Historia Korpusu Wojskowego Włoskiego Czerwonego Krzyża, jego organizacja, zaangażowanie w konflikty i nieszczęścia opowiadane od wewnątrz: Ercole Fragasso, komisarz pułkownik Korpusu, obecnie kierownik Sądu Kasacyjnego, jest synem sztuki.
Dziadek Ercole nosił ten sam mundur podczas Wielkiej Wojny, podobnie jak jego ojciec przez czterdzieści lat: wtedy przyszła jego kolej. Teraz w książce - „Wojskowy korpus pomocniczy włoskich sił zbrojnych Czerwonego Krzyża. Bransoletka neutralności mediatora między ludem ”(wydawca Caramanica) - śledzi początki Korpusu, opowiada o jego misjach w wojnie i pokoju (od konfliktu w Korei po trzęsienie ziemi we Friuli), ilustruje jego obecny system, ustawodawstwo, które rządzi swoją działalnością i pozwala światłocieniowo odczytać przyszłość organizacji, która, jak pisze w prezentacji Angelo Spirito, prezes wydziału cywilnego Sądu Najwyższego, reprezentuje „dumę narodową na świecie”. „Zrodzony z pomysłu neapolitańskiego lekarza wojskowego (Ferdinando Palasciano) i szwajcarskiego filantropa (Henry Dunant), Korpus przez półtora wieku realizował zadania związane ze zdrowiem i pomocą humanitarną na polach bitew, m.in. w zbiorowych katastrofach ”, podkreśla Spirito. „Dzięki bardzo wysokim i różnorodnym umiejętnościom zawodowym wniósł swój hojny wkład w wojny, trzęsienia ziemi, katastrofy humanitarne we Włoszech i za granicą, a jednocześnie w codzienne życie każdej z naszych rodzin i naszego ludu”. Ze stron książki, wciąż czytamy w prezentacji, „niesamowita miłość autora do Ciała, do tego, czym było i do tego, czym jeszcze może być, jaśnieje energią. Tak jak pojawia się ból z powodu tego, co w ostatnich przepisach nie było dziełem reorganizacji, ale tłumieniem ”. A jednak, jak pisze Fragasso we wstępie, „pomimo przemiany prawnej natury organu CRI, żołnierze Korpusu nadal piszą niezatarte strony ludzkiej solidarności na rzecz najsłabszych”.