Quotidiano.net opowiada historię włoskiego rabusia wojskowego, uhonorowanego prestiżowym medalem „Medyk roku”, lekarz roku.
Ten Raider lekarz, który nie jest „uruchamia z aparatem tlenowym i kierunkowy spadochronowych 8mila metrów, radzi sobie z zimą wspiąć się na mur skalny, jest wysoce wyspecjalizowanym pod wodą i jest zdolny do przeprowadzania ataków zbrojnych w każdych warunkach. W końcu wie, jak ratować i leczyć poważne obrażenia po prostu wyjdzie z walki, rozdarty przez bomby lub broń artyleryjską lub zmasakrowany przez kule. ale nie kończy w medycynie.
MT, 30 roku, Milanese, caporalmaggiore incursor de• Dziewiąty dywizjon spadochronowy Col Moschin armii, klejnot z Siły specjalne (nazwa jest objęta, jak przewidziano przez te same siły specjalne), jest pierwszy włoski za trzydzieści lat przyznano tytuł di "Medyk roku" przez Zgromadzenie Naukowe - Operacje Specjalne - Stowarzyszenie Medyczne Nowego Jorku za koordynację z innymi specjalistami koalicyjnymi mini szpitala polowego bezpośrednio za linią przeciwpożarową w bitwa pod Mosulemw Irak, miejsce, w którym znajduje się tama chroniona przez Włochów. Tu siły zbrojne Iraku wyrwały tę okolicęIsis z tysiącami zgonów na polu bitwy i walkami od domu do domu trwały miesiące. Spotykamy go w Carlino.
Jak zostać lekarzami wojennymi bez ukończenia medycyny?
„Medycyna to pasja, którą zawsze miałem. Po wszystkich umiejętnościach zawodowych zdobytych podczas stania się bandytą, przeszedłem selekcję, aby uzyskać dostęp do trzech specjalistycznych kursów NATO w Pfullendorf w Niemczech, a następnie w Stanach Zjednoczonych, a ostatnie staże w szpitalu ”.
Co możesz zrobić?
„Zostałem zakwalifikowany do ratownictwa medycznego, które obejmowało między innymi pomoc poszkodowanemu w sposób autonomiczny do 48 godzin. Nauczysz się wszystkich technik zdrowotnych pierwszej pomocy ”.
Teraz jest lekarzem roku.
„Tak, uznanie, którego nigdy nie uzyskali Włosi. W ramach nagrody otrzymałem również stypendium, które wykorzystam na ukończenie studiów zdrowotnych z tytułem licencjata we Włoszech ”.
Jak poszłaś do centrum kongresowego Charlotte w Nowym Jorku?
„Piękne przeżycie. Oprócz nagrody zorganizowałem konferencję przed 600 pracownikami służby zdrowia, wojskowymi i cywilnymi, na której przedstawiłem swoje doświadczenia i najciekawsze przypadki ”.
Gdzie był używany w Iraku?
„Wraz z innymi członkami koalicyjnych sił specjalnych byłem częścią zespołu medycznego bojowego podczas bitwy o Mosul w celu wsparcia irackich sił bezpieczeństwa. Poszliśmy do Hamam al Alil, a potem w inne miejsce w okolicy ”.
Jakie było twoje zadanie?
„Bezpośrednio za linią frontu prowadziliśmy punkt zbiórki ofiar. Było ich czterech, niewielka grupa kolegów z innych Sił Specjalnych o tej samej specjalizacji. Przez dwa miesiące działaliśmy 24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu, na przemian w czasie odpoczynku ”.
Jakiego rodzaju ranni przybyli?
„Od 18 do 50 lat. Mieliśmy do czynienia z irackimi siłami bezpieczeństwa, co najmniej połowa we Włoszech byłaby zdefiniowana na czerwono, czyli bardzo poważnie. 60% zostało trafionych przez IED, urządzenia domowej roboty, około 35% przez strzały z broni palnej. Tak wielourazowe ”.
Znaczenie?
„Żołnierze po amputacjach, oparzenia 50% ciała, urazy głowy”.
Jak się zorganizowałeś?
„W opuszczonym budynku utworzyliśmy klinikę polową, która jest w stanie poradzić sobie ze wszystkimi ważnymi interwencjami ratującymi życie. Oczywiście chroniony kordonem bezpieczeństwa sił koalicyjnych ”.
Jakie interwencje zostały zrobione?
„Zablokowanie krwotoków, drenaż klatki piersiowej, tracheotomie, transfuzje, czynności z ultradźwiękami. Ranni przybyli w każdej chwili, bez przerwy ”.
Krew do transfuzji, kiedy przyszła?
„Z datków od żołnierzy irackich. Dla każdej z nich minął co najmniej miesiąc między jedną próbką a następną, ale większość z nich wracała po dwóch lub nawet po dwóch dniach, wiedząc, że w ten sposób można uratować życie kolegi ”.
Jak sterylizowałeś instrumenty chirurgiczne?
„Z domowym piekarnikiem, w którym umieszczono żelazka owinięte folią aluminiową”.
Historie rannych?
„Opowiadali o krwawej bitwie, dom po domu. Wszyscy bardzo zmotywowani ”.
Dzień, który nie zapomni?
„Był majowy świt. Cały zespół medyczny był wyczerpany całonocną pracą bez przerwy. Przywieźli nas dwudziestu rannych za jednym zamachem, zmiażdżonych przez Ieds. Wszędzie była krew. Wpływ był większy niż nasza zdolność do natychmiastowej pomocy, ale i tak daliśmy radę ”.
Czy wróci do akcji w szpitalu wojennym?
"To nie zależy ode mnie. Jestem bandytą, dlatego zawsze jestem gotowy do działania ”.