(Franco Iacch) Jest to pytanie, które zadaje wielu (nawet w Izraelu). IAF nie wyjaśnia, dlaczego ergo możemy polegać tylko na założeniach. Najprawdopodobniej Izrael nie miał powodu, aby ryzykować aktywa strategiczne, dalekie od osiągnięcia dojrzałości operacyjnej, przed nieistotnymi celami. Bardzo potężny IAF, który stracił swojego pierwszego myśliwca po 36 latach niezwyciężoności, prawdopodobnie nie docenił obrony syryjskiej (SA-5 / SA-17) lub przecenił przeżywalność swoich potężnych F-16I. Inne hipotezy dotyczą możliwego braku integracji izraelskich systemów uzbrojenia z JSF oraz braku doświadczenia pilotów F-35 w radzeniu sobie w rzeczywistym kontekście operacyjnym. Nie wierzę w weto Waszyngtonu, aby nie wystawiać F-35 na kontakt z rosyjską siecią radarową. Izrael uważa F-35 za platformę non plus ultra wśród swoich eksploatowanych platform, również dostrzegając koszt. Tylko w przypadku strategicznej potrzeby (na przykład siatka S-400) IAF użyłby F-35. Wszystkie inne misje będą prowadzone przez F-15 i F-16 do czasu, gdy Arsenal Volante zacznie działać (z nadzieją, że cena S-400 nie spadnie).
