(autor: Andrea Pinto) Moskwa ogłosiła, że użyła i Kinzhal, naddźwiękowy pocisk balistyczny o zdolnościach jądrowych lub konwencjonalnych, wystrzeliwany ze zmodyfikowanego Miga-31. Jest to jedna z sześciu broni „następnej generacji”, przytaczanych przez Putina w jego przemówieniu z 1 marca 2018 r. Pokaz światu, że rosyjska technologia hipersoniczna jest dojrzała i nadaje się do zmiany bitew. Taktyczny policzek w obliczu zachodnich supermocarstw które do tej pory nie tylko nie rozwinęły podobnych zdolności, ale nawet nie mają odpowiedniej obrony przeciwrakietowej, aby zapobiec ewentualnemu zagrożeniu. Un szczelina pojemnościowy trudny do wypełnienia w krótkim okresie.
Kinzhal ma deklarowany zasięg 1.500-2.000 km z ładunkiem jądrowym lub konwencjonalnym 480 kg. Ma długość 8 metrów, średnicę jednego i masę startową około 4.300 kg. Podobny rozmiarami do pocisku balistycznego krótkiego zasięgu 9M723 Iskander, posiada jednak charakterystyczne cechy, w tym przeprojektowaną część ogonową i zredukowane stery.
Po starcie Kinzhal szybko przyspiesza do 4 machów i może osiągnąć prędkość do 10 machów (12.350 km/h). Ta prędkość, w połączeniu z niestabilnym torem lotu pocisku i dużą manewrowością, może skomplikować jego przechwycenie.
INNE BRONIE PUTINA. Jakieś dwa lata temu Putin powiedział do narodu: „jesteśmy niezwyciężeni”. Odniesienie było spowodowane sukcesem testów wojskowych nowej broni opracowanej w ostatnich latach w technologii hipersonicznej. Porozmawiajmy, jak Generał Pasquale Preziosa su mrówki.net, rakiet międzykontynentalnych o zdolnościach naddźwiękowych Avangard (HGV- Hypersonic Glide Vehicle) i systemy bojowe oparte na laserze „Peresvet” do obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej. Superciężkie balistyczne ICBM będą działać w tym roku, Sarmat, zdolny do ominięcia obrony amerykańskich ABM i zdolny do przenoszenia do 24 głowic HGV. Liczba samolotów bojowych wyposażonych w pociski naddźwiękowe Kinzhal (dwa tysiące kilometrów zasięgu przy prędkościach do 10 Macha) oraz rozmieszczenie pocisków manewrujących Kalibr (poddźwiękowo-naddźwiękowe) na statkach bojowych. Pocisk naddźwiękowy Cyrkon (tysiąc kilometrów, Mach 8-9) przeciwokręt (niewidoczny dla radaru) wkrótce wejdzie do służby.
Rosja opracowała bardziej nowoczesny system dużych torped bojowych dla okrętów podwodnych, Poseidon ( 'torpeda apokalipsy tsunami”) Zdolne do rażenia celów przybrzeżnych za pomocą broni termojądrowej (2 megatony) i nazwanego systemu Burevestnik (Petrel), pocisk manewrujący o napędzie atomowym.
Obrona przed zagrożeniem rakietami naddźwiękowymi
La Agencja Obrony Przeciwrakietowej (Mda) w 2019 roku pisze Wewnątrz, pokazali wraz z filmem demonstracyjnym, jak wykrywać, śledzić i przechwytywać hipersoniczne pojazdy wjeżdżające ponownie lub samochód ciężarowy (Naddźwiękowy pojazd szybujący). Film pokazuje, jakie jest rozwiązanie Stany Zjednoczone aby chronić cel przed zagrożeniem pociskiem balistycznym z głowicą hipersoniczną poprzez „rozwiązanie wielowarstwowe”.
