(z Gabriela DeMaio) Niedawna transpozycja dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 (tzw. RED II) z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych dekretem ustawodawczym z dnia 8 Listopad 2021 r., nr. 199, wymaga dwóch rozważań: 1) krótkiej systematycznej refleksji nad rolą polityk cyfryzacji w uproszczeniu aparatu biurokratycznego związanego z energetyką oraz 2) pierwszego komentarza na temat roli platform cyfrowych w procesie transformacji energetycznej w akcie.
Jeśli chodzi o profil pierwszy, to trzeba powiedzieć, że reformy ostatnich lat starały się zwiększyć konkurencyjność kraju poprzez politykę upraszczania i przyspieszania procedur administracyjnych, zmierzającą do usprawnienia procesu działania administracji publicznej.
W rzeczywistości znaczenie polityki upraszczania w celu poprawy efektywności administracji publicznej, zmniejszając obciążenia obywateli i przedsiębiorstw, jest obecnie powszechnie uznawane, zarówno na szczeblu międzynarodowym, jak i krajowym.
Uproszczenie oznacza rozwiązanie węzłów legislacyjnych, administracyjnych, organizacyjnych i jest sposobem na poprawę relacji administracji z obywatelami, podmiotami gospodarczymi, formacjami społecznymi, a także wszystkimi działającymi w ramach samego systemu administracyjnego.
W tej perspektywie należy również odczytywać reformy z ostatnich lat, które wzmocniły związek między polityką uproszczenia i cyfryzacji oraz narzuciły przy prowadzeniu działań administracyjnych stosowanie metod proceduralnych, które można przeprowadzić „łatwo, zdalnie i elektronicznie ”.
Z drugiej strony rozwój przyszłości i dyfuzja technologii to procesy, których nie można utrudnić ani okiełznać, a wykorzystanie korzyści płynących z tych procesów stanowi dźwignię, dzięki której ustawodawca może wykorzystać erę cyfrową do poprawy wydajności administracji publicznej, która z biegiem czasu okazała się – nie zawsze – bliska obywatelom lub współpracująca z podmiotami gospodarczymi. Ta krótka systematyczna refleksja odnajduje swój prawny presją w postaci znacznego zainteresowania przepisami art. 19 i 21 dekretu ustawodawczego z 8 listopada 2021 r., n.o. 199.
Pierwszy przepis zatytułowany Jednolita platforma cyfrowa dla elektrowni OZE stanowi bowiem, że rozporządzeniem Ministra Transformacji Ekologicznej, w porozumieniu z Konferencją Jednolitą, utworzona i zarządzana przez GSE jednolita platforma cyfrowa do prezentacji wnioski, o których mowa w art. 4 ust. 2 dekretu ustawodawczego z dnia 3 marca 2011 r., n. 28, a zatem a) pojedynczego upoważnienia, o którym mowa w art. 12, b) uproszczonej procedury wydawania pozwoleń oraz c) zawiadomienia dotyczącego nieodpłatnej działalności budowlanej.
Uzasadnieniem dla tego przepisu jest zapewnienie, że platforma zapewnia wytyczne i pomoc na wszystkich etapach procedury administracyjnej oraz może zapewnić interoperacyjność z narzędziami informatycznymi do prezentacji aplikacji już działających na szczeblu krajowym, regionalnym, wojewódzkim lub gminnym.
Dlatego też wykorzystanie technologii cyfrowej należy przyjąć jako okazję do zagwarantowania administracji publicznej – poprzez platformę – posiadania wiedzy iw czasie rzeczywistym o etapach postępowania administracyjnego z przewagą interoperacyjności danych, która wzmocniłaby pozytywne efekty. wykorzystanie technologii cyfrowych w sektorze energetycznym, które, miejmy nadzieję, przełoży się na szybki i skuteczny dialog między administracjami, które otrzymują wnioski de quibus.
W celu uproszczenia i przyspieszenia procedury administracyjnej w zakresie zarządzania zezwoleniami dotyczącymi elektrowni wykorzystujących energię odnawialną, przewiduje się trzeci akapit recenzowanego artykułu, zgodnie z którym, na mocy dekretu Ministra ds. Transformacji Ekologicznej, w porozumieniu z Konferencją zjednoczoną , należy przyjąć jednolite wzory procedur wydawania zezwoleń, o których mowa w art. 4 ust. 2.
Również w tym przypadku pojawia się motyw przewodni ostatnich polityk cyfryzacji działań administracyjnych opartych między innymi na kryterium standaryzacji, które począwszy od art. 24 dekret z mocą ustawy nr. 90 z 2014 r. aż do przepisów wykonawczych do ustawy z 7 sierpnia 2015 r., nr 124, przewiduje, dla określonych procedur administracyjnych, stosowanie ujednoliconych i standardowych formularzy do komunikacji i wniosków, wraz z dzieleniem się językami i pojęciami, interakcją między organizacjami i ludźmi, interoperacyjność i współpraca aplikacji.
Drugim omawianym przepisem jest art. 21 dekretu ustawodawczego transponującego Dyrektywę RED II, zatytułowanego Platforma cyfrowa dla odpowiednich obszarów, zgodnie z którym, w celu zagwarantowania odpowiedniej obsługi Regionów i Prowincji autonomicznych w procesie identyfikacji odpowiednich obszarów i monitoringu działań związanych z dekretem wydane przez Ministerstwo Przemian Ekologicznych, po uzgodnieniu na Konferencji Jednolitej, uregulowane są sposoby działania platformy cyfrowej tworzonej w GSE.
Również w tym przypadku wykorzystanie technologii cyfrowej wydaje się być decydującym narzędziem, aby zainteresowane administracje – poprzez wykorzystanie platformy, która zawiera wszystkie informacje i narzędzia niezbędne Regionom i Prowincjom Autonomicznym do łączenia i przetwarzania danych dla potrzeb charakterystyka i kwalifikacja terytorium - może zawierać ogólny "obraz" infrastruktury już wybudowanej i obecnej, na upoważnionych i będących w trakcie procesu zatwierdzania, jak również oszacowanie potencjału i klasyfikację powierzchni i obszarów.
Z tego, co podkreślono w dekrecie de quo, wyłania się proaktywne podejście do korzystania z uproszczenia i cyfryzacji w sektorze energetycznym, biorąc pod uwagę, że mądre wykorzystanie obu polityk może stanowić punkt zwrotny dla naszej biurokracji, a jednocześnie siłą napędową rozwoju naszego kraju, aby spróbować skutecznie sprostać wyzwaniom transformacji energetycznej w najbliższej przyszłości.
Możemy zatem zakończyć pozytywnym komentarzem na temat tego podejścia, mając nadzieję, że doprowadzi ono do poprawy dialogu między administracją publiczną, obywatelami i przedsiębiorstwami oraz sprawi, że działania administracyjne będą skuteczniejsze w strategicznym sektorze, takim jak energia.
Gabrielle De Maio, Prawo energetyczne | Wydział Prawa | Federico II - Członek AIDR i członek Obserwatorium AIDR ds. Cyfryzacji Środowiska i Energii