(autor: John Blackeye) Przeprawa do morza ze swoją peleryną - Jego najbardziej znanym cudem jest ten udokumentowany w kwietniu 1464 roku. Św. Franciszek przybył z dwoma braćmi do Katony i zmierzał do Mesyny. Poprosił przewoźnika, aby przepuścił ich przez cieśninę w celach charytatywnych, ponieważ nie mieli pieniędzy.
Mężczyzna odmówił, a potem Francesco ukląkł, zaczął się modlić, prześledził krzyż na morzu i zdjął płaszcz, trzymając go nad wodą. Potem poszedł tam ze swoimi braćmi i sprzyjającym wiatrem bez problemu dotarli na drugi brzeg.
Cud kata - Po przekroczeniu Cieśniny Mesyńskiej i przybyciu do Milazzo na Sycylii, znaleźli wisielca, który wisiał od trzech dni. Święty zlitował się nad nim i poprosił braci, aby rozwiązali zwłoki.
Kiedy powieszony mężczyzna wpadł w ramiona świętego, otworzył oczy i błagał go, by przyjął go w porządku, w którym spędził ostatnie lata życia.
Cud kamieni
San Francesco osiadł w Milazzo, gdzie musiał zbudować kościół. W tym celu wykorzystał dwa ogromne kamienie jako podstawę. Mówi się, że święty Franciszek zmniejszył ich ciężar i sam zdjął je z ziemi, transportując własnymi rękami do ustalonego miejsca.
Pojawienie się archanioła Michała - San Francesco di Paola jest często przedstawiany z tarczą na głowie lub klatce piersiowej, na której czytamy napis „Charitas”. Zgodnie z tradycją, gdy święty był pogrążony w kontemplacji, archanioł Michał ukazał mu się z tarczą w dłoniach, która wyglądała jak świecące słońce, pośrodku której odczytano złotymi literami słowo CHARITAS. Anioł dał mu tarczę i zalecił, aby przekształcił ją w emblemat swego zakonu.
Oszukany diabeł - Legenda mówi, że święty planował zbudować most, aby ułatwić przejście z jednego brzegu rzeki Isca na drugi. Pojawił się diabeł z propozycją zbudowania go w ciągu jednej nocy w zamian za duszę pierwszego wędrowca, który go przekroczył.
Brat przyjął, ale następnego dnia, gdy pojawił się diabeł, aby zebrać to, co ustalono, święty
podstępnie minął psa i zaprosił diabła, by wziął duszę zwierzęcia.
Diabeł, wściekły na oszukanie, gwałtownie uderzył w ścianę, powodując dziurę i pozostawiając odcisk odciskanej dłoni.
Obraz nadrukowany na serwetce - Tradycja mówi, że pewnego dnia święty jadąc swój skromny posiłek, zdał sobie sprawę, że malarz próbuje go przedstawić w tajemnicy. Francesco uważał się za niegodnego żadnego takiego zaszczytu, więc zasłonił twarz serwetką. Aby wywyższyć swego pokornego sługę, Bóg dokonał cudu: rysy jego twarzy zostały odciśnięte na serwetce.
Relikwia jest przechowywana w kościele w Vietri Sul Mare (Salerno)
Francis urodził się w Paola (CS) 27 marca 1416 r. od pary rodziców już w wieku; ojciec Giacomo Alessio powiedział „Martolilla„A matka Wiednia z Fuscaldo, już po piętnastu latach małżeństwa, na próżno czekała na narodziny syna, o to modlili się do św. Franciszka z Asyżu, wstawiając się za nimi i nieoczekiwanie w końcu przyjechał syn.
Z wdzięcznością jego rodzice nazywali go Francesco; święty z Asyżu nadal interweniował w życie tego dziecka: już po miesiącu odkryto, że cierpi on na ropień w lewym oku rozciągający się do rogówki, lekarze rozpaczliwie ratowali oko. Matka złożyła ślub św. Franciszkowi, aby przez cały rok trzymał syna w klasztorze Braci Mniejszych, ubierając go w habit franciszkański; głosowanie sukienki to zwyczaj nadal obowiązujący w południowych Włoszech. Po kilku dniach ropień całkowicie zniknął.
Został wychowany bez trudu, ale nigdy nie brakowało tego, co konieczne; nauczył się czytać i pisać w wieku 13 lat, gdy jego rodzice, chcąc spełnić ślubowanie złożone u S. Francesco, zabrali go do klasztoru franciszkańskiego w San Marco Argentano. W tym roku nastolatek natychmiast ujawnił wyjątkowe prezenty. Po roku ślubu Franciszek chciał wrócić do Paoli pośród niezadowolenia braci i w porozumieniu z rodzicami udali się na pielgrzymkę do Asyżu przy grobie Świętego Franciszka, był przekonany, że ta podróż pozwoli mu znaleźć drogę do naśladowania w przyszłości.
Francesco da Paola zmarł 2 kwietnia 1507 roku w Plessis-les-Tours, niedaleko Tours (F), gdzie został pochowany: był to Wielki Piątek i miał 91 lat.
Papież Leon X (Giovanni de 'Medici, 1513-1521) ogłosił to w 1513 rzostał pobłogosławiony iw 1519 r. kanonizował go.