(Massimiliano D'Elia) Nowy i pierwszy LSS, statek wsparcia logistycznego z sześciu przewidzianych przez Prawo morskie niedługo dotrze do zakładu Fincantieri w Riva Trigoso. W ten sposób rozpoczął się wojskowy program przemysłowy, w który zaangażowane będą główne włoskie firmy działające w tym sektorze i które na różne sposoby będą zaangażowane w proces odnawiania floty włoskiej marynarki wojennej.
Szafki, które zawierają „mózgi” nowej konsoli z włókna węglowego wyżej wspomnianej jednostki, wezwie Leonardo do działania, który utrzymuje światową pozycję lidera w dziedzinie wiedzy technologicznej i produkcyjnej w konkretnym sektorze. Wszystko zostanie zrobione w fabryce Fusaro w Kampanii, gdzie przetwarzane produkty to łamigłówka technologii z elementami pochodzącymi z terenów Genui i La Spezii. Na przykład oprogramowanie, na którym działa konsola dowodzenia i kontroli, jest przeznaczone dla 20% zaprojektowanych i wyprodukowanych w 13mila mq w witrynie Leonardo w Genui Sestri. Oprócz genueńczyków istnieją systemy komunikacji i oprogramowanie, dzięki którym działa radar strzelania wyprodukowany w Fusaro.
Prawo Marynarki Wojennej sfinansowało inwestycje w siły zbrojne z 5,4 miliardów euro: 1,8 miliardy euro przełoży się na pracę dla Leonardo. Do końca roku Fincantieri zostanie wyposażony w konsolę, radar wtórny i systemy komunikacji morskiej niezbędne do zainstalowania na budowanej jednostce logistycznej w Riva Trigoso. Ponadto w lokalizacjach w Rzymie i Neapolu produkcja radaru 4 jest na zaawansowanym etapie. zostanie dostarczony do Fincantieri w przyszłym roku do montażu na pierwszej (w budowie 4) przybrzeżnej patrolowej łodzi wielofunkcyjnej.
„Czterostronny radar jest technologią, nad którą pracują wszystkie europejskie grupy, z dumą podkreśla inżyniera neapolitańskiego, ale jedno jest na zaawansowanym etapie produkcji, takim jak Leonardo, inną rzeczą jest poślizgnięcie się”.
W Europie konkurencja między firmami produkującymi systemy morskie odbywa się pod kątem „czasów, kosztów i architektury”, wyjaśniają menedżerowie. W ciągu najbliższych pięciu lat światowy rynek systemów morskich szacowany jest na miliard 330, a Leonardo dąży do zdobycia „30%” tej wartości. Firma kierowana przez Profumo nie lekceważy ryzyka możliwego wykluczenia z włosko-francuskiego sojuszu między Fincantieri i Naval Group (uczestniczyła w 35% przez konkurenta Thalesa), ale Angelo Pansini, dyrektor ds. Strategii dywizji elektronicznej w dziedzinie obrony lądowej i morskiej , zwierza się, że Leonardo będzie w grze.
Być może także dlatego, że ostatecznie pasuje do każdego, nie tylko do włoskiego systemu. „Przewaga konkurencyjna w branży to czas - mówi Pansini - a Leonardo, w wielu technologiach, jest przed nami”.
„Leonardo przewidział ewolucję technologiczną rynku i dzięki zasadniczemu wkładowi prawa morskiego i nowatorskiemu klientowi, jakim jest włoska marynarka wojenna, był w stanie przyspieszyć w porównaniu do swoich konkurentów, w tym francuskich. - wyjaśnia reżyser - To daje nam niewątpliwą przewagę. Konkurenci idą w kierunku tych technologii, ale Leonardo już je produkuje ».
Powstały z połączenia firm działających w różnych segmentach (systemy komunikacyjne, systemy walki, systemy bezpieczeństwa, radary) Leonardo jest „jedyną firmą w Europie”, która jest w stanie dostarczyć jednocześnie pojedyncze produkty i zintegrowane systemy. „Opracowujemy 40 procent elementów statku” - mówi Pansini.
Mecz pomiędzy Fincantieri i Naval Group musi być kontynuowany poprzez włączenie do joint venture firmy Orizzonti Sistemi Navali, spółki będącej własnością firmy Fincantieri i Leonardo. W tym meczu następny rząd będzie musiał śledzić negocjacje, opierając się na wadze krajowych zobowiązań kontyngentów wojskowych za granicą. Przykład użycia około 470 żołnierzy w Nigrze, którzy zastąpią francuskich kolegów.
Argumenty, które będą miały również wpływ na opracowanie traktatu z Quirinale, w którym włoskie eseje, wzywane do przestudiowania i opracowania umowy dwustronnej z Francuzami, muszą najlepiej wyrażać wolę Włoch do aktywnego uczestnictwa w nowej tożsamości europejskiej obrony, która z konieczności musi przewidywać także rozszerzony udział włoskiego przemysłu wojskowego.