomości na temat covid19 śledzą się bez przerwy: infekcje, hospitalizacje, intensywna opieka, zgony, karetki pogotowia.
Lombardia jest regionem najbardziej dotkniętym, bezlitośnie, opłakuje swoich obywateli, którzy opuszczają tę ziemię w spokoju, ponieważ jakikolwiek kontakt jest zabroniony. Lekarze i wszyscy pracownicy sanitarni są w okopach, walczą z niewidzialnym i pozbawionym skrupułów wrogiem, ogromnym wrogiem, najstraszniejszym.
Teraz, gdy ziemia drży pod naszymi stopami, teraz, gdy desperacko staramy się zrozumieć, co się dzieje, jak nigdy dotąd nie ma potrzeby jasnej, prawdziwej komunikacji skierowanej do wszystkich Włochów.
W obliczu takiej wielkiej katastrofy, także sektora komunikacji, bądźmy szczerzy, nie był przygotowany.
Uruchomiono zbyt wiele zniekształconych wiadomości, półprawdy, przeoczenia, nieprawidłowe metody zarówno w jaki sposób, gdzie i kiedy. W pewnym momencie nawet ci, którzy nadają wiadomości, czuli się zagubieni i nie mogli zobaczyć prawdy.
To nie jest czas na kontrowersje na cele charytatywne, ale na poprawę, ale przede wszystkim na wniesienie wkładu, każdy na swój własny mały sposób. Kto więc mówi do ludu, do ludu, do narodu, musi być jasny, prawdziwy, konkretny, a przede wszystkim udzielać odpowiedzi. Strach przed alarmizmem nie może i nie może powodować powierzchowności, jak to się niestety stało.
A im bardziej to złe doświadczenie uczy nas, że lepiej jest alarmować i zapobiegać, niż próbować stawić czoła wrogowi, który był w stanie rzucić nas na kolana.
Nigdy więcej powierzchowności w komunikowaniu się przez tych, którzy robią to z zawodu i przez tych, którzy nami rządzą. Ludzie muszą być prowadzeni szczególnie w katastrofach, ludzie nigdy nie mogą czuć się zagubieni.