. przez koronawirusa, czyli w którym nasz kraj będzie mógł zacząć zmierzać w kierunku „normalności”, której wszyscy pragniemy.
Jednak to, co nas czeka, będzie prawdopodobnie „normalne”, różne od tego, do czego byliśmy przyzwyczajeni. Zgodnie z tym, co czytamy w prasie i opiniami ekspertów, przez pewien czas będziemy musieli żyć z Covid-19.
A jeśli technologia pozwoliła nam „buforować” w jakiś sposób niezdolność do korzystania z naszego dziedzictwa kulturowego w tych nagłych tygodniach, dzięki licznym inicjatywom, które pozwoliły na przykład cieszyć się wirtualnymi wizytami w Internecie, w najbliższej przyszłości będziemy musieli znaleźć sposoby na wykorzystanie innowacji, aby zapewnić nowy sposób zarządzania dostępem do ciał muzeów i wszystkich tych fizycznych przestrzeni, które trzeba będzie koniecznie przekroczyć, z zachowaniem ostrożności, do której nie jesteśmy przyzwyczajeni.
Oprócz pragnienia powrotu do normalności, na którą wszyscy liczą, rozważenie tej perspektywy jest również konieczne dla bardziej „prozaicznego” rozumowania związanego z ekonomiczną stabilnością samych podmiotów, które bez dochodów z wizyt mogłyby wkrótce mieć poważne trudności ze znalezieniem zasobów niezbędne również dla działań mających na celu zachowanie powierzonego im dziedzictwa artystycznego.
Ale w jaki sposób można zagwarantować regulowany dostęp do przestrzeni muzealnej bez stwarzania problemów dla społeczeństwa? Pierwszy aspekt z pewnością dotyczy zarządzania dostępem, który musi być koniecznie zarządzany poprzez rezerwacje. Im łatwiejsza i bardziej natychmiastowa procedura rezerwacji, na przykład za pomocą aplikacji mobilnej i digitalizacji biletów, tym bardziej atrakcyjny będzie system dla ogółu społeczeństwa.
Przyjęcie nowych technologii będzie miało jednak fundamentalne znaczenie również w zarządzaniu samą wizytą, aby zapewnić utrzymanie tych minimalnych odległości, które będziemy musieli zachować przez pewien czas jako narzędzie zapobiegawcze. W tym celu rozwiązania technologiczne mogą być najbardziej zróżnicowane: od zastosowania kamer monitorujących w połączeniu z algorytmami sztucznej inteligencji po korzystanie z czytników zbliżeniowych RFID.
Jednak pozwolenie każdemu bytowi poruszać się niezależnie jest niewyobrażalne. Aby osiągnąć cel polegający na stworzeniu metody bezpiecznej wizyty, użytkownicy muszą w rzeczywistości zaznajomić się z procedurami i wszelkimi narzędziami niezbędnymi do dostosowania.
Bez definicji normy mającej zastosowanie do wszystkich, w rzeczywistości praktyczność i taka sama skuteczność tych narzędzi prawdopodobnie nie będą miały najmniejszego znaczenia i będą powodować więcej zamieszania niż korzyści.
Dlatego potrzebna jest ogólna ścieżka opracowania, którą, zgodnie z nadzieją ministra Dario Franceschiniego (ministra dziedzictwa kulturowego oraz działalności i turystyki) i jego odpowiedników z Niemiec i Hiszpanii we wspólnej deklaracji wziętej z mediów, można się dzielić. również na poziomie europejskim, aby zapewnić jak najszerszą dziedzinę adopcji.