Dokument MDA zatytułowany „Koncepcja MDA dla regionalnej naddźwiękowej obrony przeciwrakietowej: technologia mająca na celu pokonanie zagrożenia”, Opisuje plany Pięciokąt aby chronić Stany Zjednoczone, ich siły i sojuszników przed regionalnymi zagrożeniami naddźwiękowymi, wykorzystując wielowarstwowe rozwiązanie do obrony przed naddźwiękowymi pojazdami szybującymi nowej generacji. Nie jest to system wielowarstwowy, jak ten, który broni USA przed rakietami balistycznymi i wykorzystuje GMD, Thaad, Patriots i Aegis, ale opiera się na koncepcji dwuwymiarowy (powierzchniowe i kosmiczne) z wykorzystaniem systemów rakietowych na niszczyciele klasowe Arleigh Burke. W związku z tym obraca się, jeśli chodzi o pojazdy przechwytujące, w systemie Egida na pokładzie i na dwóch rodzajach nośników: pocisk SM-6 Standardowe i gpi (Przechwytywacz fazy schodzenia), broń, która jest wciąż w fazie rozwoju, mająca na celu uderzanie w głowice bojowe pojazdów ciężarowych w fazie schodzenia po ich trajektorii. Z drugiej strony, standardowa 6 służy do trafienia celów w ich końcowej fazie.
Aegis Combat System rozpoczął więc tak zintegruje się zarówno z systemami czujników kosmicznych, jak i naziemnych z kolei połączone z różnymi zintegrowanymi sieciami kierowania ogniem i czujnikami, aby mieć możliwość wydłużenia ramienia Arleigh Burke poza zasięg radarów pokładowych. Coś, co zostało już niedawno wprowadzone w życie przezUS Navy, choć z innym celem niż nośnik rakiet.
Podczas samouczka formalnie znany jako Problem bezzałogowej zintegrowanej bitwy 21 (UxS IBP 21) trzymany poza Kalifornią w kwietniu 2021, cała seria aktywów załogowy e bezzałogowy (w tym balony) został ustawiony, aby umożliwić pociskowi Sm-6 wystrzelonemu przez niszczyciel Uss John Finn trafienie w cel na powierzchni daleko poza „pole widzenia” składające się z czujników jednostki morskiej. Start „na ślepo” kierowany przez zasoby kosmiczne i zintegrowane samoloty, które wykazały możliwość zestrzelenia celu znajdującego się daleko poza zasięgiem radaru jednostki morskiej.
Fakt, który znajduje szczególne zastosowanie właśnie w przypadku głowic Hgv. Pojazdy te, w rzeczywistości, oprócz poruszania się z bardzo dużymi prędkościami (większymi niż Mach 5), mogą wykonywać manewry, aby uniknąć baniek radarowych jednostek morskich (lub systemów lądowych). Cecha, która w połączeniu z niższym profilem lotu niż w przypadku normalnego pocisku balistycznego, utrudnia wykrycie, śledzenie, a tym samym możliwość przechwycenia. ten niski profil lotuw rzeczywistości znacznie skraca czas odkrycia: radary muszą koniecznie podążać za krzywizną Ziemi, a pocisk, który leci „nisko” i bardzo szybko wchodzi w stożek fal radiowych znacznie później niż inny po trajektorii balistycznej.
Film opisuje scenariusz, w którym są uruchamiane cztery wektory naddźwiękowy do adresu lotniskowca i szeroko pokazano, jak „wielopoziomowy” system identyfikuje starty, śledzi je i interweniuje, aby dowodzić przechwyceniem.
W rzeczywistości widać, że dwa satelity konstelacji Hiperdźwiękowy i balistyczny czujnik przestrzeni śledzącej (Hbtss) wykrywają starty i podążają za pojazdami ciężarowymi, gdy są jeszcze przymocowane do swoich silników wspomagających, i lecą po trajektorii balistycznej typowej dla początkowej fazy. Te czujniki kosmiczne kontynuują śledzenie pojazdów po ich oddzieleniu od silników wspomagających, zapewniając śledzenie systemów kierowania ogniem, które zostaną aktywowane na późniejszych etapach w celu rzeczywistego przechwycenia.
