(autor: Giancarlo De Leo) Wprowadzenie nowych technologii cyfrowych w opiece zdrowotnej jest jednym z głównych celów instytucji włoskich i europejskich. Oczywiste jest, że koszty tradycyjnej opieki zdrowotnej staną się niezrównoważone, dlatego absolutnym priorytetem stała się możliwość przyjęcia środków pozwalających na ograniczenie wydatków bez uszczerbku dla poziomu pomocy.
Coraz powszechniejsze choroby przewlekłe i coraz starsza populacja wymagają epokowej transformacji wraz z przejściem od medycyny opartej na diagnostyce i leczeniu do medycyny 4P (predykcyjnej, prewencyjnej, spersonalizowanej i partycypacyjnej). Rosnące rozpowszechnienie technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) w krajowym systemie opieki zdrowotnej (elektroniczna dokumentacja zdrowia, elektroniczna dokumentacja medyczna, telemedycyna, systemy wspomagania decyzji klinicznych, druk 3D, sztuczna inteligencja, chirurgia robotyczna, aplikacje biomedyczne, rzeczywistość rozszerzona itp.) wymaga pokonania nie tylko przeszkód strukturalnych, ale przede wszystkim kulturowych.
Ponadto konieczne jest odpowiednie szkolenie i ciągłe doskonalenie pracowników służby zdrowia, a także aktywne zaangażowanie obywateli, pacjentów i opiekunów w decyzje kliniczne, które można podjąć jedynie dzięki zapewnieniu jasnych i wiarygodnych informacji.
Na szczególną uwagę zasługuje wiedza ekspertów w dziedzinie informacji, która jest niezbędna i nie da się jej zastąpić. W organizacji wiedzy naukowej potrzeba coraz więcej ekspertów w zakresie zarządzania treścią i jakością, także do tworzenia witryn związanych z opieką zdrowotną skierowanych do profesjonalistów, pacjentów i obywateli. Są to umiejętności przekrojowe, takie jak umiejętności informatyków w części technicznej. Nie ma branży, w której dostarczenie dokumentacji nie byłoby konieczne, pomyślmy o dokumentacji medycznej, która powinna być powiązana z najbardziej aktualnymi informacjami dla profesjonalisty, jak ma to już miejsce w przypadku systemów wspomagania decyzji klinicznych.
Sam pacjent, w swojej odpowiedniej części (dzienniczku), w ramach Elektronicznej Dokumentacji Zdrowia powinien także otrzymywać informacje z portali jakościowych, aby lepiej radzić sobie ze swoimi chorobami i problemami. To właśnie w integracji narzędzi informatycznych i dokumentacyjnych leży przyszłość medycyny.
W najtrudniejszych miesiącach pandemii Covid-19 konieczność doprowadziła do ponownego odkrycia inteligentnej pracy również we Włoszech (która zapewnia brak ograniczeń przestrzennych), a ogromna pomoc nadeszła z telemedycyny, która umożliwiła między innymi wsparcie osób cierpiących na chroniczne pacjentów, aby przyspieszyć spotkania techniczne i biurokratyczne oraz uratować życie ludzkie.
Pandemia COVID-19 przeniosła na papier pilną potrzebę szybkiego wprowadzenia innowacji w krajowym systemie opieki zdrowotnej i przeprowadzenia reform technologicznych, o których dyskutowano od lat (patrz dokument „Inicjatywy na rzecz ożywienia „Włoch 2020–2022”, zwany „Planem Colao”, arkusze nr 73 „Krajowy plan zdrowia cyfrowego” i nr 74 „Krajowe monitorowanie zdrowia).
„Plan Colao” dla opieki zdrowotnej skupia się w szczególności na niedociągnięciach cyfrowego systemu opieki zdrowotnej na poziomie krajowym, który zbyt często okazywał się przestarzały i nie był w stanie zapewnić obywatelom szybkiej i skutecznej reakcji. Wyzwaniem na najbliższe miesiące jest zatem możliwość połączenia wszystkich aktorów Systemu Opieki Zdrowotnej, cyfryzacji sektora i wdrożenia usług opieki społecznej.
Sytuacja kryzysowa związana z Covid-19 uwydatniła potrzebę stosowania Telemedycyny (metody udzielania świadczeń opieki zdrowotnej poprzez zastosowanie innowacyjnych technologii, która przenosi obsługę lekarza bezpośrednio do domu pacjenta, bez konieczności wychodzenia przez lekarza z gabinetu i bez zmuszania samego pacjenta) przenieść), nie tylko w związku z Covid-XNUMX, ale przede wszystkim w celu zapewnienia dostępu do opieki wszystkim pozostałym pacjentom.
Wykorzystanie telemedycyny, stanowiącej nową i bardzo ważną granicę, ponieważ obejmuje zestaw procesów organizacyjnych i technologicznych, które umożliwiają eliminację barier związanych z odległością, czasem i kosztami w dostępie do opieki, już regularnie i od pewnego czasu stanowi sposób na być blisko pacjentów nawet z daleka, a dzięki możliwości zdalnego podglądu danych przesyłanych z domu, wiązało się to z zaangażowaniem pacjenta i jego rodziny w wymianę praktyk, co pozwoliło zaoszczędzić na podróżach i długim oczekiwaniu.
W okresie po lockdownie stopniowo wznawiano wizyty kontrolne i zaplanowane kontrole, aby ułatwić powstrzymywanie i zarządzanie sytuacją epidemiologiczną związaną z Covid-19.
W rzeczywistości większość pracowników służby zdrowia w dalszym ciągu korzysta z technologii w formie nieuznawanej przez placówki opieki zdrowotnej, brakuje też prawnie wiążącej identyfikowalności.
Należy podkreślić, że korzystanie z narzędzi technologicznych do przetwarzania informacji zdrowotnych lub udostępnianie w Internecie danych i/lub informacji zdrowotnych samo w sobie nie stanowi usługi telemedycznej, takiej jak poczta elektroniczna, sieci społecznościowe i fora. Ponadto telemedycyna musi być objęta systemem akredytacji dającym gwarancje pacjentom, operatorom i płatnikowi.
Podsumowując, cyfryzacja i wirtualizacja opieki mogą być jedynym możliwym rozwiązaniem tego problemu. Musimy w miarę możliwości zachęcać do przejścia od obecnego i kosztownego systemu, w którym szpital znajduje się w centrum, do modelu opieki rozproszonej na całym terytorium i skupionej na pacjencie, a opieka jest zdematerializowana i cyfrowa. Dlatego ważne jest, aby z tej nadzwyczajnej sytuacji Krajowy System Zdrowia był coraz lepiej wyposażony i przyzwyczajony do Telemedycyny, analizując ramy regulacyjne, które wymagają aktualizacji Krajowych Wytycznych, identyfikując korzyści i zwracając uwagę na szkolenia i aktualizację umiejętności cyfrowe personelu pracującego w sektorze opieki zdrowotnej, przywiązując wagę do ochrony i bezpieczeństwa danych. Technologia musi wspierać pracowników służby zdrowia i pacjentów. Tylko w ten sposób możliwy będzie krok naprzód, na który włoska służba zdrowia czekała od lat.
Giancarlo De Leo – Konsultant ds. publikacji medyczno-naukowych i zdrowia cyfrowego, członek i sekretarz Obserwatorium Zdrowia Cyfrowego Włoskiego Stowarzyszenia Rewolucji Cyfrowej (AIDR)