(Massimiliano D'Elia) Premier Giuseppe Conte na marginesie konferencji prasowej mającej na celu przedstawienie sierpniowego dekretu: „Jestem w pełni zadowolony z moich ministrów ”.
Dlaczego Conte chciał potwierdzić swoje pełne zaufanie do swoich ministrów na tym forum przed przerwą letnią? Powodów jest wiele, ale przede wszystkim chęć przetasowań sugerowana przez Partię Demokratyczną i część Ruchu sprzymierzoną z Luigim Di Maio. Jest wiele „chwiejnych” miejsc, od Sprawiedliwości do Szkoły, a następnie do ważnej ministerstwa, ministerstwa spraw wewnętrznych.
Przetasowania mogłyby powstrzymać urazy po wyborach regionalnych pod koniec września, kiedy sondaże w ręku M5S i PD, pomimo prawdopodobnych sojuszy na terytoriach, mogą stracić na wadze 4 regiony. Rekonstrukcja nadałaby też pozór nowej wigoru rządowi, który we wrześniu będzie musiał zdać najtrudniejszy egzamin: przedstawić w Brukseli włoski plan naprawy, aby przekonać euroburokratów do przyznania 219 mld euro udostępnionych naszemu krajowi. z funduszu naprawczego.
Według ostatnich wypowiedzi premierowi Conte nie spodobałby się pomysł przetasowań. Na poparcie tezy tło opublikowane przez gazetę la Repubblica. Wszelkie przetasowania będą musiały przejść wotum zaufania w obu izbach Parlamentu. Dopóki mamy do czynienia ze zmianami w ministerstwach spraw wewnętrznych, sprawiedliwości, gospodarki i obrony. Według Repubblicy, przejściem do zaufania do izb byłoby przesłanie, które Kwirynał przesłał bezpośrednio do szefa władzy wykonawczej.
Z tego powodu Conte nie jest zwolennikiem zmian kadrowych, poddanie się pod głosowanie izb może stać się podstępną drogą: otworzyłoby się na kryzys mini-rządu i dałoby opozycji dalsze paliwo.
W międzyczasie w obu partiach z przewagą większości są poważne pęknięcia po wyniku głosowania przeprowadzonego na platformie Rousseau, które w rzeczywistości zmieniło skórę Ruchu Beppe Grillo, torując drogę do „całkowitego” sojuszu z wrogami historycy wszechczasów, ci z Partii Demokratycznej.
W ramach dwóch partii, Pd i M5S, nie każdy jest w stanie przetrawić perspektywę „całkowitego” sojuszu, który mógłby zostać powielony również na terytoriach. Nikt nie chce się poddać drugiemu i odwrotnie. Nie zapominajmy, że zostały one wypowiedziane publicznie we wszystkich kolorach, wraz ze skargami i skargami przedstawionymi przez różnych włoskich prokuratorów. Aby pogrzebać topór, wszystkie skargi zostały na razie wycofane przez Partię Demokratyczną i Ruch. Z drugiej strony Italia Viva ich nie wycofał, chce broni, która jest zawsze gotowa do strzału, także dlatego, że ma ona w ramach podobnego przetasowania umieścić swoją służącą Maria Elena Boschi, być może na miejsce Azzoliny.
W Partii Demokratycznej chcą jednak wejść za wszelką cenę Nicola Zingaretti w rządzie w ciężkim ministerstwie (sprawy wewnętrzne?). Na via delle Botteghe Oscure zdali sobie sprawę, że 5 gwiazdek ma zbyt dużą autonomię w podejmowaniu decyzji przez rząd, dlatego konieczne jest wsparcie ważnych resortów ważnymi postaciami.
Nawet jeśli Nicola Zingaretti zawsze publicznie odrzucał ten pomysł, nie jest pewne, czy w obliczu realnej możliwości może zmienić zdanie.
Jednak w Ruchu otworzył się głęboki kryzys wewnętrzny. Sojusz z Partią Demokratyczną, także na terytoriach, jest postrzegany jako coś więcej niż okazja jako kamień lapidarny Ruchu. Wielu otwarcie deklarowało sprzeciw wobec linii Di Maio i Grillo, inni podążają z większym przekonaniem Alessandro Di Battista i Davide Casaleggio, którzy zawsze byli wierni początkowym liniom programowym Movimento delle Stelle. Po wyborach regionalnych Davide Casaleggio ogłosił rodzaj Stanów Generalnych Ruchu, aby wyjaśnić idee i cele, pojawia się pytanie, czy cokolwiek zostanie zrobione… kto pójdzie z grillini? Podział mógłby zacząć się od liczby obecnych.
Niedawna historia uczy nas, że we Włoszech tradycją jest dokonywanie ostatecznych bilansów w sierpniu i zmienianie kart na stołach rządów.