Niger, Burkina Faso i Nigeria w 2013 r. świętowały, że francuskie wojska przybyły do saharyjskiego miasta Timbuktu po pokonaniu niektórych grup dżihadystów. Dziś, prawie dziesięć lat później, Francja zmniejszyła o połowę swój kontyngent do 5000 ludzi i myśli o opuszczeniu terytorium na stałe ze względu na poniesione ogromne wydatki i ofiary pozostawione podczas różnych mikrokonfliktów z lokalnymi terrorystami.
W czerwcu ubiegłego roku prezydent Francji Emmanuel Macron ogłosił wycofanie sił z misji Barkhane z powodu szeregu problemów wewnętrznych. Armia francuska, która straciła 53 żołnierzy, nie jest już w stanie zrekompensować „braku zaangażowania” państwa malijskiego. Decyzja zapadła trzy miesiące po odkryciu przez ONZ francuskiego nalotu, w którym zginęło 19 cywilów, w tym kobiety i dzieci, na weselu w środkowym Mali.
Francja przekazała następnie swoją bazę w Timbuktu siłom malijskim, podczas gdy kilkaset kilometrów dalej, w stolicy Bamako, francuska obecność jest nadal silna. Od pewnego czasu jednak zaczęły pojawiać się także rosyjskie flagi, zwłaszcza podczas niektórych popularnych demonstracji.
Mali, przy braku sił francuskich, zwróciłoby się do Rosji, by ją usankcjonować Mahmouda Oulda Mohameda, tymczasowy minister handlu, który publicznie powiedział: „Relacje z Francuzami są teraz zerwane ”.
Na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ we wrześniu ubiegłego roku premiera Choguel Maiga potwierdził to, mówiąc, że Francja opuściła Mali, więc trzeba było szukać innych partnerów.
Według FT Mali prowadzi rozmowy o zatrudnieniu najemników należących do paramilitarnej grupy Wagner, jak wiadomo, powiązanej i finansowanej przez Kreml. Grupa Wagnera zaliczana jest do grup zakazanych przez Ministerstwo Sprawiedliwości USA i jest oskarżana o zbrodnie wojenne w Czadzie, Sahelu, Erytrei i Sudanie.
Rozmowy z firmą Wagner rozwścieczyły jednak Paryż, który popiera nielegalny rząd Mali, który objął urząd po dwóch zamachach stanu.
Do tej pory północne Mali jest bezpieczniejsze niż w 2013 roku, a przemoc przeniosła się do centrum kraju, gdzie mieszka większość z 20 milionów mieszkańców. Przemoc ekstremistów rozprzestrzeniła się na Burkina Faso, w którym duże obszary kraju wyszły spod kontroli rządu, oraz na Niger, gdzie w listopadzie setki protestujących zablokowały w proteście konwój 100 pojazdów z francuskiej misji Barkhane. Rok 2021 był najbardziej gwałtownym w ostatniej dekadzie dla krajów Sahelu pod względem ataków terrorystycznych i konfliktów zbrojnych. Zgodnie z danymi projektu, doszło do 2.426 wypadków w porównaniu do 244 w 2013 r. Lokalizacja konfliktu zbrojnego i dane o zdarzeniach. Jeśli chodzi o ofiary, było to drugie pod względem liczby ofiar śmiertelnych po 2020 r., z 5.317 zgonami w trzech krajach, w porównaniu z 949 w 2013 r. Samo Mali odnotowało 948 brutalnych wydarzeń w 2021 r., w porównaniu z 230 w 2013 r.