W 2019 r., jak informowaliśmy Strefa wojny, Mda ogłosiła przetarg na budowę tych satelitów obrony przeciwrakietowej, przyznając wstępne kontrakty na rozwój czterem firmom: Northrop Grumman, Raytheon, Leidos i L3Harris. W styczniu 2021 roku wybrał Northrop Grumman i L3Harris, aby przejść do kolejnego etapu. Celem jest wdrożenie pierwszego satelity HBTSS w 2023. Nie jest jasne, ile łącznie satelitów powinno tworzyć konstelację Hbtss, która jest tylko jednym z wielu w łańcuchu wczesne ostrzeżenie że obrona przeciwrakietowa zostanie oddana do użytku w najbliższej przyszłości. Mda twierdzi, że informacje o śledzeniu i celowaniu z czujników HBTSS dostarczą informacji do Trwała architektura na podczerwień nad głową do obrony przed rakietami balistycznymi (Boa), architektura różnych zintegrowanych czujników. Te dane, które są stale aktualizowane niemal w czasie rzeczywistym, są następnie wykorzystywane do śledzenia głowic pojazdów ciężarowych. Informacje o śledzeniu są następnie przekazywane niszczycielom za pośrednictwem systemu Boa, a także przez oddzielną sieć Dowodzenie i kontrola, zarządzanie bitwą i komunikacja (C2Bmc), za pomocą łączności satelitarnej.
Mając te wszystkie informacje, jeden lub więcej Arleigh Burke może następnie zainicjować tak zwany podsłuch "Angażuj się na zdalnym„(EoR), które wykorzystują wyłącznie dane o lokalizacji i kierowania zewnętrznych, a nie własnych radarów, aby skierować przechwytywacz w stronę celu, o czym już mieliśmy okazję wspomnieć. Mogą również prowadzić tzw. podsłuchy”Uruchom na zdalnym”, gdzie wystrzeliwane są antyhiposoniczne przechwytywacze na podstawie informacji z kierowania pochodzą z zewnętrznych czujników, ale radary statku dostarczają aktualizacje późnego zaangażowania.
Oczekuje się również, że HBTSS będzie w stanie celować w radary bezpośrednio na statkach wyposażonych w system Aegis, aby umożliwić im wskazywanie kierunku nadchodzącego zagrożenia, które znajduje się poza ich zasięgiem skanowania. Pomoże im to natychmiast dostrzec cel, gdy znajdzie się on w zasięgu.
To, co widzieliśmy, co wydaje się bardzo funkcjonalne, nawet jeśli zdolność Sm-6 do przechwytywania pojazdu naddźwiękowego w fazie końcowej nie została jeszcze ustalona, ma wyraźną osobliwość: opiera się w dużej mierze na komponentach, w szczególności na gęsta sieć czujników kosmicznych zdolnych do niezawodnej identyfikacji i śledzenia wektorów pojazdów ciężarowych, które jeszcze nie weszły do służby. Podobnie pocisk "zabójca„Main, Gpi, jest wciąż w fazie rozwoju i nie wiadomo, kiedy wejdzie do służby (nie ma nawet uruchomień testowych).
Wydaje się jednak, że ten innowacyjny system obrony przeciwrakietowej był badany tylko dla pojazdów ciężarowych, które są konkretnymi pociskami naddźwiękowymi, ale nie wiemy, czy jest on również odpowiedni dla tych naddźwiękowych pocisków manewrujących, takich jak Cyrkon lub Kinzhal Rosjanie, którzy, jak widać na Ukrainie, działają według zupełnie innej koncepcji i którzy zawsze podróżują z bardzo dużą prędkością.