(Massimiliano D'Elia) Ważne jest, aby spojrzeć na naszą Europę nieeuropejskimi oczami z geopolitycznego punktu widzenia: mogłoby to wzbogacić naszą wiedzę, dać nam drugą opinię, przed ważnymi wydarzeniami, takimi jak wybory polityczne.
Europa czeka dziś na włoskie wybory polityczne 4 marca.
W przypadku Włoch analiza geopolityczna sprowadza ważne wskaźniki z powrotem do 25 czerwca, a raczej do wyniku wyborów administracyjnych, w których scenariusz polityczny dotyczący kontroli parlamentu stał się skomplikowany.
W gminach 59 zwyciężyła centroprawicowa koalicja złożona z Forza Italia i Lega Nord.
W gminach 67 dominowała środkowa lewica, ale uznano to za słaby wynik.
Wspólnie tylko 8, zdobył 5 Movement Stars, mimo że jego siła jest skoncentrowana właśnie na gminach.
Wszystkie partie próbują tworzyć koalicje, by osiągnąć pożądaną większość przed kolejnymi marcowymi wyborami, ale napotykają na wiele trudności, zwłaszcza w dzieleniu się programami i opiniami.
Partie lub ruchy eurosceptyczne to Ruch Gwiazd 5 i Liga Północna.
Z analiz wynika, że Partia Demokratyczna (PD) stara się znaleźć sposób na pozostanie w ślad za partią, która rządziła na dobre lub na złe, prowadząc kraj do słabego, ale zachęcającego wzrostu.
Reforma wyborcza, „rosatellum”, może postawić Włochy w obliczu niejednorodnej koalicji rządowej (została zdefiniowana jako „chaotyczna koalicja”, analiza przeprowadzona już latem ubiegłego roku przez kanał PRP).
Prognozy głosowania wskazują teraz PD na poziomie 23%, Ruch 5 Gwiazd na 27, 2, Forza Italia i Lega Nord po około 14%.
Koalicje:
Centroprawo na 37,5%
Środkowy lewy na 27,9%
5-gwiazdkowy ruch z darmowymi i równymi oraz innymi za 34,6%
Oznacza to, że żadna siła polityczna sama w sobie nie byłaby w stanie rządzić.
Wiemy jednak, że warunki mogą ulec zmianie do wyborów, ale w tej chwili słowo „bałagan” jest obecne w obawach wszystkich: jest czas do wyborów, ale decydująca jest wola poszczególnych partii. Hasło „bipartisan” to „no mess”, lub w przypadku braku większości wracasz do sondaży. Niepokojący scenariusz, który pokazałby Włochy w momencie słabego wzrostu, w którym rynki i inwestorzy domagają się stabilności, aby pozostać w typowej włoskiej niestabilności.