(autor: Luigi Alfano) Polityka niesie ze sobą „urokWewnętrznie, zdolny do „oczarowania” i „odurzenia”. Artykuł dotyczący spraw włoskich podkreślają ostatnie wydarzenia w scenariuszu politycznym (www.affaritaliani.it).
Bardziej umiarkowane i mniej salwińskie Carroccio mogłoby ułatwić zbliżenie między dwoma Matteo. Pogłoski z Pałacu mówią, że Renzians mogą również postawić hipotezę, że poparcie dla szefa wykonawczego Giancarlo Giorgetti, co uspokaja rynki finansowe i partnerów europejskich. Do tego oczywiście hierarchia watykańska i kościelna, z którymi były podsekretarz stanu przy prezydencji soborowej ma ugruntowane od lat doskonałe relacje. Zobowiązanie, które ma zapłacić Salvini za upadek rządu Conte i powrót do sondaży (choć nie jest to brane za pewnik) byłoby pożegnaj marzenie Palazzo Chigi, nawet jeśli kilka miesięcy temu ten sam kapitan ujawnił, jak jego celem było powrót do zajmowania się bezpieczeństwem i zwalczaniem nielegalnej imigracji, czyli MSW.
Różne wykładniki Chodź we Włoszech za kulisami tkali sieć dialogu między Renzianami a centroprawicą. Tak bardzo, że dawna „Amazonka” Silvio Berlusconiego Michaela Biancifiore wyszła"Widoczne są zbieżności programów między Italia Viva Renziego a całą koalicją centroprawicową, która ma większość w kraju i parlamencie. Teraz potrzebujemy tylko aktu odwagi wszystkich mistrzów na boisku i uświadomienia sobie, że Włosi chcą takiego zespołu rządowego, który będzie generował nadzieję, dumę, ideały, bardzo dobrze określając linie połowy boiska. Jest to kwestia wyboru między grą na polu reguł cywilizacji, sprawiedliwości, przedsiębiorczości i tego samego uczucia z ludźmi a etatyzmem, justycjalizmem i pezentyzmem. To szok, którego Włosi potrzebują i największy znak miłości, jakiego Włosi chcieliby na Walentynki od wspomnianych bohaterów, czyli tego, że wszyscy noszą świętą koszulę włoskiej narodowej drużyny politycznej".
Pojawia się zatem hipoteza o koalicji i rządzie, która mogłaby również… nie przechodźcie przez nowe wybory, między obecną opozycją centroprawicy i Italia Viva. Również dlatego, że duża część prawicowych grillini, mających dość rządzenia z Partią Demokratyczną, mogłaby udzielić poparcia premierowi Giorgetti, być może utrzymując Luigi Di Maio z Farnesina. Tutaj być może wyjaśniły się słowa samego Giorgettiego, które kilka dni temu wyraziło wielkie uznanie dla ministra spraw zagranicznych („Ma proste plecy, nie jest oportunistą”).
Kolejną „zobowiązaniem” do zapłacenia przez Salviniego może być Mattarella-bis, czyli reelekcji w 2022 r. na Kwirynale obecnej głowy państwa. Kolejny warunek, według plotek, postawiony przez Renziego. Jedyną przeszkodą - która może być jednak głazem - dla tego rewolucyjnego scenariusza dla włoskiej polityki jest: Giorgia Meloni. Przywódca Braci Włoch wcale nie byłby skłonny poprzeć egzekutywy z Italia Viva i nalega na utrzymanie spójności i jedności centroprawicy, która będzie musiała wrócić do rządu dopiero po nowych wyborach. Ale ktoś zwraca uwagę, że liczby w Sejmie FdI nie odzwierciedlają obecnych sondaży i że w końcu można to również zrobić bez melonów... "
Vico, znany filozof neapolitański, rozwinął teorię „kursów historycznych i regresów”, z którą argumentował, że niektóre wydarzenia powtarzają się w ten sam sposób, a nie po pewnym czasie. „Boski” projekt, któremu podlega teoria, zapowiadałby powrót do przeszłości, dlatego można by zapoczątkować „rozszerzony” sojusz, w którym Italia Viva miałaby się opierać, z Matteo Renzim gotowym wesprzeć władzę wykonawczą kierowaną przez Giorgettiego i powrócić w ten sposób w zasobie rządowym również poprzez trend d'union z Matteo Salvinim.
Jeden przeciw drugiemu praktycznie „przyjaciołom”, parafrazując film Corbucciego, dwóch Matteo o różnych osobowościach, pierwszy ożywiony zdrową bezwzględnością, a drugi mniej rewolucyjny niż nam się wydaje. Czy razem będą w stanie przyjąć bardziej „jednolitą” politykę? Czyim celem jest uczynienie interesów „polis” (państwo-miasto), czy też będzie to jak ponowne przeżycie przeszłości między bolesnymi sojuszami a bukolicznymi przeszkodami? Węzeł gordyjski przedstawia w tle mniej wyblakłą postać Mario Draghi, w rzeczywistości na pytanie Mario Draghi Prezydent Republiki? Matteo Salvini odpowiedział „dlaczego nie? Nie mielibyśmy żadnych przeciwwskazań, ale ja nie decyduję o losach innych ”(codzienne wydarzenie z 3 grudnia 2019 r.). Ponadto, czy Bracia Włoch będą gotowi odgrywać rolę „drugiego kierowcy”, czekając na „stabilne” zamówienia? Czy „łącznik” okaże się niebezpieczny, burzliwy lub zdolny do rządzenia?
Mario Draghi najwyraźniej mógł poddać się zalotom JP Morgana, z gwiezdnym zaangażowaniem, według Il Tempo, nawet po zawarciu pokoju z Niemcami i na pewno nie chcąc ugrzęznąć w sprawach włoskich.
Z tego powodu Mattarella bis byłaby jedynym strawnym rozwiązaniem dwóch Matteo, gotowych do podjęcia obecnej staranności bez konieczności chodzenia na nowe wybory, z całym szacunkiem dla „wojownika” Giorgia Meloni, która ponownie zostanie zesłana do opozycji.