(autorstwa Vanessy Tomassini)
Jak podsumowała w środę 30 marca minister spraw wewnętrznych Luciana Lamorgese na przesłuchaniu w Komisji Parlamentarnej Schengen, w Libii mamy dziś dwa rządy, jeden uznawany, a drugi częściowo uznawany. Pierwszym jest Abdel Hamid Dabaiba, szef Rządu Jedności Narodowej, a drugim Fathi Bashagha, wyznaczony przez parlament libijski i ochrzczony Rządem Stabilności Narodowej. Obecność dwóch równoległych rządów jeszcze bardziej komplikuje kryzys, nie tylko polityczny impas, z którym boryka się społeczność międzynarodowa, nie wiedząc, z kim uzasadnione jest kontaktowanie się, jak wspomniała Lamorgese, ale przede wszystkim na szczeblu lokalnym, gdzie obywatele są poddawani słaba podaż usług, towarów i infrastruktury marna pomimo ogromnego bogactwa zasobów, jakimi dysponuje Libia. Oczywiste jest, że kraj cierpi z powodu „personalizacji polityki”. Uwaga skupia się dzisiaj na dwóch premierach, ich dwóch rządach, kradnących przedstawienie prawdziwym aktorom na miejscu, którzy faktycznie wykonują pracę w terenie, jak na przykład gminy. Dlatego niezbędne jest osiągnięcie większej decentralizacji władzy zgodnie z dobrymi zasadami Samorządu Terytorialnego. Rozmawiałem o tym z Mahmoudem Al-Soqoutrim, burmistrzem Misuraty, w wywiadzie opublikowanym dzisiaj na Libia specjalne.
„Mamy nadzieję, że duże kraje znajdą realne rozwiązanie kryzysu libijskiego. Chcemy poważniejszych rozwiązań, zwłaszcza w eliminacji centralizacji administracyjnej. Nie popieram systemu federalnego, ale na pewno jest lepszy niż obecna sytuacja. Problemem w Libii jest centralizacja władzy, a nie osobowości: nie da się znaleźć rozwiązania tylko poprzez wymianę ludzi. Konflikt w Libii ma głównie charakter gospodarczy, dlatego musi istnieć sprawiedliwy podział bogactwa między wszystkie regiony i miasta. Również w przypadku wyborów parlamentarnych, z mojego punktu widzenia, gdyby parlament był w Bengazi, nie byłoby rozwiązania, a gdyby był w Trypolisie, byłoby tak samo. Dlatego musimy skupić się na tych punktach we wszystkich przyszłych rozwiązaniach ”. Pierwszy obywatel trzeciej najważniejszej gminy w Libii i gospodarczego serca północnoafrykańskiego kraju powiedział, podkreślając, że „istnieje pustka między rządem a obywatelem, ale ten rząd zaczął od pewnych środków, to prawda, proste, ale bardzo ważne, jak przekazanie kompetencji i przekazanie uprawnień gminom, ale kroki te są jak dotąd uważane za niewystarczające”.
Jakie są najnowsze projekty, które zrealizowałeś w mieście? A jakie są następne cele?
„Rzeczy w Libii są zarządzane centralnie, my jako gminy tylko prosimy o projekty i wywieramy presję na ich realizację i uważamy, że osiągnęliśmy pozytywne wyniki, zwłaszcza jeśli chodzi o drogi, są decyzje o realizacji niektórych projektów i rozpoczynamy negocjacje z niektórymi firmami w sprawie ich realizacji. Naprawiliśmy kilka zniszczonych dróg, naprawiliśmy podstawową infrastrukturę, odrestaurowaliśmy niektóre szkoły i centralny ogród na terenie gminy. Projekty te nie są duże ze względu na niewielkie środki przyznane gminom. Szpital Ogólny Misurata jest w trakcie konserwacji, aw szpitalu jest młoda administracja, która niewątpliwie odgrywa pozytywną rolę. Być może nie jest najlepszy według standardów międzynarodowych, ale z mojego punktu widzenia będzie najlepszy lokalnie, na poziomie Libii ”.
Wraz z nadejściem Ramadanu Libia odnotowuje wzrost cen. Czy dzieje się to również z Misratą? Jakie środki może podjąć Gmina, aby tego uniknąć?
„Rynek kontroluje ceny poprzez podaż i popyt. To właśnie nazywamy gospodarką rynkową lub wolną gospodarką. Nie ma towarów i produktów dotowanych, więc możesz śledzić ceny. Zwykle wzrastają na początku Ramadanu, a następnie maleją pod koniec Świętego Miesiąca, a my jako gmina nie możemy kontrolować cen ”.
