(by Massimiliano D'Elia) Olimpio Guido su Corsera otwarcie mówi o nigdy nie zakończonych operacjach izraelskiego Mosadu przeciwko bojownikom Hamasu i przeciwko różnym zwolennikom grupy terrorystycznej na całym świecie. Tak zwane oddziały bombowe Hamasu, te, które dostarczają Hamasowi tanią broń lub badają nowe „podstawowe” systemy broni znalezione na tradycyjnym rynku komercyjnym, a następnie zmodyfikowane do użytku wojennego.
Nidala Farahata pracuje w warsztacie w Gazie, który, prawdę mówiąc, jest rodzajem garażu, na modelu drona zakupionym na rynku cywilnym, a wraz z nim kilku bojowników Hamasu, którzy zajmują się opracowywaniem nowej broni. Tym razem Mosadowi udaje się umieścić w tym dronie ładunek wybuchowy, który jest martwy. W 2009 r. Hamas importował rakiety z pomocą Iranu Fajr. Ładunki docierają statkiem do Sudanu, podążają śladami przemytników w kierunku egipskiego Synaju, aby następnie zostać przetransportowane do Gazy. I znowu Izrael jest bardzo czujny: nalot lotniczy uderza w konwój ciężarówek w sudańskim regionie al Shananun. Izraelczycy na tym samym pasie startowym zatopili frachtowiec w pobliżu Port Sudan w tym samym roku, w którym zdetonowali autobus w Damaszku przewożący ekspertów wojskowych z Hamasu i Teheranu. Pasdaran, czyli strażnicy rewolucji Islamskiej Republiki Iranu, dostarczają gotowe materiały i technologię, pełnią funkcję doradców, podczas gdy sojusznik z niezwykłą inwencją i determinacją tworzy własny przemysł z uwagi na ograniczone zasoby Gazy.
Żelazna oś Iran-Hebzollah-Hamas jest bardzo silna. W 2010 roku został zamordowany w hotelu w Dubaju Mahmuda al-Mabhouha, pierwszorzędny handlarz bronią, który ma stosunki z Teheranem i różnymi osobistościami w Sudanie. Na Ukrainie w lutym 2011 został porwany w pociągu Dirana Abu Sisi, inżynier, ekspert w dziedzinie rakiet w Europie Wschodniej. Zabierają go do państwa żydowskiego, zamykają w celi i zdobywają ważne informacje. Które prawdopodobnie zostaną wykorzystane do nowego uderzenia w Port Sudan na początku kwietnia: celem jest rzekomy następca w Mabhouh. Pod koniec maja tego samego roku wysadził w sudańskim porcie powiedział Naser, członek klanu Na zawsze.
W czerwcu w Damaszku znajdują częściowo zwęglone ciało Kamel Ranaj, handlarz bronią. W październiku 2012 r. Sudańczycy oskarżają Jerozolimę o zbombardowanie za pomocą myśliwców fabryki amunicji w Jarmuku. W 2016 roku zginął w operacji w Tunezji, Mohameda Zawahiriego. W kwietniu 2018 został zamordowany w Kuala Lumpur Fadi al Batsza.
Oczywiste jest, że Izrael pod deklarowanym zagrożeniem ze strony Iranu, że zrówna go z ziemią bombą atomową (jeśli w ogóle, to kiedyś będzie mógł ją zlikwidować) nie stoi z boku i nie próbuje dzień po dniu osłabiać wroga numer jeden ale także wielu regionalnych i nieregionalnych wrogów, którzy na różne sposoby wypowiedzieli mu wojnę. Trwają prace w Wiedniu dotyczące powrotu doumowa jądrowa Stanów Zjednoczonych, które również sprzyjały złagodzeniu sankcji handlowych wobec Iranu, zaskoczyły historycznych izraelskich sojuszników, którzy nawet w tym przypadku nie mogli stać z boku i patrzeć. 18 czerwca kilka miliardów Irańczyków przechowywanych za granicą zostanie zwolnionych, aby pomóc gospodarce Teheranu, co jest posunięciem USA, aby zwrócić uwagę na ponowne wprowadzenie warunków umowy rozszerzenie JPCOA. Do Izraela, ale także do nieprzejednanego skrzydła irańskiego pod przywództwem al-Chamenei, niekorzystne dla otwarcia się na świat zachodni i ponownego wejścia USA do porozumienia nuklearnego, nie pozostało nic innego, jak stworzyć dywersję poprzez aktywację komórek Hamasu. Motywacja niedawnego konfliktu, eksmisja niektórych osadników w Strefie Gazy, jest zbyt niespójna. W ten sposób Izrael osiągnął dwojaki wynik: zamrozić wiedeńskie rozmowy JPCOA i z większą łatwością zabić innych wyższych urzędników reżimu Hamasu. Tym razem Hamas stał się środkiem przekonywania w polityce zagranicznej do przekierowania złożonych kwestii w bardziej korzystnym dla Tel Awiwu sensie.