Może się to komuś wydawać dziwne, ale osoby bezpośrednio zaangażowane lub numery VAT doskonale o tym wiedzą, ponieważ doświadczają problemu z pierwszej ręki: średni podatek dochodowy od osób prowadzących działalność na własny rachunek jest wyraźnie wyższy niż dla pracowników i emerytów ,
Zgodnie z danymi dotyczącymi deklaracji podatkowych za 2018 r. Przeciętny podatek dochodowy od osób fizycznych płacony przez osoby prowadzące działalność na własny rachunek wynosi 5.091 euro, w przypadku pracowników w wysokości 3.927 osób, aw przypadku emerytów - 3.047 osób.
Innymi słowy, podatek VAT płaci o 30% więcej podatku dochodowego rocznie niż pracownicy i 67% więcej niż płaci emeryt lub rencista.
Koordynator Biura Studiów CGIA Paolo Zabeo podkreśla:
„Uważamy, że wyjaśnienie tej kwestii jest ważne, aby obalić szeroko rozpowszechnioną tezę, szczególnie w niektórych kręgach związkowych, zgodnie z którymi we Włoszech podatki honorowane są prawie wyłącznie przez podatników potrącających podatek u źródła. Pozwolę sobie wyjaśnić, że nikt nie zaprzecza istnieniu obszarów unikania opodatkowania lub subdeklaracji wśród osób prowadzących działalność na własny rachunek, które oczywiście należy absolutnie wyeliminować. Wyniki tego opracowania pokazują jednak w niepodważalny sposób, że numery VAT są średnio bardziej nękane niż inne podatniki-osoby fizyczne ”.
Zasadniczo możemy powiedzieć, że luka związana ze średnią płatnością Irpef między tymi 3 kategoriami podatników wynika w szczególności z połączenia dwóch czynników:
- mając średnio wyższe dochody od pracowników i emerytów, podatek od dochodów osobistych od osób prowadzących działalność na własny rachunek jest wyższy;
- osoby prowadzące działalność na własny rachunek i emeryci, zwłaszcza ci o średnich i niskich dochodach, mogą liczyć na ulgi podatkowe znacznie niższe niż te wypłacane pracownikom.
Sekretarz CGIA, Renato Mason, oświadcza: „Po podjęciu decyzji o obniżeniu klina podatkowego, a tym samym zwiększeniu płac pracowników, naszym zdaniem pożądane jest, aby rząd Conte powrócił, aby zmniejszyć obciążenia podatkowe nawet w przypadku małych i mikro firm. Pośrednio przyniosłoby to również korzyść pracownikom, biorąc pod uwagę, że w ostatnich latach trudności gospodarczych znaczna większość nowych miejsc pracy została utworzona w wyniku działalności gospodarczej na małą skalę ”.
Wracając do liczb, podatek dochodowy od osób fizycznych jest głównym podatkiem płaconym przez podatników państwu włoskiemu. Płacą ją tylko osoby fizyczne (pracownicy, emeryci, osoby prowadzące działalność na własny rachunek i posiadacze innych dochodów osobistych) i jak pokazują deklaracje podatkowe 2018 (rok podatkowy 2017), podmioty te przekazują organom podatkowym 157,5 mld euro „roku; wpływ tych dochodów na ogólnokrajowe dochody podatkowe wynosi 31,5 procent.
Ponad 36 milionów 300 tysięcy osób jest zatrudnionych i przechodzi na emeryturę we Włoszech: razem stanowią 88,2 procent podatników Irpef w kraju i płacą prawie 130 miliardów euro organom podatkowym (co stanowi 82,5 procent całości). Z drugiej strony osoby samozatrudnione to nieco ponad 4 miliony 300 tysięcy jednostek (co stanowi 10,5 procent ogółu podatników Irpef) i gwarantują organom podatkowym 22 miliardy euro w Irpef (14 procent całkowitego podatku dochodowego).
Również w tym przypadku badania CGIA wskazują, że porównanie odsetka podatników z dochodem pokazuje, że osoby prowadzące działalność na własny rachunek podlegają wyższemu opodatkowaniu, a zatem są bardziej „ściśnięte” niż inne.
Na poziomie terytorialnym regionem o największej liczbie aktywnych pracowników jest Lombardia (ponad 3.962.000 777.000 10 pracowników i prawie 2,1 429.300 osób prowadzących działalność na własny rachunek), która, jak pamiętamy, ma ponad 1,9 milionów mieszkańców. Bezpośrednio poniżej znajduje się Lazio, jeśli chodzi o liczbę pracowników (nieco ponad 391.300 miliona), i Veneto, jeśli chodzi o osoby prowadzące działalność na własny rachunek (około 2,5). Veneto zajmuje trzecie miejsce na poziomie krajowym również pod względem liczby pracowników (1.272.373 miliona), podczas gdy Emilia Romagna znajduje się na najniższym stopniu podium ze względu na obecność osób prowadzących działalność na własny rachunek (1.228.747 XNUMX). Największa liczba emerytów koncentruje się również w Lombardii (prawie XNUMX miliona). Na drugim miejscu znajduje się Lacjum (XNUMX XNUMX XNUMX), a na trzecim miejscu Piemont (XNUMX XNUMX).
Wreszcie, jeśli chodzi o podatek dochodowy według regionów, terytorium, które płaci najwięcej, to Lombardia. W wartościach bezwzględnych 35,9 mld euro (równowartość podatku dochodowego od osób fizycznych zwolnionego z podatku w wysokości 6.220 euro). Następnie Lazio otrzymało 17,8 mld EUR (średni podatek dochodowy w wysokości 6.150 EUR), a Emilia Romagna 14,5 mld EUR (średni podatek dochodowy 5.390 EUR). Na dole rankingu znajduje się Apulia ze średnim podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podatnika w wysokości 3.840 euro, Basilicata - 3.720 euro i Kalabria - 3.650 euro.
Mówiąc bardziej ogólnie, wyciągają wnioski z CGIA, z porównania z innymi krajami europejskimi wynik jest dla nas bardzo zniechęcający. W 2018 roku Włosi zapłacili 33,4 mld euro podatków więcej niż średnia łączna kwota płacona przez obywateli Unii Europejskiej. Jest to różnica, która „waży” prawie 2 punkty PKB. Jednak w przeliczeniu na jednego mieszkańca zapłaciliśmy podatnikowi 552 euro więcej niż średnia obywateli europejskich.
Na podstawie tego porównania tylko Francja, Belgia, Dania, Szwecja, Austria i Finlandia mają wyższe obciążenie podatkowe niż nasze. „Niespodzianka” pochodzi z Paryża: każdy mieszkaniec drugiej strony Alp zapłacił 1.830 110,7 euro więcej niż my. W wartościach bezwzględnych luka podatkowa jest dla nas korzystna i wynosi 24,6 mld euro. Jednak w porównaniu z innymi głównymi konkurentami zawsze „ulegamy”. Gdybyśmy mieli obciążenia podatkowe Niemiec, zapłacilibyśmy 407 miliarda mniej podatków (56,2 euro na mieszkańca), Holandii 930 (114,2 euro na mieszkańca), Wielkiej Brytanii 1.888 (119,5 euro na mieszkańca) i Hiszpania 1.975 (XNUMX euro na mieszkańca).