Jakie są potrzeby i hobby młodych ludzi z Misraty? Jakie działania proponuje się, aby młodzi ludzie nie mieli dostępu do broni?
„W Misracie i ogólnie w Libii sport, a zwłaszcza piłka nożna, to najczęstsza rzecz, która łączy Libijczyków. Po drugie, uważam, że należy udzielać młodym ludziom dobrych pożyczek na realizację projektów, które dają młodym ludziom wiele możliwości zatrudnienia ”.
Czy poparcie dla małżeństwa przyznane przez Rząd Jedności Narodowej zostało dobrze przyjęte przez młodzież Misraty?
„Tak, to dobry krok, ale decyzja nie jest dobrze zorganizowana. Mieliśmy nadzieję, że przed podjęciem decyzji istnieje dobrze przemyślany plan w zakresie ustalania priorytetów beneficjentów do zasiłku małżeńskiego. Ponadto nie ma jasnego i sprawiedliwego mechanizmu podziału między regionami i miastami, aw każdym razie jest to decyzja, której cel jest bardziej polityczny ”.
Misrata stoczyła wiele wojen od 2011 roku i jest wielu męczenników i rannych. Co robi Gmina, aby pomóc tym młodym ludziom i ich rodzinom?
„Tak, wszystkie te wojny stworzyły trudności i kryzysy w radzeniu sobie z wieloma dywizjami i władzami w mieście. Ale ten problem jest przede wszystkim centralny. Istnieje Ministerstwo, które musi zająć się tą sprawą i wypłacać fundusze i pomoc tym rodzinom. Od rewolucji lutowej 2011 wiele rodzin potrzebuje uwagi i wsparcia, a my czujemy się przed nimi zawstydzeni”.
Jeśli za pół roku - jak wielu mówi - Libia pójdzie na wybory, czy Misrata będzie gotowa?
„Misurata, podobnie jak większość libijskich miast, ma różnice i rozbieżności w kwestii wyborów, ale myślę, że większość w naszym mieście opowiada się głównie za przeprowadzeniem wyborów parlamentarnych lub zarówno parlamentarnych, jak i prezydenckich w tym samym czasie”.
Co sądzisz o obecnej sytuacji politycznej w Libii? Jakie są Twoje odczucia i jakie jest Twoim zdaniem rozwiązanie?
„Większość ludzi nie jest zadowolona z obecnej sytuacji politycznej. Istnieje rodzaj politycznego impasu. Obecne ciała polityczne i kontrowersyjne osobowości są dużym problemem, a ich obecność nie rozwiąże kryzysu. Dlatego uważam, że te osobowości i ciała należy usunąć, dopóki nie znajdziemy dobrych rozwiązań. Bogactwo musi być rozdzielone równo między wszystkich, aby żądania ludu nie zostały wykorzystane przez żadną partię do nasilania się kryzysu politycznego”.
Czy polityczna i militarna rywalizacja między Dabaiba i Bashagha wpłynęła na tkankę społeczną miasta?
„W Misracie nie ma konfliktu na gruncie plemiennym. Zarówno Dabaiba, jak i Bashagha mają zwolenników z różnych partii i elementów społecznych w mieście. Nie jestem przeciwko Bashagha jako osoba, ale przeciwko projektowi, który zrealizował. Był wielki strach o bezpieczeństwo, ale dzięki Bogu kryzys minął spokojnie i teraz wszystko idzie dobrze”.
Czy wierzysz, że Gmina Misurata może pomóc w wysiłkach mediacyjnych między dwoma premierami, skoro obaj pochodzą z tego samego miasta?
„Tak, jako Gmina staraliśmy się organizować spotkania i zbliżać strony, ale niestety jest to bardzo skomplikowane, ponieważ reprezentują dwa różne projekty, których nie można łączyć. Z goryczą mówię, że w tej sprawie zawiedliśmy”.
Jak przeżywasz sytuację na Ukrainie? Martwisz się, że w Libii wciąż są zagraniczni najemnicy i że być może pewnego dnia w Libii wybuchnie wojna o ich obecność?
„Kryzys na Ukrainie dotyka wszystkich krajów świata, a Libia jest jego częścią. Zagraniczni najemnicy i bojownicy są ważną częścią kryzysu libijskiego, ale ta wojna może być pozytywnym pretekstem do wydalenia zagranicznych najemników (Wagnera) z Libii ”.