(autor: Pasquale PREZIOSA) W 2015 w Wiedniu osiągnięto porozumienie w sprawie irańskiej kwestii jądrowej poprzez podpisanie wspólnego kompleksowego planu działania (JCPOA) między Iranem a P5 + 1 (stałe kraje Rady Bezpieczeństwa ONZ + Niemcy + Unia Europejska).
Umowa przewiduje, że Iran wyeliminuje ze złóż wzbogacony uran na średnim poziomie, zmniejszy 98% uranu o niskim wzbogaceniu, zmniejszy liczbę wirówek wzbogacających dla 13 o dwie trzecie, dla następnego 15 lata wzbogacą uran w ilości 3,67% i nie będą w stanie budować gałęzi przemysłu do produkcji ciężkiej wody.
Iran zgodził się na monitorowanie przez MAEA ONZ (Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej).
Już w momencie podpisywania umowy następujące stanowiska były przyjmowane w szerokim ujęciu między tymi za i przeciw:
- USA: sprzyjający demokraci, republikanie przeciw;
- Izrael: Benjamin Netanjahu przeciwnie, „będzie kapitulacja”;
- reszta świata: korzystna, z wyjątkiem Korei Północnej, która zadeklarowała brak zainteresowania tym tematem.
Umowa została przyjęta przez ONZ i włączona do prawa międzynarodowego i zatwierdzona przez Unię Europejską.
W USA niestety porozumienie to nie jest traktatem ani „Porozumieniem wykonawczym”, ale prezydenckim zobowiązaniem politycznym: traktat z reguły musi zostać ratyfikowany przez kongres z dwiema trzecimi za.
Z Iran Nuclear Review Act 2015, amerykański kongres nabył prawo do przeglądu umowy z Iranem, która jednak wymaga certyfikatu prezydenckiego, który ma być produkowany przez 90 dni, co świadczy, że Iran będzie postępuje zgodnie z umową.
13 Październik 2017, Prezydent Trump ogłosił, że nie wyda żadnego certyfikatu, aby poprzeć porozumienie z Iranem, ponieważ Iran wspiera grupy terrorystyczne, represjonuje własny naród, używa szyickich bojówek w Iraku przeciwko wojskom USA tam rozmieszczone.
P5 + 1, z wyjątkiem USA i Unii Europejskiej, popiera umowę.
W tym tygodniu prezydent Trump będzie musiał zdecydować, co zrobić z umową z Iranem, poprzez wybór sankcji wobec Iranu.
W Iranie odnotowano antyreżimowe demonstracje uliczne, które zostały stłumione przez wiele aresztowań (3700 podał ANSA).
Imię Mahmuda Ahmadineżada zostało wydane, a władze bezpieczeństwa ogłosiły, że CIA jest autorem popularnego zamieszania.
CIA jest dobrze znana w Iranie przez 1953, kiedy szef sztabu CIA w Teheranie (Kermit Roosvelt, wnuk prezydenta USA Theodora, operacja Ajax / TPAJAX), przy wsparciu duchowieństwa, promował zamach stanu na powrót Mahometa Reza Pahlavi (Szach Persji) odrzucił wybrany rząd Mossadeqa, który znacjonalizował całą infrastrukturę wydobywczą ropy naftowej w Wielkiej Brytanii (All the Shah's Men: American Coup and Roots of Middle East Terror).
Należy jednak wziąć pod uwagę: potyczki wygody, decydującym punktem będzie decyzja prezydenta.
Bez certyfikatu prezydenckiego sankcje amerykańskiego embarga będą stosowane wobec Iranu, co może unieważnić zobowiązania podjęte w ramach umowy jądrowej.
Nie tylko to, że pozycja USA nie jest obecnie podzielana przez inne składniki P5 + 1 i może to spowodować wiele politycznej, komercyjnej dystonii, może również wpłynąć na rynek cen ropy.
Z geopolitycznego punktu widzenia byłby to sprzeczny sygnał dla polityki USA wobec Korei Północnej, która w rzeczywistości poparłaby dotychczasową politykę Kim Jong-un.
Co więcej, powody wyjaśnione przez Trumpa za nieudzielenie certyfikatu nie mają nic wspólnego z traktatem, który koncentruje się wyłącznie na energii jądrowej, az drugiej strony.
Na Bliskim Wschodzie zrezygnowanie z umowy nuklearnej z Iranem w rzeczywistości przywróciłoby ręce zegara do 2014 ze wszystkimi wysokimi napięciami już doświadczonymi dla Izraela.
Dla międzynarodowego terroryzmu może to być sposób na ożywienie.
Społeczność międzynarodowa czeka na mądrą decyzję lub na jej odroczenie.